شستشوی کعبه: تفاوت میان نسخه‌ها

زمانی که کعبه توسط حضرت ابراهیم بنا شد، نیازی به شست و شو و تطهیر نداشت؛ زیرا دیوارهای کعبه بدون سقف، سنگ‌چین شد و دری برای آن قرار نداد. کف خانه کعبه در آن دوران، از شن و یا ریگ بود و نیازی به شست وشو و تطهیر نداشت و بارش باران موجب تمیزی دیوارهای آن از خاک می‌شده است. امّا پس از قرار دادن سقف بر آن و گذاشتن در بر دیوار آن، این نیاز احساس شد که کعبه غبار روبی شود. (کردی، 1420ق، ج1، صص162ـ161).

تاریخچه پوشانیدن خانه خدا به عصر جاهلی می‌رسد. (ازرقی، 1415ق، ج1، صص 251ـ 249؛ فاکهی، ج5، صص231ـ230؛ باسلامه، 1419ق، ص289؛ عبدالقادر طبری، 1416ق، ص155) و دلیل آن را محافظت و زیبایی کعبه دانسته‌اند (قلقشندی، ج4، ص283؛ فعالی، 1387ش، صص 186ـ 185) اما از شست‌وشوی خانه خدا و معطر سازی آن اطلاع دقیقی در دست نیست.

پیامبر بعد از فتح مکه در سال هشتم هجری درون خانه خدا را از آثار شرک زدود و دستور داد آب زمزم آوردند و مقداری عطر داخلش ریختند.بلاذری، 1417ق، ج1، ص458؛ کردی، 1420ق، ج1، ص162. و كعبه را با آن شست‌وشو دادند و به سردادنِ ‌‌الله اكبر در داخل كعبه پرداختند (واقدی، 1409ق، ج2، ص834؛ بلاذری، 1417ق، ج1، ص458؛ ذهبی، 1410ق، ج2، ص551. از آن زمان به‌بعد، شست‌وشوی كعبه به یك سنت در میان صاحب منصبان و متولیان خانه خدا تبدیل شد. بنابراین، شست‌وشوی كعبه از سنت‌‌های پیامبرخدا است.

بنی‌شیبه از خاندان عبدالدار بن قصی از عصر پیامبر تا کنون، تقریباً به صورت پیوسته به عنوان پرده‌داران کعبه معظمه هستند (دانشنامه حج و حرمین شریفین، 1392ش، ج4، صص394ـ386؛ سنجاری، 1419ق، ج1، ص386.) و به تأسی از حضرت رسول داخل آن را می‌شستند و معطر می‌ساختند(سنجاری، 1419ق، ج1، ص498. ازرقی، 1415ق، ج1، صص261ـ 260؛ محمد الدقن، 1384ش، ص278.

از شست‌وشوی کعبه در عصر چهار خلیفه بعد از پیامبر اطلاعی در منابع انعکاس نیافته است. هرچند می‌توان گفت با هر تعویض پرده خانه خدا، این مکان شریف شست‌وشو و معطرسازی می‌شد و در تمام این ادوار برای کعبه پوشش فراهم می‌آمد؛ چنان‌که امام علی در دوران خلافتش، پرده‌ای برای خانه خدا تدارک می‌دید و ارسال می‌کرد (حر عاملی، 1412ق. ج 13، ص208؛ معزی ملایری، 1399ق، ج10، ص74).

معاویةبن ابوسفیان(حک60 ـ41ق)، نخستین خلیفه اموی، کعبه را با پارچه‌های قباطی‌که از مصر آورده بودند، پوشاند (زکی یمانی، 1429ق، ج3، صص501 ـ502). نیز وی را نخستین شخصی دانسته‌اند كه كعبه را با خلوق و عود خوشبو كرد. معاویه غلامی را بدین منظور تعیین كرده بود كه پس از هر نماز، كعبه را خوشبو می‌کرد. از آن پس معاویه سالی دو بار؛ نخست در موسم حج و دیگر در ماه رجب مقداری عود و خلوق را بدین منظور ارسال می‌کرد كه پس از وی جانشینان او نیز از این سنت پیروی كردند (ازرقی، 1415ق، ج1، صص256ـ 254؛ فاسی، 1421ق، ج1، ص126.

