در حال ویرایش ابوالمعالی جوینی (بخش)

{{جعبه اطلاعات عالم
| عنوان = ابوالمعالی جوینی
| تصویر = الارشاد جوینی.jpg
| اندازه تصویر =
| نام کامل = عبدالملک بن عبدالله
| لقب = ابوالمعالی، ضیاءالدین
| نسب =
| خویشاوندان سرشناس =
| تاریخ تولد = ۴۱۷ق یا ۴۱۹ق
| شهر تولد = جُوین [[سبزوار]]
| کشور تولد =
| محل زندگی = [[بغداد]]، [[نیشابور]]، [[مکه]]، [[مدینه]]
| تاریخ وفات = ۴۷۸ق
| شهر وفات =نیشابور 
| محل دفن =قبرستان حسین نیشابور
| استادان = پدرش ابومحمد جوینی، قاضی حسین، ابوالقاسم اسکافی
| شاگردان = [[ابوحامد غزالی]]، کیا الهراسی شافعی، حاکم عمر النوقانی 
| محل تحصیل =
| اجازه روایت از = پدر، نیز [[ابونعیم اصفهانی]]
| اجازه اجتهاد از =
| اجازه روایت به =
| اجازه اجتهاد به =
| تالیفات = اصول الدین، البرهان فی اصول الفقه، تلخیص التقریب، الارشاد، العقیدة النظامیه، غیاث الامم، مدارک العقول و النهایه.
| سایر = مذهب شافعی
| سیاسی =
| اجتماعی = تدریس در مکه، امامت جمعه نیشابور، ریاست مدرسه نظامیه نیشابور، ریاست اوقاف، زعامت مذهب شافعی، تشکیل مجالس خطابه و وعظ
| امضا =
| وبگاه رسمی =
}}
'''ابوالمعالی جوینی''' معروف به '''امام الحرمین''' از پیشوایان و دانشوران بزرگ [[مذهب شافعی|شافعی]] که حدود چهار سال به تدریس در [[مکه]] و [[مدینه]] مشغول بود. ابوالمعالی تحصیلات خویش را نزد پدرش آغاز کرد و پس از ادامه تحصیل در این شهر و سپس مهاجرت به [[بغداد]]، به [[نیشابور]] بازگشت و صاحب کرسی تدریس شد. با اعلان لعن [[شیعه|شیعیان]]، [[مذهب اشعری|اشعریان]] و شافعیان توسط سلطان [[طغرل سلجوقی]]، ابوالمعالی به نشانه اعتراض به [[حجاز]] رفت و به مدت چهار سال در مکه و مدینه به تدریس پرداخت. پس از وفات طغرل و در زمان حکومت [[آلب ارسلان]] به نیشابور بازگشت و در سال ۴۷۸ق در این شهر درگذشت.