در حال ویرایش ابوسعید بهادر خان (بخش)

==اقدامات ابوسعید در حرمین==
ابوسعید برای نفوذ در [[حرمین]] به ویژه [[مکه]] و رفع مشکلات کاروان‌های حج و انجام شکوهمند [[مراسم حج]] بسیار کوشید. بیشترین خبرها درباره حج‌گزاری مسلمانان قلمرو ایلخانیان، به‌دوره حکومت او مربوط می‌شود. گرایش وی به مذهب تسنن و اقدام برای ارتباط دوستانه با [[ممالیک مصر]]، در همین‌جهت بود.<ref>السلوک، ج2، جزء2، ص211.</ref>
===اعزام کاروان به مکه===
ابوسعید پس از کسب اجازه از سلطان مصر برای راه‌اندازی کاروان حج ایران، تصمیم خود را در سراسر قلمروی خویش اعلام کرد و موفق شد کاروان بزرگی را به [[مکه]] اعزام کند.<ref>دین و دولت در عهد مغول، ج٣، ص١٠54.</ref> از آن پس، حکومت هر ساله، کاروان حج را با هدایا و صدقات بسیار و با شکوه فراوان روانه [[حجاز]] می‌کرد.<ref>اتحاف الوری، ج٣، ص١6٠، ١6١ و ١٧١.</ref> 

حجاج ایرانی و عراقی در این زمان به‌سبب مناسبات حسنه با دولت [[ممالیک مصر]] کمتر با مشکل روبه‌رو می‌شدند؛ زیرا سلطان مصر در نامه‌هایی به [[شریف مکه]] و رؤسای قبایل عرب که در مسیر کاروان بودند، برخورد مناسب با آنان و رسیدگی به امورشان را سفارش کرده بود.<ref>السلوک، ج٢، ص٢١١.</ref>
باید توجه داشت در این سال، شریف مکه، [[حمیضه]] بود که با کمک [[سلطان محمد خدابنده]] به امارت مکه رسیده بود. وی در سال‌های ٧١٨ تا ٧٢٠ه. ق در مکه به نام سلطان ابوسعید خطبه می‌خواند<ref>غایة المرام، ج٢، ص٨4؛ تاریخ مکه سباعی، ص٢66.</ref> و کاروان حج ایران (قافله عراق) در این سال‌ها با هدایا و صدقات بسیار و باشکوه فراوان روانه حجاز می‌شد.<ref>غایة المرام، ج٢، ص٨4؛ تاریخ مکه سباعی، ص٢66؛ اتحاف الوری، ج٣، ص١6٠، ١6١ و ١٧١.</ref>

===اهتمام به تامین امنیت راه‌های حج===
ابوسعید به امنیت حاجیان بسیار بها می‌داد. دستور او برای رفع نیاز عرب‌های بیابانگرد جهت پیشگیری از حمله آن‌ها به کاروان‌های حج، در همین‌جهت بود.<ref>الدرر الکامنه، ج1، ص501.</ref>
ابوسعید از دولت ممالیک درخواست کرد تا امنیت راه‌های حج تامین گردد و حاجیان دو پرچم به نام ممالیک و ایلخانیان با خود حمل کنند. سلطان مملوکی با پذیرش تقاضای ابوسعید، در پاسخ وی هیئتی روانه ایران کرد و در نامه‌ای به شریف مکه دستور داد تا به حاجیان ایرانی احترام بگذارند.<ref>السلوک، ج٢، ص٢١١.</ref>

ابوسعید اهتمامی فراوان به تامین امنیت راه‌های حج داشت. به سال 719ق. کاروان حج ایلخانیان که با عنوان کاروان عراق شناخته می‌شد، مورد حمله عرب‌ها قرار گرفت و اموالی فراوان از حاجیان سرقت شد. ابوسعید با آگاهی از میزان آن که سی هزار دینار بود، دستور داد تا به آن‌ها شصت هزار درهم بپردازند<ref>اتحاف الوری، ج3، ص167.</ref> زیرا تعهد سپرده بود که در صورت راهزنی و غارت اموال حاجیان در راهی که امنیت آن را برعهده گرفته بود، دو برابر غرامت بپردازد.

