زیارت‌نامه‌های حضرت فاطمه(س): تفاوت میان نسخه‌ها

| اَللّهُمَّ إِنِّی أَتَوَجَّهُ إِلَیْکَ بِنَبِیِّنا مُحَمَّد، وَبِأَهْلِ بَیْتِهِ صَلَواتُکَ عَلَیْهِمْ، وَأَسْأَلُکَ بِحَقِّکَ الْعَظِیمِ عَلَیْهِم الَّذِی لا یَعْلَمُ کُنْهَهُ سِواکَ، وَأَسْأَلُکَ بِحَقِّ مَنْ حَقُّهُ عِنْدَکَ عَظِیمٌ، وَبِأَسْمائِکَ الْحُسْنَی الَّتِی أَمَرْتَنِی أَنْ أَدْعُوَکَ بِها، وأَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الاَعْظَمِ الَّذِی أَمَرْتَ بِهِ إِبْراهِیمَ، أَنْ یَدْعُوَ بِهِ الطَّیْرَ فَأَجابَتْهُ، وَبِاسْمِکَ الْعَظِیمِ الَّذِی قُلْتَ لِلنّارِ (کُونِی بَرْداً وَسَلاماً عَلی إِبْراهِیمَ)، فَکانَتْ بَرْداً، وَبِأَحَبِّ الاَسْماءِ إِلَیْکَ وَأَشْرَفِها وَأَعْظَمِها لَدَیْکَ، وَأَسْرَعِها إِجابةً وَأَنْجَحِها طَلِبَةً، وَبِما أَنْتَ أَهْلُهُ وَمُسْتَحِقُّهُ وَمُسْتَوْجِبُهُ، وأَتَوَسَّلُ إِلَیْکَ وَأَرْغَبُ إِلَیْکَ، وَأَتَضَرَّعُ إِلَیْکَ، وأُلِحُّ عَلَیْکَ  

| خداوندا! من به وسیله پیامبرمان حضرت محمد صلی الله علیه وآله وسلم واهل بیتش که درود تو بر آنان باد به تو رو نموده‌ام، و به حق خودت که از عظمت آن جز تو آگاه نمی‌باشی و نیز به حق آنکه حقش نزدت بزرگ است و به نام‌های نیکت که مرا به یاد کردن خود به آنها دستور داده‌ای و به اسم اعظمت که ابراهیم (علیه السلام) را امر کردی تا پرنده را با آن فرا خواند، و پرنده اجابت کرد، و به نام بزرگت که به آتش فرمودی بر ابراهیم سرد و سلامت باش، و سرد و سلامت شد و به محبوب‌ترین نام‌ها نزدت و شریف‌ترین و عظیم ترینشان پیشت، و سریع‌ترین آنها برای اجابت دعا و برآورده شدن حاجات و به آنچه که تو شایسته و سزاوار و مستوجب آن می‌باشی به تو توسّل می‌جویم و به تو اظهار اشتیاق می‌کنم و بدرگاهت زاری و اصرار می‌ورزم  

| و از تو می‌خواهم به کتاب‌هایی که بر فرستادگانت  که درود تو بر آنان باد نازل کرده‌ای؛ از تورات و انجیل و زبور و قرآن عظیم که در آنها اسم اعظم و دیگر نام‌های بزرگ تو می‌باشد که درود فرستی بر محمّد و آلش و گشایش به محمّد و خاندان و شیعیان و دوستانش و من عنایت فرمایی و درهای آسمان را برای اجابت دعایم بگشایی و آن را تا علّیین بالا بری و در این روز و همین ساعت اذن فرج برایم صادر فرمایی، و آرزو و خواست دنیا و آخرتم را برآوری، ای آنکه کسی به حقیقت و قدرتش جز خود او آگاه نیست، ای آنکه هوا را با آسمان مسدود کرده‌ای و زمین را بر روی آب گسترده‌ای و برای خویش نیکوترین نام‌ها برگزیده‌ای  

| یا مَنْ سَمّی نَفْسَهُ بِالاِسْمِ الَّذِی تَقْضِی بِهِ حاجَةَ مَنْ یَدْعُوهُ، أَسْأَلُکَ بِحَقِّ ذلِکَ الاِسْمِ، فَلا شَفِیعَ أَقْوی لِی مِنْهُ، أَنْ تُصَلِّیَ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد، وَتَقْضِیَ لِی حَوائِجِی، وَتَسْمَعَ بِمُحَمَّد وَعَلِیّ وَفاطِمَةَ وَالْحَسَنِ وَالْحُسَیْنِ، وَعَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ، وَمُحَمَّدِ بْنِ عَلِیّ وَجَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّد، وَمُوسَی بْنِ جَعْفَر وَعَلِیِّ بْنِ مُوسی، وَمُحَمَّدِ بْنِ عَلِیّ وَعَلِیِّ بْنِ مُحَمَّد، والْحَسَنِ بْنِ عَلِیّ والْحُجَّةِ المُنْتَظَرِ لاِِذْنِکَ صَلَواتُکَ وَسَلامُکَ وَرَحْمَتُکَ وَبَرَکاتُکَ عَلَیْهِمْ صَوْتِی لِیَشْفَعُوا لِی إِلَیْکَ، وَتُشَفِّعَهُمْ فِیَّ، وَلا تَرُدَّنِی خائِباً، بِحَقِّ لا إِلهَ إِلاّ أَنْتَ.

| ای آنکه خود را به نامی نامیده‌ای که با یاد کردن آن حاجت دعاگو برآورده شود، ترا به حق آن نام می خوانمت که شفیعی قوی تر از آن ندارم، درود فرستی بر محمّد و آل محمّد و حوائجم را برآوری و به حق محمّد و علی و فاطمه و حسن و حسین و علی بن الحسین و محمّد بن علی و جعفر بن محمّد و موسی بن جعفر و علی بن موسی و محمّد بن علی و علی بن محمّد و حسن بن علی و الحجّة المنتظر که درود و سلام و رحمت و برکاتت بر آنها باد که دعایم را بشنوی و آنان مرا نزد تو شفاعت کنند و شفاعتشان را درباره من پذیرا گردی و نومیدم بازنگردانی، به سپس حاجاتت را بخواه که إن شاء اللّه برآورده می‌شود، معبودی که جز تو کسی نیست.