بدون خلاصۀ ویرایش
عاطفه فتاحی (بحث | مشارکتها) |
عاطفه فتاحی (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
از زمان نگارش سفرنامه ابن جبير، اين اثر همواره ماخذ بسياري از نويسندگان و آثار تاريخي و جغرافيايي، گاه با ذکر و گاه بدون ذکر ماخذ، بوده است. محمد بن عبدالله معروف به ابن بطوطه(م.779ق. 1369.) يا درستتر: ابن جزي راوي او، در سفرنامۀ مشهور تحفة النظار، ضمن اقتباس بسيار از ابن جبير، اعتراف کرده است که برخي توصيفات ابن جبير چنان است که بهتر از آن نتوان آورد.<nowiki><ref>. رحله ابن بطوطه، ج1، ص85، 88، 272.</ref></nowiki> اقتباسهاي نويسنده تحفه النظار از ابن جبير به ويژه از مباحث مدينه به بعد آشکار است و نويسنده حتي در تغيير عبارات نيز سعي چنداني نکرده و تنها به تلخيص و افزودن اطلاعات زمان خود از قبيل نام حاکمان پرداخته است. ابوالبقاء خالد بن عيسي بَلوي (م. پس از 767ق.) در سفرنامه تاج المفرق في تَحليۀ علماء المَشرق ابومحمد عبدري (م.)، در سفرنامهاش به لحاظ روش و نثر مسجّع و هنري<nowiki><ref>. تاريخ نوشتههای جغرافيايی، ص288.</ref></nowiki> و هم در گزارشها و اشعار،<nowiki><ref>. نک: رحله العبدری، ج1، ص218، 222، 319.</ref></nowiki> مقري در نفح الطيب،<nowiki><ref>. نفح الطيب، ج3، ص17، 21.</ref></nowiki> فاسي در شفاء الغرام،<nowiki><ref>. شفا الغرام، ج1، ص119، 150، 152.</ref></nowiki> محمد بن عبد المنعم الحميري در الروض المعطار في خبر الاقطار<nowiki><ref>. نک. الروض المعطار، ص197،199.</ref></nowiki> و جز او از سفرنامه ابن جبير استفاده کرده است. | از زمان نگارش سفرنامه ابن جبير، اين اثر همواره ماخذ بسياري از نويسندگان و آثار تاريخي و جغرافيايي، گاه با ذکر و گاه بدون ذکر ماخذ، بوده است. محمد بن عبدالله معروف به ابن بطوطه(م.779ق. 1369.) يا درستتر: ابن جزي راوي او، در سفرنامۀ مشهور تحفة النظار، ضمن اقتباس بسيار از ابن جبير، اعتراف کرده است که برخي توصيفات ابن جبير چنان است که بهتر از آن نتوان آورد.<nowiki><ref>. رحله ابن بطوطه، ج1، ص85، 88، 272.</ref></nowiki> اقتباسهاي نويسنده تحفه النظار از ابن جبير به ويژه از مباحث مدينه به بعد آشکار است و نويسنده حتي در تغيير عبارات نيز سعي چنداني نکرده و تنها به تلخيص و افزودن اطلاعات زمان خود از قبيل نام حاکمان پرداخته است. ابوالبقاء خالد بن عيسي بَلوي (م. پس از 767ق.) در سفرنامه تاج المفرق في تَحليۀ علماء المَشرق ابومحمد عبدري (م.)، در سفرنامهاش به لحاظ روش و نثر مسجّع و هنري<nowiki><ref>. تاريخ نوشتههای جغرافيايی، ص288.</ref></nowiki> و هم در گزارشها و اشعار،<nowiki><ref>. نک: رحله العبدری، ج1، ص218، 222، 319.</ref></nowiki> مقري در نفح الطيب،<nowiki><ref>. نفح الطيب، ج3، ص17، 21.</ref></nowiki> فاسي در شفاء الغرام،<nowiki><ref>. شفا الغرام، ج1، ص119، 150، 152.</ref></nowiki> محمد بن عبد المنعم الحميري در الروض المعطار في خبر الاقطار<nowiki><ref>. نک. الروض المعطار، ص197،199.</ref></nowiki> و جز او از سفرنامه ابن جبير استفاده کرده است. | ||