تلاش ابوسعید برای تامین امنیت و رفاه کاروان‌های حج و رفع نیازهای آن‌ها، مورد توجه نویسندگان و سیاحان مسلمان قرار گرفته است. 

گزارش [[ابن بطوطه]] از کاروان حج ایران و عراق که خود در سال ٧٢٨ه. ق در آن حضور داشته، چنین است:
بیستم [[ذی الحجه]] در صحبت امیر قافله عراق، پهلوان محمدحویج موصلی که امارت حج را برعهده داشت، از مکه حرکت کردم. همراهانم عده بی‌شماری از مردم عراق و خراسان و فارس و ایرانیان بودند. زمین از کثرت جمعیت موج می‌زد و ازدحام به‌حدی بود که هرکس از قافله کناری می‌رفت و علامتی با خود نداشت، در مراجعت گم می‌شد. در این قافله عظیم، عده‌ای شتر برای حمل آب به مسافرین بی‌بضاعت تخصیص داده شده بود. همچنین مقداری خواروبار به‌وسیله شتر برای احسان به بینوایان حمل می‌شد و دارو و مشروبات و شکر برای بیماران مهیا بود. در هر منزل که قافله توقف می‌کرد، در دیگ‌های مسی بزرگی که (دسوت) می‌نامیدند، غذا می‌پختند و درماندگان و مسافرین بی‌توشه را اطعام می‌کردند و یک دسته شتر مخصوص حمل کسانی بود که از راه درمانده بودند و همه این وسایل از طرف سلطان ابوسعید تامین شده بود. همراه قافله، بازارهای معتبر و وسایل لازم و انواع اطعمه و میوه‌ها موجود بود. هنگام شب راه می‌رفتند و پیشاپیش قطار محمل‌ها، مشعله‌ها برمی‌افروختند، چنان‌که شب مبدل به روز می‌گشت و زمین پر از نور و روشنایی می‌شد.<ref>رحلة ابن‌بطوطه، ج1، ص411-412.</ref>
===انتخاب امیر الحاج از میان اهل فتوت===
در روزگار ابوسعید، تحولی مهم در نصب و تعیین [[امیر الحاج]] پدید آمد و آن، انتخاب امیر الحاج از میان اهل فُتوّت و پهلوانان بود. در اواخر این دوره، منصب امیر الحاج تقریباً به انحصار آن‌ها درآمد. 

شاید علت آن، این بود که امیر الحاج‌های پهلوان، بتوانند زمینه نفوذ سلطان را در حجاز فراهم کنند. شاید علت دیگر چنین انتخابی آن بود که دلیری و قدرت پهلوانان و نیروهای زیر فرمان آن‌ها موجب می‌شد با خطرات میان راه رویارو شوند و کاروان‌ها را از خطر برهانند و سالم به مقصد رسانند. به این مهم در فرمان سلطان برای امیران حج نیز اشاره شده است؛ همچون فرمانی که برای فردی به نام سراج‌الدین نوشته و در آن آورده است: «... پهلوان سراج‌الدین از مشاهیر شجاعان و معاریف دلیران روزگار است....».<ref>دین و دولت، ج2، ص748؛ دستور الکاتب فی تعیین المراتب، ج٢، ص٢١6.</ref> پهلوانی که به عنوان امیر الحاج انتخاب می‌شد، «[[امیر پهلوان]]» لقب می‌گرفت و می‌توانست به گسترش نفوذ سلطان یاری کند.

ابن‌بطوطه که به سال 728ق. همراه کاروان حج ایرانیان بوده، از فردی به نام پهلوان محمد حویج از ساکنان موصل به عنوان امیر الحاج ایرانیان در این سال یاد کرده که پس از مرگ شیخ شهاب‌الدین قلندر، [[امارت حج]] را برعهده گرفت.<ref>رحلة ابن‌بطوطه، ج1، ص412.</ref>
===ارسال کمک به حرمین===
به نقل ابن بطوطه، سلطان ابوسعید آن‌قدر صدقات و هدایا برای مجاوران و فقیران مکه اختصاص داده بود که نرخ طلا در بازار مکه پایین آمد. به‌قدری طلا در بازارچه ریخته بود که صراف‌ها مثقال طلا را به هجده درهم نقره خورد می‌کردند. چنین بذل و بخشش‌هایی که به‌نظر می‌رسید در راستای رقابت با دولت ممالیک مصر انجام می‌گرفت، موجب گردید تا در این سال، نام ابوسعید را بر منبر و بر فراز گنبد زمزم یاد کردند.<ref>رحلة ابن‌بطوطه، ج1، ص412.</ref>

