پوشاندن صورت: تفاوت میان نسخه‌ها

==حکم پوشاندن صورت==

پوشاندن صورت یکی از [[محرمات احرام]] در منابع فقهی شمرده شده و از آن با عناوینی چون تغطیة الوجه،<ref>غنیة النزوع، ص159؛ بدائع الصنائع، ج2، ص185؛ الدروس، ج1، ص379.</ref> تخمیر الوجه<ref>الموطا، ج1، ص327؛ الام، ج7، ص255.</ref> و ستر الوجه<ref>المجموع، ج7، ص250؛ تذکرة الفقهاء، ج7، ص339؛ مجمع الفائده، ج6، ص351.</ref> تعبیر می‌شود. بنابر نظر فقیهان امامی، شافعی و حنبلی، پوشاندن صورت از مسائل ویژه زنان احرام‌گزار است.<ref>الام، ج7، ص255-256؛ المغنی، ج3، ص304-305؛ تحریر الاحکام، ج2، ص32.</ref>

در باور همه فقیهان امامی<ref>منتهی المطلب، ج2، ص790؛ مجمع الفائده، ج6، ص332؛ کفایة الاحکام، ج1، ص305.</ref> و اهل‌‌سنت،<ref>المبسوط، سرخسی، ج4، ص7؛ المغنی، ج3، ص305؛ المجموع، ج7، ص250.</ref> پوشاندن صورت برای زن روا نیست. اما در باور برخی دیگر، این‌کار برای مرد نیز در حال احرام جایز نیست و به تعبیر دیگر، اسفار (آشکار کردن) صورت واجب است.<ref>المهذب، ج2، ص187؛ الدر المنضود، ص77؛ جواهر الکلام، ج18، ص389.</ref> شماری از فقیهان این حکم را اجماعی<ref>الاستذکار، ج4، ص14؛ تذکرة الفقهاء، ج7، ص337؛ جواهر الکلام، ج18، ص389.</ref> و برخی آن را مطابق نظر همه فقیهان امامی و اهل سنت شمرده‌اند.<ref>منتهی المطلب، ج12، ص73.</ref>

==حکمت حرمت پوشش صورت==

حکمتِ حرمت پوشش بخش‌هایی از بدن، از جمله صورت، در حال احرام، چشیدن سختی حالت احرام،<ref>مصباح الهدی، ج12، ص586.</ref> دوری از آسایش‌طلبی و تن‌آسایی،<ref>تذکرة الفقهاء، ج7، ص351؛ اعانة الطالبین، ج2، ص359.</ref> به‌ویژه با توجه به اهتمام و توجه ویژه زنان به حفظ پوست صورت خود و رنگ آن در برابر آفتاب و سرما<ref>الکافی، ج4، ص344.</ref> است. برخی برآنند که باز بودن روی زنان، آزمایشی برای مردان است که نگاه خود را از آنان فروبندند.<ref>لوامع صاحبقرانی، ج7، ص571.</ref>

از جمله پشتوانه‌های فقیهان برای این حکم، روایاتی مانند «احرام المراة فی وجهها»<ref>الکافی، ج4، ص346؛ سنن الدارقطنی، ج2، ص258؛ السنن الکبری، ج5، ص47.</ref> و احادیثی است که زنان احرام‌گزار را از پوشاندن صورت با نقاب نهی کرده‌اند.<ref>صحیح البخاری، ج2، ص215؛ سنن ابی داوود، ج1، ص410؛ الکافی، ج4، ص344-346.</ref> البته در برخی از این روایات<ref>الکافی، ج4، ص344؛ التهذیب، ج5، ص74.</ref> تعبیر «کراهت» آمده که فقیهان یا مقصود از آن را حرمت شمرده‌اند<ref>مدارک الاحکام، ج7، ص379؛ کشف اللثام، ج5، ص299؛ الحدائق، ج15، ص132.</ref> و یا کراهت را ویژه نقابی دانسته‌اند که به صورت اِسدال باشد.<ref>کشف اللثام، ج5، ص298.</ref> اسدال بدین‌معنا است که پارچه‌ای با قدری فاصله در برابر صورت قرار گیرد، به گونه‌ای که با صورت تماس نداشته باشد. در برخی منابع فقهی و روایی [[امامیان]]<ref>منتهی المطلب، ج12، ص73-75.</ref> و [[اهل‌‌سنت]]،<ref>التمهید، ج15، ص107-109؛ الاستذکار، ج4، ص15؛ المغنی، ج3، ص305.</ref> دو روایت منقول از [[اسماء]] و [[عایشه]] که از پوشاندن صورت خود در حال [[احرام]] گزارش داده‌اند، بر اسدال حمل شده است.

به باور فقیهان [[حنفی]]،<ref>بدائع الصنائع، ج1، ص308؛ الجوهر النقی، ج3، ص392.</ref> [[مالکی]]<ref>شرح مختصر خلیل، ج2، ص127؛ فقه العبادات، ج1، ص254.</ref> و مشهور فقیهان امامی،<ref>تذکرة الفقهاء، ج1، ص382؛ ذکری، ج1، ص318؛ جواهر الکلام، ج4، ص183.</ref> به پشتوانه احادیث،<ref>سنن الترمذی، ج2، ص214؛ الکافی، ج4، ص368؛ التهذیب، ج1، ص330.</ref> پوشاندن صورت هنگام [[تکفین]] کسی که در حال احرام مرده، جایز است. در برابر، فقیهان شافعی<ref>فتح الوهاب، ج1، ص162؛ اعانة الطالبین، ج2، ص129.</ref> و حنبلی<ref>المغنی، ج2، ص407؛ کشاف القناع، ج2، ص115.</ref> درباره زن؛ و‌ اندکی از امامیان<ref>تذکرة الفقهاء، ج1، ص381؛ الحدائق، ج3، ص431-432.</ref> درباره زن و مرد، به پشتوانه روایاتی دیگر<ref>صحیح مسلم، ج4، ص24؛ سنن ابی داود، ج2، ص87-88.</ref> بر آنند که پوشاندن صورت کسی که در حال احرام مرده، جایز نیست.