==مسیر حج گزاری ابن جبیر== | ==مسیر حج گزاری ابن جبیر== سفرنامه با گزارش حرکت ابن جبير و احمد بن حسّان پزشک و همسفر او روز هشتم شوال 578 قمري از غرناطه آغاز ميشود. آنان يک هفته بعد به سِبته (اسپانيايي: Ceuta شهري در اسپانياي فعلي و جنوب جبل الطارق) ميرسند و با يک کشتي رومي به قصد اسنکدريه حرکت ميکنند. (ص7-8) و در سردانيه ، اقريطش (Karn riti)؛ کرت و سرانجام اسکندريه توقف ميکنند (ص8-14) نخستين گزارش اسکندريه، حاکي از رفتار تند و اهانت آميز ماموران گمرک اسکندريه با مسافران است. ماموران از آنان ميخواهند که زکات اموال همراه خود را بپردازند در حالي که جز توشه سفر حج هيچ همراه نداشتهاند. برخي از آنان را بارها زير بازجوييهاي سخت ميگيرند و سوگند ميدهند که مالي را مخفي نکردهاند. (ص13-14، 17، 39) | ||
توصيف ابن جبير از اسکندريه مفصل است. از گزارش او برميآيد که اسکندريه در آن زمان يکي از شهرهاي بزرگ و آباد بوده است. (ص14-15) | توصيف ابن جبير از اسکندريه مفصل است. از گزارش او برميآيد که اسکندريه در آن زمان يکي از شهرهاي بزرگ و آباد بوده است. (ص14-15) | ||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
ورود ابن جبير از راه درياي سرخ به جده، در 4 ربيع الاخر روي داده است. بنابر گزارش سفرنامه، بيشتر ساکنان جده در آن زمان سادات علويف حسني، حسيني و جعفري بودهاند. در همين سال در وصول بودجه حکومت تاخير روي داده و شريف مُکثر بن عيسي، امير مکه فرمان ميدهد تنها در صورتي به حجاج اجازه حرکت به سوي مکه بدهند که ضامن يکديگر شوند تا اگر نفقۀ صلاح الدين نرسيده، آنان ماليات خود را پرداخت کنند.(ص54) بدين روي، ابن جبير سزاوارترين شهرهاي خدا براي اينکه با تيغ بيدريغ پاک شود، شهرهاي حجاز ميداند (ص55) و فتواي فقيهان اندلس بر ساقط بودن اين فريضه از عهدۀ مردم را به دليل رفتار بد حکومت حجاز با حاجيان اجتهادي درست مي شمارد.(ص55) | ورود ابن جبير از راه درياي سرخ به جده، در 4 ربيع الاخر روي داده است. بنابر گزارش سفرنامه، بيشتر ساکنان جده در آن زمان سادات علويف حسني، حسيني و جعفري بودهاند. در همين سال در وصول بودجه حکومت تاخير روي داده و شريف مُکثر بن عيسي، امير مکه فرمان ميدهد تنها در صورتي به حجاج اجازه حرکت به سوي مکه بدهند که ضامن يکديگر شوند تا اگر نفقۀ صلاح الدين نرسيده، آنان ماليات خود را پرداخت کنند.(ص54) بدين روي، ابن جبير سزاوارترين شهرهاي خدا براي اينکه با تيغ بيدريغ پاک شود، شهرهاي حجاز ميداند (ص55) و فتواي فقيهان اندلس بر ساقط بودن اين فريضه از عهدۀ مردم را به دليل رفتار بد حکومت حجاز با حاجيان اجتهادي درست مي شمارد.(ص55) | ||
==مکه از نگاه ابن جبیر | ==مکه از نگاه ابن جبیر==ابن جبير پنج شنبه 13 ربيع الاخر به مکه رسيده (ص58) و هشت ماه و ده روز تا 22 ذي الحجه (ص161) در آنجا مانده است. از آنجا که غايت سفر ابن جبير مکه بوده، مطالب مربوط به مکه بيشتر از ديگر شهرهاست. | ||
