بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
===دوره حکومت احمدخان دنبلی=== | ===دوره حکومت احمدخان دنبلی=== | ||
حدود سال 1200 ه. ق، [[احمدخان دنبلی]]، حاکم آذربایجان، میرزا محمد رفیع بن میرزا محمد شفیع مستوفی الممالک را مامور بازسازی آستان مقدس کرد و دستور داد تا سرداب، حرم مطهر، رواق‌ها، ایوان‌ها و صحن شریف، مشابه [[حرم امیرمؤمنان(ع)]] در [[نجف]]، بازسازی و توسعه یابد.<ref>همان، ص386 و 387. (به نقل از تحفة العالم، ص142)</ref> در کتیبه باقی‌مانده از این تعمیرات، نام میرزا محمد رفیع، دیده می‌شود. این تعمیرات، به سبب کشته شدن احمدخان دنبلی، ناتمام ماند و فرزندش، حسینقلی‌خان دنبلی، 25 سال بعد، آن را دنبال کرد. او کاشی‌های گنبد را بازسازی نمود و برای زائران، حمام، کاروانسرا و مسجد ساخت. حسینقلی‌خان بر مزار نرگس خاتون و حکیمه خاتون نیز ضریحی قرار داد.<ref>عتبات عالیات عراق، اصغر قائدان، ص202 (به نقل از تاریخچه شهر سامرا، مصلح‌الدین مهدوی، ص38 و 40).</ref> | حدود سال 1200 ه. ق، [[احمدخان دنبلی]]، حاکم آذربایجان، میرزا محمد رفیع بن میرزا محمد شفیع مستوفی الممالک را مامور بازسازی آستان مقدس کرد و دستور داد تا سرداب، حرم مطهر، رواق‌ها، ایوان‌ها و صحن شریف، مشابه [[حرم امیرمؤمنان(ع)]] در [[نجف]]، بازسازی و توسعه یابد.<ref>همان، ص386 و 387. (به نقل از تحفة العالم، ص142)</ref> در کتیبه باقی‌مانده از این تعمیرات، نام میرزا محمد رفیع، دیده می‌شود. این تعمیرات، به سبب کشته شدن احمدخان دنبلی، ناتمام ماند و فرزندش، حسینقلی‌خان دنبلی، 25 سال بعد، آن را دنبال کرد. او کاشی‌های گنبد را بازسازی نمود و برای زائران، حمام، کاروانسرا و مسجد ساخت. حسینقلی‌خان بر مزار نرگس خاتون و حکیمه خاتون نیز ضریحی قرار داد.<ref>عتبات عالیات عراق، اصغر قائدان، ص202 (به نقل از تاریخچه شهر سامرا، مصلح‌الدین مهدوی، ص38 و 40).</ref> | ||
===دوره قاجار=== | ===دوره قاجار=== | ||
| خط ۵۵: | خط ۵۲: | ||
===سایر بازسازی‌ها=== | ===سایر بازسازی‌ها=== | ||
[[پرونده:بازسازی‌های حرم عسکریین.jpg|بندانگشتی|بازسازی حرم عسکریین]] | |||
در دوره حضور [[میرزای شیرازی]] (متوفای 1312 ه. ق) در [[سامرا]]، در اوایل قرن چهاردهم هجری، حرم و رواق‌ها، آینه‌کاری و سنگ‌های کف صحن شریف، ترمیم شد و ساعت بزرگی بر درِ قبله، نصب گردید.<ref>دائرةالمعارف تشیع، ج1، ص94.</ref> در سال 1355 ه. ق، عده‌ای شبانه به آستان مقدس حمله‌ور شدند و مقداری از طلاهای گنبد را سرقت کردند. در [[ماه صفر]] سال 1356 ه. ق، نیز قفل درِ آستانه را شکستند و شمعدان‌های حرم را که از نقره خالص بود و هریک، هشتاد کیلو وزن داشت، ربودند. | در دوره حضور [[میرزای شیرازی]] (متوفای 1312 ه. ق) در [[سامرا]]، در اوایل قرن چهاردهم هجری، حرم و رواق‌ها، آینه‌کاری و سنگ‌های کف صحن شریف، ترمیم شد و ساعت بزرگی بر درِ قبله، نصب گردید.<ref>دائرةالمعارف تشیع، ج1، ص94.</ref> در سال 1355 ه. ق، عده‌ای شبانه به آستان مقدس حمله‌ور شدند و مقداری از طلاهای گنبد را سرقت کردند. در [[ماه صفر]] سال 1356 ه. ق، نیز قفل درِ آستانه را شکستند و شمعدان‌های حرم را که از نقره خالص بود و هریک، هشتاد کیلو وزن داشت، ربودند. | ||
