در حال ویرایش ارتداد (بخش)

==تعریف فقهی==
ارتداد از ریشه «ر د د» و به معنای بازگشتن و بازگرداندن است.<ref>معجم مقاییس اللغه، ج۲، ص۳۸۶، «رد»؛ لسان العرب، ج۵، ص۱۸۴، «ردد».</ref> واژه «ردّه» نیز به همین معنا است؛ ولی در متون [[اسلام|اسلامی]] تنها به معنای بازگشت به [[کفر]] به کار می‌رود.<ref>مفردات، ص۳۴۹، «رد».</ref> در اصطلاح [[فقه]] اسلامی، ارتداد عبارت است از: بیرون رفتن از اسلام و برگزیدن کفر<ref>تحریر الوسیله، ج۲، ص۳۶۶؛ نتایج الافکار، ص۱۸۱.</ref> یا کافر شدن پس از اسلام آوردن<ref>المغنی، ج۱۰، ص۹۲؛ شرائع الاسلام، ج۴، ص۹۶۱؛ مسالک الافهام، ج۱۵، ص۲۲.</ref> با گفتاری که در کفر صراحت داشته باشد یا آن را اقتضا نماید و یا با عملی که در بر دارنده کفر باشد.<ref>مختصر خلیل، ص۲۵۱؛ حاشیة الدسوقی، ج۴، ص۳۰۱.</ref>

===اقسام مرتد===
به کسی که از [[اسلام]] بازگردد، «مُرْتدّ» گفته می‌شود.<ref>الخلاف، ج۴، ص۳۳۳؛ المجموع، ج۱۷، ص۳۶۲.</ref> به باور فقیهان [[امامیه|امامی]]، مرتد بر دو‌گونه است: ۱. مرتد ملی؛ یعنی کسی که نخست کافر بوده و پس از مسلمان شدن، به کفر بازگشته است. ۲. مرتد فطری؛ یعنی کسی که از پدر یا مادر مسلمان زاده شده و سپس کافر شده است.<ref>الخلاف، ج۴، ص۳۳۳؛ شرائع الاسلام، ج۴، ص۱۸۳-۱۸۴.</ref>