===مسجدالحرام و کعبه=== | ===مسجدالحرام و کعبه===او نخست به گونهاي دقيق و مفصل در بيش از بيست صفحه (8659) به ذکر ويژگيهاي مسجدالحرام و اماکن و اشياي مربوط به آن پرداخته و در صفحههاي ديگر نيز به مناسبتهايي بدين موضوعات پرداخته و کمتر موضوعي مربوط به مسجدالحرام را از قلم انداخته است..<nowiki><ref>. نک. رحله ابن بطوطه، ج1، ص374-376.</ref></nowiki> ابن جبیر همچنین ارتفاع کعبه از جهات مختلف ويژگيهاي در و اشياي درون کعبه، پردهها، مقام ابراهيم، حجر اسماعيل، حجرالاسود، ناودان، طوافگاه و ديگر متعلقات کعبه و مسجد را با تفصيل و فواصل، مساحت و اندازه وصف کرده است.(ص59-61) | ||
===نمازگزاری در مکه=== | ===نمازگزاری در مکه=== نماز و خطبه جمعه و آداب خاص آن که نزديک سه صفحه را به خود اختصاص داده و ابن جبير جايگاه امام جمعه و لباس و آداب او را هنگام خطابه و نماز به تفصيل آورده است (ص72-74)، کيفيت پنجگانه يوميه که چهار جماعت از مذاهب اهل سنت و يکي به زيديه اختصاص داشته اشت. ابن جبير از زيديه به بدي ياد ميکند و ميگويد اشرف مکه بر اين مذهبند و اينان «حي علي خير العمل» را بر اذان ميافزايند. (ص78- 80) | ||
===اماکن مقدس مکه=== | ===اماکن مقدس مکه=== ابن جبیر بخشی رابه دیگراماکن مقدس و زيارتي شهر مکه اختصاص داده است از جمله: محل تولد پيامبر9 در مسجدي که در اصل خانه حضرت عبدالله بن عبدالمطلب و در زادروز آن حضرت محل زيارت و تبرک زائران بسياري بوده، خانه ابوطالب که مسجدي بر آن ساخته بودند همان خانهاي که پيامبر در آن پرورش يافت (ص92، 141)، محل فرود آمدن وحي در خانه خديجه، گنبد کوچکي که بر تولدگاه فاطمه3 بوده (ص141)، و در همانجا حسنين8 نيز به دنيا آمدهاند. | ||
ابن جبير ميگويد اين امکان دربسته و محفوظند و بر آنها بناهايي شايسته برآوردهاند (ص92، 142) و خانه ابوبکر از يبن رفته اما ديوار و سنگي آنجا هست که مردم از آن تبرک ميجويند . (ص92) همچنين خانه جعفر بن ابي طالب (ص93)، دارالخيزان که ابن جبير آن را خواستگاه اسلام ميخواند و خانهاي کوچک به محازات صفا بوده است.(ص92) | ابن جبير ميگويد اين امکان دربسته و محفوظند و بر آنها بناهايي شايسته برآوردهاند (ص92، 142) و خانه ابوبکر از يبن رفته اما ديوار و سنگي آنجا هست که مردم از آن تبرک ميجويند . (ص92) همچنين خانه جعفر بن ابي طالب (ص93)، دارالخيزان که ابن جبير آن را خواستگاه اسلام ميخواند و خانهاي کوچک به محازات صفا بوده است.(ص92) | ||
===گزارش اجتماعی و سیاسی از شهر مکه | ===گزارش اجتماعی و سیاسی از شهر مکه=== | ||
ابن جبیر به وضعيت اقتصادي و تجاري مکه پرداخته و از وفور کالاهاي مختلف در آن خبر داده که از نقاط مختلف جهان مانند فارس(ايران)، هند و حبشه بدانجا ميرسيده است (ص96-99) در سالهاي پيش از سفر ابن جبیر وضعيت امنيتي حجاج در مکه مناسب نبوده؛ اما در آن سال امير مکه بر دزدان و حراميان سخت گرفته و امنيت کامل فراهم بوده است(ص100) | ابن جبیر به وضعيت اقتصادي و تجاري مکه پرداخته و از وفور کالاهاي مختلف در آن خبر داده که از نقاط مختلف جهان مانند فارس(ايران)، هند و حبشه بدانجا ميرسيده است (ص96-99) در سالهاي پيش از سفر ابن جبیر وضعيت امنيتي حجاج در مکه مناسب نبوده؛ اما در آن سال امير مکه بر دزدان و حراميان سخت گرفته و امنيت کامل فراهم بوده است(ص100) | ||
