احمد بن حنبل: تفاوت میان نسخه‌ها

۷۷۹ بایت اضافه‌شده ،  ‏۹ ژانویهٔ ۲۰۱۸
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش|ماه=[[دی]]|روز=[[۱۶]]|سال=[[۱۳۹۶]]|کاربر=Jalalyaghmoori  }}


{{در دست ویرایش|ماه=[[دی]]|روز=[[۱۶]]|سال=[[۱۳۹۶]]|کاربر=Jalalyaghmoori  }}


[[رده:مقاله‌های در دست ویرایش]]


ابوعبدالله احمد بن محمد بن حنبل (۱۶۴ـ۲۴۱ق./۷۸۰ـ۸۵۵م.) امام اهل حدیث در بغداد، چهارمین پیشوای اهل تسنن در فقه، و مدافع سرسخت مکتب حدیث‌گرایی است. بر اثر تلاش‌های شاگرد مکتبش ابن تیمیه(۶۶۱ـ ۷۲۸ق.) و سپس محمد بن عبدالوهاب (۱۱۱۵ـ ۱۲۰۶ق.)، وی شخصیت مرجع و الهام‌بخش عقیدتی وهابیت به شمار می‌رود. او را به حافظه قوی، زهد، فروتنی، تلاش در طلب دانش و استقامت در راه عقیده ستوده‌اند. آگاهی وی به اخبار، مبانی حدیثی، تنوع طرق، رجال و آسیب‌های حدیث، معروف است.<ref>نک: الجرح و التعدیل، ج۱، ص۲۹۲-۳۱۰.</ref> از اساتید برجسته‌ای چون وکیع (۱۲۹ـ۱۹۷ق.)، سفیان بن عُیینه (۱۰۷ ـ ۱۹۸ق.)، هُشَیم بن بشیر (۱۰۴ـ۱۸۳ق.) و شافعی (۱۵۰ـ۲۰۴ق.) بهره جست و شاگردانی چون بخاری (۱۹۴ـ۲۵۶ق.)، مسلم (۲۰۶ـ۲۶۱ق.) و ابوداود (۲۰۲ـ۲۷۵ق.) را پرورش داد. بیشتر در زمینه حدیث آثاری بر جای نهاد که مشهورترین آن‌ها مسند وی است. او معاصر امام کاظم (۱۲۸ـ۱۸۳ق.)، امام رضا (۱۴۸ـ۲۰۳ق.)، امام جواد (۱۹۵ـ۲۲۰ق.) و امام هادی (۲۱۲ـ۲۵۴ق.)(ع) و هم‌روزگار با خلفای عباسی، ابوجعفر منصور (۹۵ـ۱۵۸ق.)، مهدی (۱۲۷ـ۱۶۹ق.)، هادی (۱۴۴ـ۱۷۰ق.)، هارون (۱۴۹ـ۱۹۳ق.)، امین (۱۷۰ـ۱۹۸ق.)، مأمون (۱۷۰ـ۲۱۸ق.)، معتصم (۱۷۹ـ۲۲۷ق.)، واثق (۲۰۰ـ۲۳۲ق.) و متوکل (۲۰۶ـ۲۴۷ق.) بود.
'''ابوعبدالله احمد بن محمد بن حنبل''' (<small>۱۶۴ـ۲۴۱ق./۷۸۰ـ۸۵۵م.</small>) امام [[اهل حدیث]] در [[بغداد]]، چهارمین پیشوای [[اهل تسنن]] در [[فقه]]، و مدافع سرسخت مکتب حدیث‌گرایی است. بر اثر تلاش‌های شاگرد مکتبش [[ابن تیمیه]](<small>۶۶۱ـ ۷۲۸ق.</small>) و سپس [[محمد بن عبدالوهاب]] (<small>۱۱۱۵ـ ۱۲۰۶ق.</small>)، وی شخصیت مرجع و الهام‌بخش عقیدتی [[وهابیت]] به شمار می‌رود. او را به حافظه قوی، زهد، فروتنی، تلاش در طلب دانش و استقامت در راه عقیده ستوده‌اند. آگاهی وی به اخبار، مبانی حدیثی، تنوع طرق، [[علم رجال|رجال]] و آسیب‌های حدیث، معروف است.<ref>نک: الجرح و التعدیل، ج۱، ص۲۹۲-۳۱۰.</ref> از اساتید برجسته‌ای چون [[وکیع]] (<small>۱۲۹ـ۱۹۷ق.</small>[[سفیان بن عیینه|سفیان بن عُیینه]] (<small>۱۰۷ ـ ۱۹۸ق.</small>[[هشیم بن بشیر|هُشَیم بن بشیر]] (<small>۱۰۴ـ۱۸۳ق.</small>) و [[شافعی]] (<small>۱۵۰ـ۲۰۴ق.</small>) بهره جست و شاگردانی چون [[بخاری]] (<small>۱۹۴ـ۲۵۶ق.</small>[[مسلم]] (<small>۲۰۶ـ۲۶۱ق.</small>) و [[ابوداود]] (<small>۲۰۲ـ۲۷۵ق.</small>) را پرورش داد. بیشتر در زمینه حدیث آثاری بر جای نهاد که مشهورترین آن‌ها [[مسند احمد|مسند]] وی است. او معاصر [[امام کاظم(ع)]] (<small>۱۲۸ـ۱۸۳ق.</small>[[امام رضا(ع)]] (<small>۱۴۸ـ۲۰۳ق.</small>[[امام جواد(ع)]] (<small>۱۹۵ـ۲۲۰ق.</small>) و [[امام هادی(ع)]] (<small>۲۱۲ـ۲۵۴ق.</small>)(ع) و هم‌روزگار با [[خلفای عباسی]]، [[منصور دوانیقی|ابوجعفر منصور]] (<small>۹۵ـ۱۵۸ق.</small>[[مهدی عباسی|مهدی]] (<small>۱۲۷ـ۱۶۹ق.</small>[[هادی عباسی|هادی]] (<small>۱۴۴ـ۱۷۰ق.</small>[[هارون الرشید|هارون]] (<small>۱۴۹ـ۱۹۳ق.</small>[[امین عباسی|امین]] (<small>۱۷۰ـ۱۹۸ق.</small>[[مأمون عباسی|مأمون]] (<small>۱۷۰ـ۲۱۸ق.</small>[[معتصم عباسی|معتصم]] (<small>۱۷۹ـ۲۲۷ق.</small>[[واثق بالله عباسی|واثق]] (<small>۲۰۰ـ۲۳۲ق.</small>) و [[متوکل عباسی|متوکل]] (<small>۲۰۶ـ۲۴۷ق.</small>) بود.


== زیست‌نامه==
== زیست‌نامه==
خط ۲۰۹: خط ۲۰۸:
* The Encyclopaedia of Islam, Brill Academic Publishers, 2003.
* The Encyclopaedia of Islam, Brill Academic Publishers, 2003.
{{پایان}}
{{پایان}}
[[رده:مقاله‌های در دست ویرایش]]
۱٬۲۰۴

ویرایش