در حال ویرایش آل مهنا (بخش)

==بازگشت حکومت به آل مهنا==
با مرگ [[حسین بن احمد علوی|مخیط]] بار دیگر حکومت به فرزندان مهنا رسید و مالک بن حسین بن حمزه حاکم مدینه شد و کمتر از یک سال حکومت کرد.<ref>عمدة الطالب، ص۳۳۶؛ تحفة الازهار، ج۲، ص۲۱۳؛ تاریخ امراء المدینه، ص۲۴۰.</ref> سادات «وحاحده» که گروهی از آنان در مدینه و گروهی دیگر در [[مصر]] ساکن بودند، به وی نسب می‌برند.<ref>عمدة الطالب، ص۳۳۵، ۳۳۷؛ تحفة الازهار، ج۲، ص۲۱۳.</ref>

پس از مالک، برادرش مهنا مشهور به اعرج در سال۴۶۹ق به حکمرانی مدینه رسید. برخی به اشتباه حکمرانی وی را در سال‌های ۵۰۸ تا ۵۲۲ق دانسته‌اند.<ref>عمدة الطالب، ص۳۳۷؛ تحفة الازهار، ج۲، ص۳۳۵.</ref> به فرزندان وی مُهانَیه می‌گفتند.<ref>عمدة الطالب، ص۳۳۷.</ref> پس از اعرج، منظور (یا منصور) بن عمارة بن مهنا بن سبیع بن مهنا به حکومت رسید. سال آغاز حکمرانی وی مشخص نیست؛ اما وفات وی در سال ۴۹۵ق ثبت شده است.<ref>الکامل، ج۱۰، ص۳۵۲؛ نک: تاریخ ابن خلدون، ج۴، ص۱۴۱؛ عمدة الطالب، ص۳۳۷.</ref> او را فردی دوراندیش، شجاع و فاضل خوانده‌اند.<ref>الاعلام، ج ۷، ص۳۰۸.</ref> پس از مرگ وی، فرزندش تا سال ۵۰۰ق حاکم مدینه بود.<ref>الکامل، ج۱۰، ص۳۵۲؛ تاریخ امراء المدینه، ص۲۴۲.</ref>

حسین بن مهنا الاعرج از دیگر امیران این خاندان در مدینه بود که به سال ۵۵۸ق درگذشت. پس از وی برادرش ابوفلیته قاسم عزالدین تا سال ۵۸۳ق به مدت ۲۵ سال بر مدینه حکمرانی کرد و ارتباطی گسترده با [[صلاح‌الدین ایوبی]] برقرار نمود.<ref>الکامل، ج۱۲، ص۲۰؛ تاریخ المدینة المنوره، ص۲۱۵؛ تاریخ امراء المدینه، ص۲۴۳، ۲۴۷.</ref> تبار او به [[آل فلیته]] شهرت یافتند. بعدها برخی دیگر از زیرشاخه‌های آل‌مهنا همچون [[آل جماز|آل جمّاز]] و [[هواشم]] به حکمرانی مدینه رسیدند.<ref>تاریخ المدینة المنوره، ص۲۲۸؛ عمدة الطالب، ص۳۳۷-۳۳۸.</ref>