===گزارش آداب ماه های رجب، شعبان و رمضان در مکه | ===گزارش آداب ماه های رجب، شعبان و رمضان در مکه=== | ||
ابن جبير پيش از ذي الحجه چند ماه در مکه بوده و بدين رو گزارش هايي نيز از آداب مذهبي و اجتماعي مردم در اين ماه ها به دست داده است؛ مانند مراسم جشن ماه رجب و رمضان و عمره گزاردن مردم در ماه رجب. (ص106-108) مراسم ماه شعبان و نيمه شعبان در مکه نيز از مباحث مفصل ابن جبير است که مکيان و زائران مکه آن را بسيار بزرگ ميشمرده و به اعمال خير و عبادت و عمره ميپرداختهاند. | ابن جبير پيش از ذي الحجه چند ماه در مکه بوده و بدين رو گزارش هايي نيز از آداب مذهبي و اجتماعي مردم در اين ماه ها به دست داده است؛ مانند مراسم جشن ماه رجب و رمضان و عمره گزاردن مردم در ماه رجب. (ص106-108) مراسم ماه شعبان و نيمه شعبان در مکه نيز از مباحث مفصل ابن جبير است که مکيان و زائران مکه آن را بسيار بزرگ ميشمرده و به اعمال خير و عبادت و عمره ميپرداختهاند. | ||
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
روايت ماه رمضان به گفته ابن جبير از سوي امير مکه بنابر مذهب شيعيان علوي اعلام شده(ص122) و بدين مناسبت جشن هايي برگزار و حصيرهاي مسجدالحرام را نو کرده و شمعها و چراغها بر آن افزودهاند. ابن جبير مراسم جشن عيد فطر را به تفصيل ياد کرده و آداب مذهبي مکيان را در اين روز توضيح داده است.(ص122-123،134) | روايت ماه رمضان به گفته ابن جبير از سوي امير مکه بنابر مذهب شيعيان علوي اعلام شده(ص122) و بدين مناسبت جشن هايي برگزار و حصيرهاي مسجدالحرام را نو کرده و شمعها و چراغها بر آن افزودهاند. ابن جبير مراسم جشن عيد فطر را به تفصيل ياد کرده و آداب مذهبي مکيان را در اين روز توضيح داده است.(ص122-123،134) | ||
===حج در زمان حضور ابن جبیر | ===حج در زمان حضور ابن جبیر=== | ||
به گفته ابن جبير آن سال جمعيتي بي سابقه در عرفات گرد آمده بودند. روز عيد قربان جامه کعبه را از قرارگاه اميرالحاج عراقي به مکه آوردند و قاضي که لباس خليفه را بر تن داشت، پيشاپيش کاروان حاوي پرده کعبه حرکت ميکرد و پرده را بر فراز کعبه نهاد تا روز سيزدهم ذي حجه شيبيان آن را بياويزند.(ص157-158) به گفته ابن جبير در روزهاي پس از حج، در کعبه را براي ايرانيان ميگشايند و آنها براي زيارت ازدحام ميکنند. (ص158) | به گفته ابن جبير آن سال جمعيتي بي سابقه در عرفات گرد آمده بودند. روز عيد قربان جامه کعبه را از قرارگاه اميرالحاج عراقي به مکه آوردند و قاضي که لباس خليفه را بر تن داشت، پيشاپيش کاروان حاوي پرده کعبه حرکت ميکرد و پرده را بر فراز کعبه نهاد تا روز سيزدهم ذي حجه شيبيان آن را بياويزند.(ص157-158) به گفته ابن جبير در روزهاي پس از حج، در کعبه را براي ايرانيان ميگشايند و آنها براي زيارت ازدحام ميکنند. (ص158) | ||
==مدينه | ==مدينه== ابن جبير دوشنبه سوم محرم به مدينه ميرسد. (ص167) گزارشهاي او از مدينه نسبت به مکه بسيار اندکند زيرا او تنها پنج روز در مدينه مانده است.(ص180) | ||