عبداللَّه بن زبیر(حک: 73 ـ 65ق) نیز در مدت خلافتش در مکه که همزمان با خلافت امویان در شام بود، پس از بازسازی کعبه که در پی حملات امویان انجام شد، به خوشبو ساختن خانه خدا همت گماشت.(فاسی، 1421ق، ج1، ص126؛ ابن ظهیره، 1423ق، ص104؛ ازرقی، 1415ق، ج1، ص256.

عبدالملك بن مروان (حک: 86 ـ65ق)، از مقتدرترین خلفای اموی نیز هر سال جامه‌ای برای کعبه همراه عطر و عود می‌فرستاد (ازرقی، 1415ق، ج1، ص255).

در خلافت مهدی عباسی، دیوار کعبه با عطر و مشک و عنبر معطر شد (ازرقی، 1415ق، ج1، ص263؛ طبری، 1403ق، ج6، ص366؛ ابن اثیر، 1385ق، ج3، ص63؛ قلقشندی، 1981م، ج4، ص285). نیز پرده‌های گوناگون که از پیش بر کعبه قرار داشت، گردآوری شد و به جای آن، پرده‌ای که به دستور مهدی در شهر تنیس مصر فراهم شده بود، برای پوشش کعبه استفاده کردند (مقریزی، 1418ق، ج1، ص335).

در پایان قرن دوم هجری که برای مدتی سادات علوی موفق به عهده‌داری امارت مکه مکرمه شدند، شست‌وشوی کعبه معظمه متوقف نشد؛ چنان‌که حسین‌بن حسن افطس علوی که از سوی ابو السرایا در کوفه به امارت مکه گماشته شده بود، شست‌وشوی خانه خدا را انجام داد.(ازرقی، ج1، ص264؛ مسعودی، 1409ق، ج3، ص440؛ طبری، 1403ق، ج8، ص537؛ ابن فهد، 1408ق، ج2، ص265).

در عصر طولانی مدت امارت شرفای حسنی بر مکه مکرمه (1343ـ 358ق)، سنت شست‌وشوی کعبه و معطر سازی آن ادامه داشت(خلیلی، 1384ش، ص22). (قائدان، ش44، ص100.

و در دوران سیادت طولانی مدت عثمانی‌ها (حدود چهار قرن) بر حرمین شریفین، عطر و بخور همه ساله از سوی خلفای عثمانی به همراه حقوقی كه از سوی آستانه به حرمین شریفین اختصاص داده شده بود، با محمل شامی ارسال می‌گردید.(کردی، 1420ق، ص562.

در دوران آل سعود سنت شست‌وشوی کعبه، مانند قبل ادامه یافت و تا مدتی این آیین با گلاب ارسال شده از مصر انجام می‌‌شد.(انصاری، 1379ش، ص101).

کعبه مشرفه هر سال دو بار؛ یک بار در ۱۵ محرم‌الحرام، پس از مناسک حج تمتع و بار دوم در آغاز ماه شعبان شست‌و‌شو داده می‌شد (روزنامه کیهان، 19 اردیبهشت ۱۳۹۵).

در این عصر، معمولاً پادشاه عربستان و یا شخصی به جانشینی وی -كه غالباً امیر منطقه مكه مكرمه و از خاندان آل‌سعود می‌‌باشد- شركت می‌کند (انصاری، 1380ش، ش38، ص105). درِ بیت‌الله‌الحرام یك ساعت پس از طلوع آفتاب برای ورود میهمانان كشورهای اسلامى، به منظور ادای نماز، گشوده می‌شود.

