Mz.zamiri
۱۱ مهٔ ۲۰۲۳ عضو شد
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶۸: | خط ۶۸: | ||
اعتقاد به عصمت امامان به معنای اثبات الوهیت و غلو در مورد آنان است. پاسخ آنکه حقیقت غلو آن است که معصوم را از حد بندگی بالاتر برده او را خدا دانسته و او را در افعالش مستقل یعنی بدون اتکا به خداوند بدانیم. این معنا در مورد امام معصوم مورد ادعای شیعه نیست و طبق روایات شیعه امامان از غلو و غالیان برائت جسته اند. | اعتقاد به عصمت امامان به معنای اثبات الوهیت و غلو در مورد آنان است. پاسخ آنکه حقیقت غلو آن است که معصوم را از حد بندگی بالاتر برده او را خدا دانسته و او را در افعالش مستقل یعنی بدون اتکا به خداوند بدانیم. این معنا در مورد امام معصوم مورد ادعای شیعه نیست و طبق روایات شیعه امامان از غلو و غالیان برائت جسته اند. | ||
==== | ==== تطور تاریخی اندیشه عصمت امامان(ع) ==== | ||
عقیده عصمت با این گستردگی در معنا در صدر اسلام وجود نداشته و در طول تاریخ به وجود آمده است. از نگاه نویسنده اصل اندیشه عصمت از قرآن بوده و در صدر اسلام نیز وجود داشته و روایات شیعه و سنی و نیز کلمات اندیشمندان هر دو مذهب بر آن تاکید دارند. | |||
==== | ==== عصمت امامان(ع) بالاتر از عصمت پیامبران ==== | ||
شیعیان گستره عصمت امامان را بیش از عصمت پیامبران می دانند. عصمت از تمام گناهان، سهو و نسیان برای پیامبران هم وجود ندارد. نویسنده معتقد است در این اشکال مغالطه رخ داده و دیدگاه امامیه نسبت به عصمت امامان با دیدگاه اهل سنت (نه شیعه) نسبت به عصمت پیامبران مقایسه شده است. بیشتر عالمان امامیه در مورد پیامبران نیز به عصمت مطلق (از گناهان، سهو و فراموشی) اعتقاد دارند. | |||
==== متن عنوان ==== | ==== متن عنوان ==== | ||