===مسجد نبوی=== | ===مسجد نبوی=== | ||
گزارشي از مساحت مسجد نبوي و ويژگيهاي آن همراه با مساحت و اندازه و اماکن درونش مانند روضه نبوي نخستين گزارش او از مدينه است.(ص168-169) ابن جبير جايي را در روضه مقدس نبوي معرفي کرده و با ترديد گزارش ميدهد که گويند قبر حضرت فاطمه در اينجا است(ص170)و آن گاه تمامي جايها و اشياي درون روضه را با تفصيل معرفي (ص172-173) | گزارشي از مساحت مسجد نبوي و ويژگيهاي آن همراه با مساحت و اندازه و اماکن درونش مانند روضه نبوي نخستين گزارش او از مدينه است.(ص168-169) ابن جبير جايي را در روضه مقدس نبوي معرفي کرده و با ترديد گزارش ميدهد که گويند قبر حضرت فاطمه در اينجا است(ص170)و آن گاه تمامي جايها و اشياي درون روضه را با تفصيل معرفي (ص172-173) | ||
===زیارتگا های مدینه | ===زیارتگا های مدینه=== | ||
بخشي از گزارشهاي مدينه به ذکر زيارتگاهها و کيفيت بناي آنها، دروازههاي چهارگانه و ديوار مدينه و خندق مشهور جنگ احزاب اختصاص دارد؛ مانند مزار حمزه بن عبدالمطّلب در فاصله سه ميلي شهر(ص173) قبرستان بقيع و بزرگان بدفن شده در آن از جمله صفيه عمه پيامبر و مادر زبير بن عوام، ابراهيم فرزند پيامبر که گنبدي سپيد بر آن ساخته بودند، مرقد عقيل بن ابي طالب و عبدالله ابن جعفر طيار، همسران پيامبر(ص173-175)، عباس بن عبدالمطلب و امام حسن بن علي7 که گنبدي مرتفع بر آن بوده و مزار آنان در سطحي وسيع بلندتر از زمين قرار داشته و لوحهايي آراسته با قطعات برنجي مرصع و گل ميخهاي زيبا بر آن بوده، خانهاي منسوب به حضرت فاطمه يا بيت که ابن جبير از آن به عنوان «بيت الحَزنَ» ياد و اشاره ميکند که آن بانو در سوگ پدر ارجمند خويش در اين خانه ماوا گزيد و به اندوه دايم نشست، عثمان بن عفان و گنبد کوچک مزار او. (ص174) | بخشي از گزارشهاي مدينه به ذکر زيارتگاهها و کيفيت بناي آنها، دروازههاي چهارگانه و ديوار مدينه و خندق مشهور جنگ احزاب اختصاص دارد؛ مانند مزار حمزه بن عبدالمطّلب در فاصله سه ميلي شهر(ص173) قبرستان بقيع و بزرگان بدفن شده در آن از جمله صفيه عمه پيامبر و مادر زبير بن عوام، ابراهيم فرزند پيامبر که گنبدي سپيد بر آن ساخته بودند، مرقد عقيل بن ابي طالب و عبدالله ابن جعفر طيار، همسران پيامبر(ص173-175)، عباس بن عبدالمطلب و امام حسن بن علي7 که گنبدي مرتفع بر آن بوده و مزار آنان در سطحي وسيع بلندتر از زمين قرار داشته و لوحهايي آراسته با قطعات برنجي مرصع و گل ميخهاي زيبا بر آن بوده، خانهاي منسوب به حضرت فاطمه يا بيت که ابن جبير از آن به عنوان «بيت الحَزنَ» ياد و اشاره ميکند که آن بانو در سوگ پدر ارجمند خويش در اين خانه ماوا گزيد و به اندوه دايم نشست، عثمان بن عفان و گنبد کوچک مزار او. (ص174) | ||
| خط ۷۲: | خط ۷۲: | ||