از زمان دقیق ارسال گلاب از ایران به عربستان تا پیش از 1372خورشیدی، اخبار و آگاهی دقیقی در دست نیست. بنا به گفته برخی، از ده‌‌ها سال قبل، عربستان از طریق کشور امارات متحده عربی، گلاب ایرانی را تهیه می‌کرده و در شست‌وشوی کعبه مورد استفاده قرار می‌داده است. چنان‌که گفته شده، پیشینه شست‌و‌شوی خانه خدا با گلاب ناب قمصر، شاید به پیش از عصر صفویه برگردد ولی در عهد شاه عباس بود که این رسم و آیین با ارسال گلاب ناب قمصر به خارج از کشور، به‌خصوص کشور عربستان و مکه رسمیت یافت (روزنامه کیهان، سه‌شنبه ۲۷ آذر ۱۳۸۶ش، شماره ۱۸۹۷۷). اما تاریخ شست‌وشوی کعبه با گلاب ناب ایرانی به‌طور منظم، از سال 1372ش، آغاز شد.(روزنامه کیهان، دو‌شنبه ۲۴ آبان ۱۳۸۹).

این گلاب طی مراسمی خاص و آیینی ویژه‌، همه‌ساله در اواخر اردیبهشت‌ماه گرفته می‌شود. طبق نظر ارسال کنندگان گلاب به مکه مکرمه، باغ یا باغات خاصی برای تهیه گلاب در قمصر اختصاص داده نشده و قمصری‌های دست اندرکار گلاب ارسالی، هر روز پس از نماز صبح و قبل از طلوع آفتاب، با وضو و ذکر صلوات بر محمد و آل محمد، راهیِ گلستان‌های گل ‌محمدی می‌شوند و خرسند و شادمان‌اند از این‌که ناب‌ترین عصاره دسترنج‌شان را برای کعبه ارسال و آن را متبرک می‌کنند(روزنامه ایران، یک‌شنبه ۲۰ اردیبهشت ۱۳۹۴، شماره ۵۹۲۵).

به گفته حجت الاسلام موسویان، این۸۰ لیتر، روز ۲۴ رجب ارسال می‌شود که ۴۰ لیتر آن، در روز اول ماه شعبان المعظم و ۴۰ لیتر دیگرش در ماه ذی‌حجه برای شست‌و‌شوی خانه خدا استفاده می‌شود (روزنامه ایران، یک‌شنبه ۲۰ اردیبهشت ۱۳۹۴، شماره ۵۹۲۵).

از نظر بسیاری از فقیهان شیعه امامی (مفید، 1410ق، ص432؛ 1405ق. سید مرتضی، رسائل المرتضی، 1405ق، ج3، ص66؛ موسوی عاملی؛ 1410ق، ج7، ص324)

و تعدادی از فقهای اهل سنت؛ (تنوخی، بی تا، ج1، ص457؛ رعینی، 1416ق، ج4، ص233)؛ از جمله مالکیان، خلوق کعبه (عطر ویژه که با آن کعبه را خوشبو می کنند) از حکم حرمت استشمام بر احرام‌گزار استثنا شده و بهره بردن از آن موجب کفاره نمی‌شود (ابن ابی شیبه، 1409ق، ج4، ص288؛ طوسی، 1365ش، ج5، ص69؛ حر عاملی، 1414ق، ج12، صص450ـ449). البته اگر بدن یا لباس احرام‌گزار به مقداری فراوان از خلوق کعبه آغشته شود، مالکیان رفع آن را واجب دانسته‌اند (رعینی، 1416ق، ج4، ص233؛ دسوقی، بی تا، ج2، ص63). مقصود از خلوق، عطری ویژه مرکب از موادی چون زعفران است که کعبه با آن خوشبو می‌شده است (فاضل هندی، 1416ق، ج5، صص350 ـ 349؛ بحرانی، 1363ش، ج15، ص422؛ دسوقی، بی تا، ج2، ص62). اندکی از فقیهان این استثنا را افزون بر این عطر خاص، شامل هر عطری شمرده‌اند که کعبه بدان آغشته می‌شود (زین الدین بن علی، 1416ق، ج2، صص254ـ253؛ بحرانی، 1363ق، ج15، ص422؛ نراقی، 1415ق، ج11، ص376). فقیهان مالکی بر این باورند که در ایام حج، کعبه باید با ماده خوشبوی خَلوق آغشته نگردد تا موجب معطر شدن احرام‌گزاران نشود. به باور مالک، عطر فروشان نیز باید در ایام حج، میان صفا و مروه دور از محل عبور احرام‌گزاران باشند (مالک بن انس، 1323ق، ج1، ص456؛ دسوقی، بی تا، ج2، ص63).