ابولهب: تفاوت میان نسخه‌ها

'''عبدالعُزّی بن عبدالمطّلب بن هاشم'''، مکنی به ابولهب(متولد حدود ۳۵ تا ۲۵ پیش از [[عام‌ الفیل]])، از بزرگان [[بنی‌هاشم]]، عمو و دشمن سرسخت [[حضرت محمد(ص)|رسول خدا(ص)]] بود. در میان فرزندان [[عبدالمطلب]]، ابولهب پس از [[ابوطالب بن عبدالمطلب|ابوطالب]] و پیش از [[حمزه بن عبدالمطلب|حمزه]]، [[عباس بن عبدالمطلب|عباس]] و [[عبدالله بن عبدالمطلب|عبدالله]] زاده شد. همسرش، [[عوراء اُم ‌جمیل بنت حرب بن اُمیه]]، خواهر [[ابوسفیان]] بود که در [[قرآن]] {<small>حمالة ‌الحطب</small>} خوانده شده است. دو تن از فرزندان او عتبه و عتیبه در [[جاهلیت]] به ترتیب با [[رقیه دختر پیامبر(ص)|رقیه]] و [[ام‌کلثوم دختر پیامبر(ص)|ام‌کلثوم]] دختران پیامبر ازدواج کرده بودند که پس از نزول [[وحی]] از آنان جدا شدند. وی در [[فتح مکه]] [[اسلام]] آورد. ابولهب از مدعیان ریاست [[بنی‌هاشم]] و مناصب آنان در [[مکه]] بود. او مانند دیگر مشرکان قریش در روزگار جاهلیت بت می‌پرستید. وی به [[بت عزی|بت عُزّیٰ]] ارادت بیشتر داشت. اندکی پیش از [[بعثت]] پیامبر، ابولهب به سرقت گنجینه و دو غزال [[کعبه]] متهم شد. او در دوران جاهلیت به زناکاری شهرت داشت. وی همراه [[عاص بن وائل]]، [[امیة بن خلف]]، [[ابوسفیان بن حرب]] و... در یک زمان با نابغه، مادر [[عمرو بن عاص]] که همراه دخترانش به مکه آمده بود، درآمیخت و آن‌گاه عمرو زاده شد. همه اینان بر سر انتساب عمرو به خود به ستیز برخاستند. نابغه از آن‌ رو که عاص بن وائل به دخترانش بیشتر بخشش می‌کرد، عمرو را به او نسبت داد.

* '''الوافی بالوفیات''': الصفدی (م.۷۶۴ق.)، به کوشش الارنؤوط و ترکی مصطفی، بیروت،‌ دار احیاء التراث العربی، ۱۴۲۰ق.

{{پایان}}

[[رده:شخصیت‌های قرآنی]]

[[رده:دشمنان اسلام]]

[[رده:عموهای پیامبر(ص)]]