در حال ویرایش ابطح (بخش)

==احکام ابطح==
بیشتر [[فقیه|فقیهان]] شیعه بلند گفتن [[لبیک]] در ابطح را سنت و [[مستحب]] دانسته<ref>من لایحضره الفقیه، ج۲، ص۵۳۸؛ الاستبصار، ج۲، ص۲۵۱؛ المقنع، ص۲۶۷-۲۶۸.</ref> و در این حکم تفاوتی میان سواره و پیاده قائل نشده<ref>مستدرک الوسائل، ج۹، ص۱۸۸.</ref> و استحباب استمرار آن را تا هنگام خروج به [[سرزمین منا]] یادآور شده‌اند.<ref>النهایه، ص۲۴۸.</ref> [[حر عاملی|حرّ عامِلی]] بابی با عنوان «استحباب بلند گفتن لبیک در ابطح در [[حج تمتع]]» گشوده است.<ref>وسائل الشیعه، ج۱۲، ص۳۹۶.</ref> نیز گفته‌اند که مستحب است حاجیان برای تأسی به سیره [[پیامبر گرامی(ص)]] پس از رسیدن به ابطح اندکی توقف و استراحت کنند و سپس به مکه وارد شوند.<ref>الکافی، ج۴، ص۵۲۳؛ دعائم الاسلام، ج۱، ص۳۳۲؛ من لایحضره الفقیه، ج۲، ص۴۸۲.</ref> سیره [[امام باقر(ع)]] همانند پیامبر(ص) توقف کوتاه مدت در آن‌جا بوده است.<ref>مستدرک الوسائل، ج۱۰، ص۱۶۲.</ref> 

برخی از فقیهان [[اهل‌ سنت]] خواندن نماز ظهر و عصر و مغرب و عشا را در این سرزمین، سنت می‌دانند.<ref>نک: المغنی، ج۳، ص۴۸۳-۴۸۴.</ref> گویند: [[ابوبکر]] نماز ظهر را در ابطح خوانده است.<ref>المغازی، ج۳، ص۱۰۷۸.</ref> از دیگر سنن، استحباب ورود به مکه از بلندای آن و ابطح است؛ زیرا رسول خدا(ص) از این سوی به مکه درآمده است.<ref>المغنی، ج۳، ص۳۸۰.</ref>