ارسال هدایا به مکه، به ابوسعید اختصاص نداشت و کارگزاران او نیز چنین کارهایی را انجام می‌دادند. وزیر او، تاج‌الدین علی‌شاه به سال ٧١٨ه. ق دو حلقه طلا، هر یک به وزن هزار مثقال با شش لؤلؤ گرانبها، برای آویختن بر [[در کعبه]] فرستاد که با مخالفت امیر الحاج مصریان روبه‌رو شد. با اصرار نماینده تاج‌الدین علی‌شاه به نام حاج هولاواج و بیان این‌که این حلقه‌ها نذر وزیر برای غلبه بر رشیدالدین فضل‌الله است، آن‌ها را مدتی کوتاه بر در کعبه آویختند و سپس امیر مکه آنها را برداشت.<ref>اتحاف الوری، ج٣، ص١6٠ و ١6١.</ref>
===کارهای سودمند دیگر===
در عصر ابوسعید، کارهای سودمند فراوان در [[مکه]] و [[مدینه]] انجام گرفت. به دستور او حمام و مدرسه‌هایی در مدینه ساختند.<ref>تاریخ ابن‌الوردی، ج2، ص274؛ الدرر الکامنه، ج1، ص541.</ref> همچنین بازسازی چشمه‌های آب و آب‌رسانی به مکه به دستور وی انجام گرفت.<ref>مطلع السعدین، ص78؛ الدرر الکامنه، ج1، ص541.</ref>

از آن‌جا که افزایش شمار حاجیان در مکه و کمبود آب مشکلاتی را برای آن‌ها ایجاد کرده بود، امیر چوپان از فرماندهان ابوسعید برای رفع مشکل بی‌آبی در مکه همت گماشت و با صرف پنجاه هزار دینار و به کار‌گیری کارگران فراوان و حفر کانال، آب را از [[چشمه عرفه]] به این شهر و میان [[صفا و مروه]] رساند.<ref>اتحاف الوری، ج3، ص181-182؛ ذیل جامع التواریخ، ص134؛ السلوک، ج2، جزء2، ص275.</ref>

منابع از بازسازی چشمه‌های عرفه<ref>اتحاف الوری، ج3، ص181؛ السلوک، ج2، جزء2، ص275.</ref> و [[چشمه بازان|بازان]]<ref>شفاء الغرام، ج1، ص449-450.</ref>به دست او در 726ق. گزارش می‌دهند. این اقدام امیر چوپان که بدون جلب‌نظر دولت ممالیک مصر انجام شده بود، واکنش آنها را در پی داشت. از این‌رو، امیر چوپان که قصد داشت [[سفر حج]] انجام دهد، با ممانعت سلطان مصر روبه‌رو شد.<ref>دین و دولت در ایران عهد مغول، ج٣، ص١٠55.</ref>

دیگر اقدام امیر چوپان در [[حرمین]] عبارت بود از ساختن عمارت در مسیر حج. امیر چوپان در راه مصر و شام و [[بادیه مکه]] عمارت‌های بسیاری ساخت و خیرات فراوانی کرد. پس از درگذشت امیر چوپان، جسد او و پسرش را بنا به وصیتش به همراه محمل عراق به مکه فرستادند. در روز عید قربان، حاجیان بر جنازه امیر چوپان نماز گزاردند و بهخاطر آبی که به مکه آورده بود برای او استغفار کردند. بعد به مدینه منتقل و در قبرستان بقیع دفن کردند.<ref>مطلع سعدین و مجمع بحرین، ج١، ص١١٠؛ السلوک، ج٢، ص٣٠4 و ٣٠5.</ref>