کاربر:Gholampour/صفحه تمرین۱: تفاوت میان نسخه‌ها

شیخ طوسی اولین فقیه شیعی است که درباره مساله محاذات سخن گفت و آن را پذیرفت. <ref>المبسوط في فقه‌الإمامية، طوسی، ج۱، ص۳۱۳.

</ref> ابوالمجد حلبی قائل به جواز صحت احرام در محاذات در حال ضرورت شد؛<ref>اشارة السبق، حلبی، ص۱۲.</ref> ولی ابن ادریس،<ref>السرائر الحاوی لتحرير الفتاوی، ابن ادریس، ج۱، ص۵۲۹.</ref> ابن سعید حلی،<ref>الجامع للشرائع، ابن سعید حلی، ج۱، ص۱۸۱.</ref> علامه حلی،<ref>منتهی‌المطلب في تحقيق المذهب، علامه حلی، ج۲، ص۶۷۱.</ref> شهید اول،<ref>الدروس الشرعية في فقه‌الإمامية، شهید اول، ج۱، ص۳۴۱.</ref> شهید ثانی<ref>مسالك الأفهام إلي تنقيح شرائع الإسلام، شهید ثانی، ج۲، ص۲۱۶.</ref> و دیگران بر اصل صحت احرام از محاذات در حال مطلق تصریح دارند.  

همچنان‌ که فقیهانی هم بودند که قائل به عدم جواز احرام از محاذات میقات بودند و نخستین‌بار مرحوم محقق حلی به نوعی قائل به توقف در این مساله شد.<ref>شرائع الاسلام، محقق حلی، ج۱، ص۲۴۱.</ref>

==حکم احرام از محاذات==