بدون خلاصۀ ویرایش
(←منابع) |
Abu shahab (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{کعبه عمودی}} | {{کعبه عمودی}} | ||
''' | '''دَحوُ الاَرض''' به معنای گسترش زمین است که برخی آن را به بیرون آمدن خشکیها از زیر آب تفسیر میکنند و برخی مراد از آن را حرکت وضعی و انتقالی زمین دانستهاند. در آیه ۲۷ تا ۳۳ سوره نازعات از گسترش زمین پس از آفرینش آسمانها خبر داده شده است (وَ الْأَرْضَ بَعْدَ ذَٰلِكَ دَحَاهَا). بنابر برخی روایات اسلامی زمین از [[مکه]] یا زیر [[کعبه]] گسترش یافته است. | ||
براساس برخی روایات، دحوالارض مصادف با [[25 ذیقعده]] است و [[غسل]] و [[روزه]] در این روز [[مستحب]] است و ثواب بسیاری دارد. | براساس برخی روایات، دحوالارض مصادف با [[25 ذیقعده]] است و [[غسل]] و [[روزه]] در این روز [[مستحب]] است و ثواب بسیاری دارد. | ||
خط ۸: | خط ۸: | ||
دحوالارض واژهای ترکیبی از دو کلمه دَحْو به معنای گستردن<ref>مفردات، ص308؛ لسان العرب، ج14، ص251؛ لغتنامه، ج6، ص9210، «دحو».</ref> و اَرْض به معنای زمین و در مقابل آسمان است.<ref>مفردات، ص73؛ لغتنامه، ج2، ص1571، «ارض»؛ فرهنگ فرزان، ص507، «زمین».</ref> برخی نیز ارض در این ترکیب را به معنای خشکی در مقابل دریا و کوه نه کره زمین ذکر کردهاند.<ref>نثر طوبی، ج1، ص17، 253؛ دروس هیئت، ج1، ص232.</ref> | دحوالارض واژهای ترکیبی از دو کلمه دَحْو به معنای گستردن<ref>مفردات، ص308؛ لسان العرب، ج14، ص251؛ لغتنامه، ج6، ص9210، «دحو».</ref> و اَرْض به معنای زمین و در مقابل آسمان است.<ref>مفردات، ص73؛ لغتنامه، ج2، ص1571، «ارض»؛ فرهنگ فرزان، ص507، «زمین».</ref> برخی نیز ارض در این ترکیب را به معنای خشکی در مقابل دریا و کوه نه کره زمین ذکر کردهاند.<ref>نثر طوبی، ج1، ص17، 253؛ دروس هیئت، ج1، ص232.</ref> | ||
دحوالارض اصطلاحی به معنای گستردن زمین از زیر کعبه است.<ref>مسالک الافهام، ج2، ص77؛ ذخیرة المعاد، ج1، ق3، ص519؛ مدارک الاحکام، ج6، ص265.</ref> برخی دیگر آن را به معنای گسترش خشکیها دانستهاند به این صورت که سطح زمین در اول خلقت پر از آب بود که به تدریج به گودالها و پستیها سرازیر شد تا اینکه خشکیها نمایان شدند.<ref>نثر طوبی، ج1، ص17؛ نمونه، ج26، | دحوالارض اصطلاحی به معنای گستردن زمین از زیر کعبه است.<ref>مسالک الافهام، ج2، ص77؛ ذخیرة المعاد، ج1، ق3، ص519؛ مدارک الاحکام، ج6، ص265.</ref> برخی دیگر آن را به معنای گسترش خشکیها دانستهاند به این صورت که سطح زمین در اول خلقت پر از آب بود که به تدریج به گودالها و پستیها سرازیر شد تا اینکه خشکیها نمایان شدند.<ref>نثر طوبی، ج1، ص17؛ نمونه، ج26، ص۱۱۰؛ ج27، ص43؛ زمین و آسمان، ص51-53.</ref> | ||
شهرستانی از هیئتشناسان معاصر [[شیعه]]، مراد از دحوالارض را حرکت وضعی و انتقالی زمین دانسته و برداشت بسط و گسترش را از واژه دحو خطا تلقی کرده است.<ref>اسلام و هيئت، ص141-161؛ زمين و آسمان، ص55.</ref> | شهرستانی از هیئتشناسان معاصر [[شیعه]]، مراد از دحوالارض را حرکت وضعی و انتقالی زمین دانسته و برداشت بسط و گسترش را از واژه دحو خطا تلقی کرده است.<ref>اسلام و هيئت، ص141-161؛ زمين و آسمان، ص55.</ref> |