در باور فقیهان، نهی از پوشش صورت در حال احرام، شامل هر‌گونه پوشش اعم از لباس و غیر لباس<ref>المجموع، ج7، ص261؛ حاشیة الدسوقی، ج2، ص55؛ جواهر الکلام، ج18، ص390.</ref> مانند پوشاندن صورت با گِل و بادبزن یا فروبردن صورت در آب<ref>سداد العباد، ص298؛ مناسک الحج، سیستانی، ص132؛ مناسک حج، فاضل، ص76.</ref> می‌شود. پشتوانه آن‌ها افزون بر اطلاق روایات و نیز تعلیل آن‌ها بر این حکم،<ref>الکافی، ج4، ص345-346؛ سنن الدارقطنی، ج2، ص258؛ السنن الکبری، ج4، ص47.</ref> روایاتی دیگر است که جز پوشاندن صورت با لباس و نقاب، از پوشاندن صورت با چیزهایی مانند بادبزن هم نهی کرده‌اند.<ref>الکافی، ج4، ص346؛ من لا یحضره الفقیه، ج2، ص342.</ref> همچنین به یکسانی حکم پوشش صورت با پوشش سر که در آن تفاوتی میان لباس و غیر لباس نیست، استناد شده است.<ref>جواهر الکلام، ج18، ص390.</ref> البته برخی از فقیهان حکم را تنها شامل لباس شمرده و این تعمیم را نپذیرفته‌اند.<ref>مدارک الاحکام، ج7، ص360؛ ذخیرة المعاد، ص603.</ref>  

==مقدار پوشش==

پشتوانه دیگر، یکسانی حکم پوشش صورت با [[پوشش سر]] است؛ یعنی فقیهان میان پوشش بخشی از سر یا همه آن تفاوتی باور ندارند.<ref>جواهر الکلام، ج18، ص390-391.</ref> در برابر، برخی فقیهان محدوده پوشش حرام را همه صورت دانسته و به جواز پوشاندن بخشی از صورت حکم داده‌اند.<ref>تعالیق مبسوطه، ج10، ص248.</ref> پشتوانه آن‌ها این سخن است که فهم عرفی از روایات دلالت‌گر بر حرمت، پوشاندن همه صورت، نه بخشی از آن است.<ref>تعالیق مبسوطه، ج10، ص248.</ref> با این‌همه، برخی فقیهان پرهیز از پوشاندن بخشی از صورت را مقتضای احتیاط دانسته‌اند.<ref>المعتمد، ج4، ص227.</ref> در باور عموم فقیهان اهل‌سنت، حکم ممنوعیت پوشاندن صورت، عام است و پوشاندن بخشی از آن را نیز در بر می‌گیرد.<ref>مواهب الجلیل، ج4، ص202؛ حاشیة رد المحتار، ج2، ص536-537؛ اعانة الطالبین، ج2، ص360.</ref>

بنابر نظر مشهور فقیهان امامی،<ref>تحریر الاحکام، ج2، ص32؛ کشف اللثام، ج5، ص395؛ الحدائق، ج15، ص496.</ref> به استناد احادیث،<ref>الکافی، ج4، ص349.</ref> پوشاندن صورت برای مرد احرام‌گزار جایز است. تنها [[ابن ابی‌عقیل عمانی|ابن ابی‌عقیل عمّانی]] به پشتوانه روایت [[حلبی]]<ref>التهذیب، ج5، ص308.</ref> که پوشاندن صورت را موجب [[کفاره]] شمرده، آن را ممنوع دانسته است.<ref>مختلف الشیعه، ج4، ص171؛ مدارک الاحکام، ج7، ص356.</ref> در پاسخ به استدلال او گفته‌اند که وجوب کفاره با حرمت پوشاندن ملازمه ندارد. از این‌رو، [[شیخ طوسی]] در برخی آثار خود،<ref>التهذیب، ج5، ص308.</ref> پوشاندن صورت را برای مردان جایز دانسته و در عین‌حال، گزاردن کفاره را نیز لازم شمرده است.<ref>شرح فروع الکافی، ج5، ص28؛ مستند الشیعه، ج12، ص21.</ref> موافقان نظر مشهور، روایت حلبی را بر استحباب حمل کرده‌اند.<ref>مختلف الشیعه، ج4، ص171؛ شرح فروع الکافی، ج5، ص28؛ جواهر الکلام، ج18، ص388.</ref> برخی نیز پرداخت کفاره را بر پایه احتیاط دانسته‌اند.<ref>ذخیرة المعاد، ص599.</ref>

==پوشاندن صورت مرد==

 

 

2. قیاس این مساله به کاربرد [[بوی خوش]] که هم بر مردان و هم زنان احرام‌گزار حرام است.<ref>المغنی، ج3، ص304.</ref>