کاربر:Gholampour/صفحه تمرین۱: تفاوت میان نسخه‌ها

'''دحو الارض''' واژه‌ای ترکیبی از دو کلمه دَحْو و اَرْض به معنای گسترش زمین است. گسترش زمین در کتاب‌های آسمانی همچون تورات و قرآن نیز ذکر شده است. در آیه ۲۷ تا ۳۳ سوره نازعات از گسترش زمین پس از آفرنیش آسمان‌ها خبر داده شده است. همچنان که برخی از مفسران با استدلال به آیه 96 آل عمران: «إِنَّ أَوَّلَ بَیْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذی بِبَکَّةَ مُبارَکاً» که کعبه را نخستین خانه روی زمین شمرده، بیان کرده‌اند که گسترش زمین از زیر کعبه بوده و آیه را اشاره به دحوالارض دانسته‌اند.

بر پایه روایات، دحوالارض به معنای گسترش زمین از مکه و زیر خانه کعبه بوده است. برخی نیز آن را به معنای گسترش و نمایان شدن خشکی نیز گرفته‌اند. به گفته علامه طباطبایی، مضمون این روایات با آیات قرآن و براهین عقلی ناسازگاری ندارد. اما شهرستانی از هیئت‌شناسان معاصر شیعه، ضمن بررسی معنای لغوی دحو و برخی آیات و روایات، مراد از دحوالارض را حرکت وضعی و انتقالی زمین دانسته و برداشت بسط و گسترش را از واژه دحو خطا تلقی کرده است.

براساس برخی روایات، دحوالارض مصادف با 25 ذی‌قعده و غسل و روزه از آدابی است که در این روز مستحب است و ثواب بسیاری دارد.