سفرنامه ابن جبیر: تفاوت میان نسخه‌ها

سفرنامه با گزارش حرکت ابن جبير و احمد بن حسّان پزشک و همسفر او روز هشتم شوال 578 قمري از غرناطه آغاز مي­شود. آنان يک هفته بعد به سِبته (اسپانيايي: Ceuta شهري در اسپانياي فعلي و جنوب جبل الطارق) مي­رسند و با يک کشتي رومي به قصد اسنکدريه حرکت مي­کنند. (ص7-8) و در سردانيه ، اقريطش (Karn riti)؛ کرت و سرانجام اسکندريه توقف مي­کنند (ص8-14) نخستين گزارش اسکندريه، حاکي از رفتار تند و اهانت آميز ماموران گمرک اسکندريه با مسافران است. ماموران از آنان مي­خواهند که زکات اموال همراه خود را بپردازند در حالي که جز توشه سفر حج هيچ همراه نداشته­اند. برخي از آنان را بارها زير بازجويي­هاي سخت مي­گيرند و سوگند مي­دهند که مالي را مخفي نکرده­اند. (ص13-14، 17، 39)

ابن جبير يازدهم ذي حجه 578 به قاهره رسيده است.(ص18) گزارش مفصل او از قاهره ارزش تاريخي دارد.(ص19-29) ششم محرم 579 با کشتي و از طريق رود نيل قاهره را ترک کرده(ص32 و 24 محرم به شهر قوص رسيده که قرارگاه حاجيان مغربي، مصري و اندلسي بوده و از اينجا به سوي عيذاب حرکت مي­کرده­اند.(ص40-41) ابن جبير سفر به جده از طريق عيذاب را آفتي براي حجاج دانسته؛ زيرا گاه بادهاي ناموافق، کشتي را از مسير بيرون مي­برده و مسافران گم مي­شده و بر اثر تشنگي جان مي­باخته­اند و خود اين شهر نيز بسيار بد آب و هوا بوده است.(ص46-47، 49) او راه­هاي ديگري را براي رسيدن به حجاز پيشنهاد کرده از جمله شام و بغداد که راهي طولاني­تر بوده است (ص48) و دعا کرده راه گردند ايله در مسير مصر که به مدينه مي­رسيده ولي در آن زمان فرنگيان با ساخن دژ مانع عبور مردم از اين راه مي­شده­اند باز شود.(ص49)