در حال ویرایش اسماء بنت عمیس (بخش)

==زندگینامه==

از شرح حال اسماء بنت عمیس در قبل از اسلام اطلاعی در دست نیست  .او به احتمال زیاد در سالهای ابتدای بعثت با جعفر بن ابیطالب ازدواج کرد و در سال پنجم هجری به حبشه هجرت نمود .جزئيات زندگي وي و ديگر مسلمانان در حبشه، چندان روشن نيست. سخنان او بيانگر دشواري‌هايي است كه مهاجران در حبشه با آن روبه‌رو بوده‌اند. وي در پاسخ به خليفه دوم كه او را از مهاجران به مدينه نشمرده بود، به اين سختي‌ها اشاره نمود.<ref>الطبقات، ج8، ص219؛ صحيح مسلم، ج7، ص172</ref> اسماء ‌در حبشه، سه پسر به نام  عبدالله ، عون و محمد براي جعفر به دنيا آورد.<ref>اسد الغابه، ج6، ص14؛ الاستيعاب، ج4، ص1784</ref> به سال هفتم ق. در پي فرمان پيامبر(ص) همچون ديگر مسلمانان، از حبشه به مدينه مهاجرت كرد و هم‌زمان با فتح خيبر به مدينه رسيد.<ref>الطبقات، ج4، ص‌25؛ صحيح مسلم، ج7، ص172؛ تاريخ طبري، ج11، ص494 </ref> برخي از حضور وي در مراسم ازدواج [[ علي(ع)]] و [[ فاطمه (س)]]  به سال دوم ق. ‌گزارش داده و آورده‌اند كه او به وصيت [[ خديجه (س)]]  يك هفته نزد دختر رسول خدا ماند.  <ref>المناقب، ج3، ص131؛ كشف الغمه، ج1، ص375  </ref> گويا تشابه اسمي وي با [[ اسماء دختر يزيد‌ بن ‌سكن انصاري]] ، برخي سيره‌نويسان را به اين اشتباه دچار كرده است.<ref> كشف الغمه، ج1، ص383؛ الصحيح من سيرة النبي، ج5، ص263  </ref> او در مدينه با شنيدن سخن [[ عمر بن الخطاب ]] كه خود را به دليل پيشينه هجرت به مدينه، نزديك‌تر و سزاوارتر به پيامبر مي‌دانست، خشمگينانه گفت: راست مي‌گويي. شما با رسول خدا بوديد. گرسنگانِ شما را غذا مي‌داد و نادانانِ شما را موعظه مي‌كرد. ولي ما در سرزمين حبشه، بيگانه و در آماج خشم و آزار و هراس بوديم. سپس سخن عمر را با رسول خدا در ميان گذاشت. پيامبر(ص) با رد سخن عمر، مهاجران به مدينه را داراي يك هجرت و اسماء و ديگر مهاجران به حبشه را «ذوهجرتين» دانست. <ref>الطبقات، ج8، ص219؛ اسد الغابه، ج6، ص15؛ الاصابه، ج8، ص16  </ref>  نخستين كودك مسلمان كه در حبشه زاده شد، [[ عبدالله بن جعفر]]  ، زاده اسماء بود. <ref>الاستيعاب، ج3، ص880؛ اسد الغابه، ج3، ص94 </ref> دو فرزند ديگرش، محمد و عون، نيز در حبشه زاده شدند. <ref> الطبقات، ج4، ص25؛ الاستيعاب، ج4، ص17، 85؛ اسد الغابه، ج4، ص309؛ ج6، ص14 </ref>  هم‌هنگام با تولد  عبدالله بن جعفر ، [[ نجاشي]]  نيز داراي پسري شد كه او را با تأسي به جعفر، عبدالله ناميد و اسماء او را شير داد. از همين رو، آن دو در بزرگسالي با هم ارتباط داشتند. <ref> الروض الانف، ج6، ص587 </ref>