| خط ۶۳: | خط ۶۱: | ||
حضرت امام هادی(ع) پس از وفات، در خانه خود به خاک سپرده شد. سپس امام حسن عسکری(ع) را نیز پس از درگذشت، کنار قبر شریف ایشان، به خاک سپردند. افزون‌بر این دو امام، شخصیت‌های دیگری از خاندان ایشان، از جمله [[حکیمه خاتون|حکیمه]]، دختر [[امام محمد جواد(ع)]]، [[نرجس خاتون|نرجس]]، همسر امام حسن عسکری(ع) و مادر [[امام زمان(عج)]]، [[جعفر کذاب]]، فرزند امام هادی(ع) نیز در همین خانه، به خاک سپرده شدند. | حضرت امام هادی(ع) پس از وفات، در خانه خود به خاک سپرده شد. سپس امام حسن عسکری(ع) را نیز پس از درگذشت، کنار قبر شریف ایشان، به خاک سپردند. افزون‌بر این دو امام، شخصیت‌های دیگری از خاندان ایشان، از جمله [[حکیمه خاتون|حکیمه]]، دختر [[امام محمد جواد(ع)]]، [[نرجس خاتون|نرجس]]، همسر امام حسن عسکری(ع) و مادر [[امام زمان(عج)]]، [[جعفر کذاب]]، فرزند امام هادی(ع) نیز در همین خانه، به خاک سپرده شدند. | ||
==تخریب حرم توسط سلفی‌ها== | |||
[[پرونده:تخریب حرم عسکریین.jpg|بندانگشتی|تخریب حرم عسکریین بر اثر انفجارهای تروریستی]] | [[پرونده:تخریب حرم عسکریین.jpg|بندانگشتی|تخریب حرم عسکریین بر اثر انفجارهای تروریستی]] | ||
با آغاز درگیری‌های فرقه‌ای در [[عراق]] که مدتی پس از سقوط رژیم بعثی این کشور آغاز شد، در ساعت 45: 6 یا 7 صبح روز چهارشنبه، 23 [[محرم]] 1427 ه. ق، (مصادف با 22 فوریه 2006 م و 3/ 12/ 1384 ه. ش)، عده‌ای از نیروهای سلفی وابسته به سازمان تروریستی القاعده، با پوشیدن لباس پلیس عراق، وارد حرم مطهر امامین عسکریین(ع) شدند و اسلحه نگهبانان را گرفتند و حرم شریف را با مواد منفجره به وزن حدود 200 کیلوگرم، بمب‌گذاری کردند.<ref>تقویم شیعه، عبدالحسین نیشابوری، ص40.</ref> در نتیجه انفجار هولناک ناشی از این بمب‌گذاری، گنبد و بخش‌هایی از ساختمان حرم مطهر ویران گردید. | با آغاز درگیری‌های فرقه‌ای در [[عراق]] که مدتی پس از سقوط رژیم بعثی این کشور آغاز شد، در ساعت 45: 6 یا 7 صبح روز چهارشنبه، 23 [[محرم]] 1427 ه. ق، (مصادف با 22 فوریه 2006 م و 3/ 12/ 1384 ه. ش)، عده‌ای از نیروهای سلفی وابسته به سازمان تروریستی القاعده، با پوشیدن لباس پلیس عراق، وارد حرم مطهر امامین عسکریین(ع) شدند و اسلحه نگهبانان را گرفتند و حرم شریف را با مواد منفجره به وزن حدود 200 کیلوگرم، بمب‌گذاری کردند.<ref>تقویم شیعه، عبدالحسین نیشابوری، ص40.</ref> در نتیجه انفجار هولناک ناشی از این بمب‌گذاری، گنبد و بخش‌هایی از ساختمان حرم مطهر ویران گردید. | ||
| خط ۸۷: | خط ۸۵: | ||
