در حال ویرایش آیه رضوان (بخش)

=== داخل شدن به بهشت به شرط وفاداری بر عهد با پیامبر(ص) و رضایت خداوند ===
برخلاف روایاتی که اصحاب بیعت رضوان را بدون هیچ شرطی اهل [[بهشت]] میداند، روایت [[ابن عباس]] در تفسیر {'''فَعَلِمَ مَا فِی قُلُوبِهِم فَأَنزَلَ السَّکینَةَ عَلَیهِم'''}، آرامش تنها بر آن دسته از بیعت کنندگان پیمان رضوان نازل شد که خداوند از وفای آنان به عهد و پیمانشان آگاه بود.<ref>الدر المنثور، ج۶، ص۶۶.</ref> بر این اساس، روایت نقل شده از ابن عباس روایت‌های پیشین را تخصیص می‌زند؛ بدین معنا که تنها آن دسته از بیعت‌کنندگان پیمان رضوان وارد جهنم نمی‌شوند که مشمول آرامش الهی شده باشند، نه همه آنان. دلیل این مطلب آیه ۱۰ همین سوره است که بیعت با پیامبر(ص) را به منزله بیعت با [[خدا]]، و بیعت‌شکنی با پیامبر(ص) را بیعت‌شکنی با خدا دانسته و بشارت پاداش را تنها به کسانی داده که بر پیمان خویش وفادار بمانند<ref>المیزان، ج۱۸، ص۲۹۲.</ref> : {'''إِنَّ الَّذِینَ یبَایعُونَک إِنَّمَا یبَایعُونَ اللهَ یدُ اللهِ فَوْقَ أَیدِیهِمْ فَمَن نَّکثَ فَإِنَّمَا ینکثُ عَلَی نَفْسِهِ وَمَنْ أَوْفَی بِمَا عَاهَدَ عَلَیهُ اللهَ فَسَیؤْتِیهِ أَجْرًا عَظِیمًا'''}.<ref>سوره فتح آیه ۱۰</ref> این آیه در چینش آیات این سوره، پیش از آیه رضوان قرار گرفته؛ اما از لحاظ نزول پس از آن نازل شده است. از این جهت به آن آیه شرط گفته‌اند که رضایت خداوند از بیعت کنندگان را به عدم مخالفت با پیامبر و وفا به عهد و پیمانشان با ایشان مشروط می‌کند.<ref>تفسیر قمی، ج۲، ص۳۱۵.</ref> نیز گفتار برخی از بیعت‌کنندگان رضوان مؤید این است که آنان پس از بیعت رضوان کارهایی را مرتکب شدند که خود از آینده خویش در هراس بودند. [[براء بن عازب]] که یکی از آنان بود، در پاسخ کسی که او را به سبب شرکت در بیعت رضوان آسوده خاطر می‌پنداشت، گفت: کسی نمی‌داند که شرکت‌کنندگان در بیعت رضوان، پس از آن، چه کارهایی کردند و چه انحراف‌هایی در [[دین]] پدید آوردند.<ref>صحیح البخاری، ج۵، ص۶۶.</ref>