بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶۵: | خط ۶۵: | ||
'''عبدالرحیم حائری''' (۱۲۹۴–۱۳۶۷ق)، فرزند عبدالحسین و مشهور به فصولی، عالم شیعی معاصر بوده که برای نخستین بار پس از تخریب مقبره [[بقیع]]، قبرهای [[امامان(ع)|امامان]] بقیع را مشخص کرده و دور آن دیواری ساخته است. او در [[کربلا]] به دنیا آمده و در زادگاه، اصفهان و [[نجف]] از استادانی مانند ملا اسماعیل بروجردی (م.۱۳۱۹ق) و میرزا محمدهاشم خوانساری (م.۱۳۱۸ق) بهره برده است. | '''عبدالرحیم حائری''' (۱۲۹۴–۱۳۶۷ق)، فرزند عبدالحسین و مشهور به فصولی، عالم شیعی معاصر بوده که برای نخستین بار پس از تخریب مقبره [[بقیع]]، قبرهای [[امامان(ع)|امامان]] بقیع را مشخص کرده و دور آن دیواری ساخته است. او در [[کربلا]] به دنیا آمده و در زادگاه، اصفهان و [[نجف]] از استادانی مانند ملا اسماعیل بروجردی (م.۱۳۱۹ق) و میرزا محمدهاشم خوانساری (م.۱۳۱۸ق) بهره برده است. | ||
مهمترین فعالیت‌های او در سفر حج سال ۱۳۴۵ق. روی داد که توانست از [[تعطیل حج|تعطیلی حج]] [[ایران|ایرانیان]] جلوگیری کند و به ترمیم قبرهای امامان بقیع بپردازد. او از حدود سال ۱۳۵۴ق. تا پایان عمر در [[تهران]] به فعالیت دینی پرداخت و در همانجا درگذشته و دفن شد. مقبره او در جنوب غرب تهران، خیابان کارون جنوبی، تقاطع خیابان هاشمی قرار دارد. | مهمترین فعالیت‌های او در سفر حج سال ۱۳۴۵ق. روی داد که توانست از [[تعطیل حج|تعطیلی حج]] [[ایران|ایرانیان]] جلوگیری کند و به ترمیم قبرهای امامان بقیع بپردازد. او از حدود سال ۱۳۵۴ق. تا پایان عمر در [[تهران]] به فعالیت دینی پرداخت و در همانجا درگذشته و دفن شد. مقبره او در جنوب غرب تهران، خیابان کارون جنوبی، تقاطع خیابان هاشمی قرار دارد.<ref group="یادداشت">با این همه.</ref> | ||
==زیست‌نامه== | ==زیست‌نامه== | ||
عبدالرحیم حائری، فرزند عبدالحسین و از نوادگان محمدحسین حائری اصفهانی(م.حدود ۱۲۶۱ق){{یادداشت|معروف به صاحب فصول.}} بوده و به فصولی شهرت داشته است.<ref>طبقات اعلام الشیعه، ج3، ص1104؛ کیهان فرهنگی، ش62، ص52ـ 53؛ اثر آفرینان، ج2، ص244.</ref> | عبدالرحیم حائری، فرزند عبدالحسین و از نوادگان محمدحسین حائری اصفهانی(م.حدود ۱۲۶۱ق){{یادداشت|معروف به صاحب فصول.}} بوده و به فصولی شهرت داشته است.<ref>طبقات اعلام الشیعه، ج3، ص1104؛ کیهان فرهنگی، ش62، ص52ـ 53؛ اثر آفرینان، ج2، ص244.</ref> برخی او را «صاحب الفصول | ||
وی در سال ۱۲۹۴ ق. در [[کربلا]] به دنیا آمد و در همانجا به تحصیلات دینی پرداخت. برخی از استادان او ملا اسماعیل بروجردی (م.۱۳۱۹ق)، زین‌العابدین مازندرانی (م.۱۳۰۶ق) و میرزا محمدهاشم خوانساری (م.۱۳۱۸ق) بودند.<ref>موسوعه فقه الاسلامی، ج1، ص70؛ کیهان فرهنگی، ش62، ص52.</ref> از سال ۱۳۱۰ق. به مدت ده سال در اصفهان و پس از آن ده سال در [[نجف]] به آموختن دانش‌های دینی پرداخت.<ref>دعوت بشر به یگانگی، ص27 ـ 37؛ «مقدمه».</ref> وی از کودکی با تخلص حائری، شعر می‌سرود.<ref name=":0">کیهان فرهنگی، شماره62، ص52ـ53.</ref> او بیش از ۳۰ اجازه روایت و اجتهاد از عالمان شیعه داشت<ref name=":0" /> و آثاری در عرفان، تفسیر قرآن و درایه نگاشت.<ref>الذریعه، ج20، ص17؛ ج21، ص47؛ ج22، ص213؛ ج23 ص107؛ اثر آفرینان، ج2، ص244.</ref> | وی در سال ۱۲۹۴ ق. در [[کربلا]] به دنیا آمد و در همانجا به تحصیلات دینی پرداخت. برخی از استادان او ملا اسماعیل بروجردی (م.۱۳۱۹ق)، زین‌العابدین مازندرانی (م.۱۳۰۶ق) و میرزا محمدهاشم خوانساری (م.۱۳۱۸ق) بودند.<ref>موسوعه فقه الاسلامی، ج1، ص70؛ کیهان فرهنگی، ش62، ص52.</ref> از سال ۱۳۱۰ق. به مدت ده سال در اصفهان و پس از آن ده سال در [[نجف]] به آموختن دانش‌های دینی پرداخت.<ref>دعوت بشر به یگانگی، ص27 ـ 37؛ «مقدمه».</ref> وی از کودکی با تخلص حائری، شعر می‌سرود.<ref name=":0">کیهان فرهنگی، شماره62، ص52ـ53.</ref> او بیش از ۳۰ اجازه روایت و اجتهاد از عالمان شیعه داشت<ref name=":0" /> و آثاری در عرفان، تفسیر قرآن و درایه نگاشت.<ref>الذریعه، ج20، ص17؛ ج21، ص47؛ ج22، ص213؛ ج23 ص107؛ اثر آفرینان، ج2، ص244.</ref> | ||