گنبدی که بر فراز حرم مطهر قرار دارد، از گنبد سایر عتبات عالیات، بزرگ‌تر و محکم‌تر است. گنبد کنونی ساخته دست میرزا احمدخان دنبلی و فرزند اوست که با آجر ساخته شد و با کاشی‌های خاکستری، تزیین گشت. سپس در دوره ناصرالدین‌شاه، با نظارت شیخ عبدالحسین تهرانی و از ثلث ثروت امیرکبیر، طلاکاری گردید. محیط گنبد، 68 متر است و 72 هزار کاشی طلا در آن، به‌کار رفته است. داخل گنبد، آینه‌کاری و مزین به آیه‌های قرآنی و اسامی ائمه اطهار با کاشی‌های هفت‌رنگ است. | گنبدی که بر فراز حرم مطهر قرار دارد، از گنبد سایر عتبات عالیات، بزرگ‌تر و محکم‌تر است. گنبد کنونی ساخته دست میرزا احمدخان دنبلی و فرزند اوست که با آجر ساخته شد و با کاشی‌های خاکستری، تزیین گشت. سپس در دوره ناصرالدین‌شاه، با نظارت شیخ عبدالحسین تهرانی و از ثلث ثروت امیرکبیر، طلاکاری گردید. محیط گنبد، 68 متر است و 72 هزار کاشی طلا در آن، به‌کار رفته است. داخل گنبد، آینه‌کاری و مزین به آیه‌های قرآنی و اسامی ائمه اطهار با کاشی‌های هفت‌رنگ است. | ||
==سرداب غیبت== | ==سرداب غیبت== | ||
{{اصلی|سرداب غیبت}} | {{اصلی|سرداب غیبت}}[[پرونده:سرداب غیبت.jpg|بندانگشتی|تصویری از سرداب غیبت]] | ||
[[ | === مکان === | ||
در ضلع غربی صحن مطهر آستان سامرا، حجره‌ای در زیرزمین وجود دارد که امروزه نزد شیعیان، به [[سرداب غیبت امام زمان(عج)]] شهرت دارد. | |||
=== چیستی === | |||
بسیاری از تاریخ‌نگاران و نویسندگان اهل سنت، به شیعیان نسبت داده‌اند که آنها معتقدند غیبت [[امام مهدی(ع)]] از این نقطه آغاز شده است.<ref>معجم البلدان، ج3، ص173.</ref> عالمان شیعه، این نسبت را نپذیرفته و به این ادعا پاسخ گفته‌اند.<ref>ر. ک: سفینه، پژوهشی درباره مساله سرداب، سید محمد مهدی خرسان، ترجمه: ماندنی مواساتیان، ص89 و 102.</ref> | |||
[[ | |||
به گفته [[شیخ عباس قمی]] برای اشتهار این مکان، به سرداب غیبت دلیلی یافت نشده و سبب نامیدن آنها به این اسم، معلوم نشده است و تمام آنچه اهل‌سنت در این‌باره به شیعیان نسبت می‌دهند، افترا می‌باشد و در کتب شیعه، اثری از چنین ادعاهایی نیست.<ref>هدیة الزائرین و بهجة الناظرین، شیخ عباس قمی، ص83.</ref> برخی دیگر از عالمان شیعه نیز این مکان را محل عبادت سه امام معصوم(ع) دانسته و نسبت‌های برخی از عالمان اهل سنت به شیعه را رد کرده اند.<ref>مآثر الکبراء فی تاریخ سامراء، ج1، ص350.</ref><ref>اعیان الشیعة، ج1، ص107.</ref> | |||
===چاه غیبت=== | ===چاه غیبت=== | ||
در گذشته، نزد مردم عوام، باورهایی وجود داشت که حضرت مهدی(عج) پس از ورود به چاهِ داخل سرداب، ناپدید شده است. براساس این باور، زائران شیعه، داخل سرداب، از حوضی که محل وضوی [[امام هادی]] و [[امام حسن عسکری(ع)|عسکری(ع)]] بود، برای [[تبرک]] خاک برمی‌داشتند و کم‌کم این مکان، به چاه غیبت معروف شد | در گذشته، نزد مردم عوام، باورهایی وجود داشت که حضرت مهدی(عج) پس از ورود به چاهِ داخل سرداب، ناپدید شده است. براساس این باور، زائران شیعه، داخل سرداب، از حوضی که محل وضوی [[امام هادی]] و [[امام حسن عسکری(ع)|عسکری(ع)]] بود، برای [[تبرک]]، خاک برمی‌داشتند و کم‌کم این مکان، به چاه غیبت معروف شد. | ||
==پیوند به بیرون== | ==پیوند به بیرون== | ||