ابن جبير از جاي زانو زدن شتر پيامبر در ماجراي هجرت به مدينه که مسجد قبا را بر آن ساختند خبر ميدهد. مردم از جاي زانو زدن شتر که با سنگچين مشخص شده، تبرک ميجستهاند. (ص175) خانه ابوايوب انصاري، خانه حضرت فاطمه و امام علي8 و خانه ابوبکر از خانههاي متصل به مسجدند. چاهي نيز که آب آن به معجزه پيامبر از تلخي و شوري به شيريني و گورايي گراييد در غرب مسجد قرار دارد. (ص177-180، 196) | ابن جبير از جاي زانو زدن شتر پيامبر در ماجراي هجرت به مدينه که مسجد قبا را بر آن ساختند خبر ميدهد. مردم از جاي زانو زدن شتر که با سنگچين مشخص شده، تبرک ميجستهاند. (ص175) خانه ابوايوب انصاري، خانه حضرت فاطمه و امام علي8 و خانه ابوبکر از خانههاي متصل به مسجدند. چاهي نيز که آب آن به معجزه پيامبر از تلخي و شوري به شيريني و گورايي گراييد در غرب مسجد قرار دارد. (ص177-180، 196) | ||
==مسیر بازگشت به اندلس | ==مسیر بازگشت به اندلس== | ||
ابن جبير روز شنبه هشتم محرم از مدينه به سوي عراق رفته است (ص181) او مسير بازگشت را نيز همچون ميسر رفت به تفصيل شرح و منازل ميان راه را معرفي کرده است. بيست و هشتم محرم به نجف رسيده (187) و مسير او براي رسيدن به نجف راه زبيده بوده او سپس به موصل در شمال عراق رفت(ص206) و از آنجا که از مسير حلب(ص225)، دمشق(234)، بيروت و صور (ص277) رسيد و با کشتي به اندلس(ص317) بازگشت. | ابن جبير روز شنبه هشتم محرم از مدينه به سوي عراق رفته است (ص181) او مسير بازگشت را نيز همچون ميسر رفت به تفصيل شرح و منازل ميان راه را معرفي کرده است. بيست و هشتم محرم به نجف رسيده (187) و مسير او براي رسيدن به نجف راه زبيده بوده او سپس به موصل در شمال عراق رفت(ص206) و از آنجا که از مسير حلب(ص225)، دمشق(234)، بيروت و صور (ص277) رسيد و با کشتي به اندلس(ص317) بازگشت. | ||
==چاپهای مختلف سفرنامه ابن جبیر | ==چاپهای مختلف سفرنامه ابن جبیر== پيش از آنکه يگانه نسخه موجود سفرنامه در کتابخانه ليدن يافت شود، نام و برخي مطالب سفرنامه ابن جبي، تنها از طريق آثار مؤلفان ديگر شناخته بود. نسخه ليدن در حدود 875ق/1470 م تحرير شده است. دوزي شرقشناسي هلندي (1820-1883م) و ميکله آماري اسلام شناس ايتاليايي (1806-1889م) بخشي از سفرنامه را که درباره جزيره سيسيل است، ترجمه کردند.<nowiki><ref>. تاريخ نوشتههای جغرافيايی، ص243.</ref></nowiki> شيخ محمد عياد طنطاوي، استاد زبان و ادبيات عرب دانشگاه سن پترزبورگ اصلاحاتي عمده و اساسي در قرائت و کتابت متن به عمل آورد<nowiki><ref>. تاريخ نوشتههای جغرافيايی، ص243</ref></nowiki>، ولي انتشار متن کامل رحله و ترجمه به دست ويليام رايت (1830-1889م) دانشمند عربشناس انگليسي در 1852م. با عنوان «سفرهاي ابن جبير» در ليدن انجام پذيرفت. چلستينو اسکليا پارللي دانشمند ايتاليايي کتاب را در 1906م. به ايتاليايي ترجمه کردد. سرانجام دخويه، سفرنامه را با عنوان رحله الکناني با اصلاحاتي به صورت کاملتر در 1907م. منتشر کرد. اين کتاب افزون بر اين، به زبانهاي انگليسي و فرانسوي و فارسي نيز ترجمه شده است. ترجمه فارسي کتاب از پرويز اتابکي سال 1370ش. در انتشارات آستان قدس رضوي مشهد چاپ شده است. گويا نسخه ديگري نيز از سفرنامه در فاس مراکش يافت شده اما اين کشف تغييرات مهمي در چاپهاي کتاب را موجب نشده است.<nowiki><ref>. تاريخ نوشتههای جغرافيايی، ص241، 243.</ref></nowiki> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||