در حال ویرایش ابن ام مکتوم (بخش)

==شأن نزول سوره عبس==
مفسران ذیل آیات ۱-۱۰ [[سوره عبس]]: {عَبَس و تَوَلّی أَنَ جاءَهُ الأعمی...} شأن نزول آن را رفتار نامناسب فردی دانسته‌اند که با دیدن ابن ام‌ مکتوم چهره ترش کرد و از او روی برگرداند. برخی [[مفسر|مفسران]] اهل‌ سنت، این رفتار را به [[پیامبر(ص)]] نسبت داده و آیات یاد شده را در شأن ایشان دانسته‌اند. به نقلی، روزی پیامبر در پی اندرز دادن به [[عتبة بن ربیعه]]، [[ابوجهل]] و [[عباس بن عبدالمطلب]] بود که ابن ام مکتوم نابینا، به سوی ایشان آمد و بی‌توجه به گفت‌وگوی پیامبر(ص) خواست تا ایشان آیه‌ای از قرآن را بدو بیاموزد. رسول خدا از وی روی برگرداند و به گفت‌و‌گوی خود با افراد یاد شده ادامه داد. در پی آن، آیات آغازین عبس نازل شد. از آن پس، پیامبر او را گرامی می‌داشت و نیاز وی را برمی‌آورد.<ref>جامع البیان، ج۳۰، ص۶۴-۶۵‌؛ کشف الاسرار، ج‌۱۰، ص‌۳۸۱-۳۸۲؛ الدر المنثور، ج۶، ص۳۱۴-۳۱۵.</ref> 

بر پایه اعتقاد بزرگان [[شیعه]]، چنین سخنی درباره پیامبراکرم(ص) پذیرفتنی نیست. [[طبرسی]] پس از بیان داستان پیشین، به نقل از [[سید مرتضی]] یادآور شده است که ظاهر این آیات هیچ دلالتی ندارد که مخاطب آن، پیامبر(ص) باشد<ref>مجمع البیان، ج‌۱۰، ص‌۶۶۴‌.</ref> ؛ بلکه قراینی می‌توان یافت که مقصود فردی غیر از رسول خداست؛ زیرا ترش‌رویی حتی در رویارویی با دشمنان سرسخت، از صفات پیامبر نیست، چه رسد با مؤمنان.

مؤید این سخن، آیات {وَإِنَّک لَعَلی خُلُقٍ عَظِیمٍ} ([[سوره قلم]]، آیه ۴) و {وَلَو کنتَ فَظًّا غَلِیظَ القَلبِ لَانفَضُّوا مِن حَولِک} ([[سوره آل‌عمران]]، آیه ۱۵۹) است. از [[امام صادق(ع)]] نیز نقل شده که آیه درباره مردی از [[بنی‌امیه]] است.<ref>مجمع البیان، ج۱۰، ص۶۶۴.</ref> [[علامه طباطبایی]]<ref>المیزان، ج‌۲۰، ص‌۲۰۳.</ref> و [[جعفر مرتضی عاملی]]<ref>نک: الصحیح من سیرة النبی، ج‌۳، ص‌۱۵۵-۱۶۷.</ref> ، به تحلیل تاریخی، کلامی و اخلاقی درباره شأن نزول این آیات پرداخته‌ و نتیجه گرفته‌اند که آن‌ها ارتباطی با رسول خدا ندارند.