در حال ویرایش امامزاده احمد بن ابراهیم مجاب(ع)

{{در دست ویرایش|ماه=[[شهریور]]|روز=[[۱۱]]|سال=[[۱۳۹۸]]|کاربر=Sajjadd  }}

[[رده:مقاله‌های در دست ویرایش]]
{{جعبه اطلاعات امامزاده
| عرض =
| نام = امامزاده احمد بن ابراهیم مجاب(ع)
| تصویر = امامزاده احمد سیرجان.jpg
|‌اندازه تصویر =
| عنوان تصویر =نمایی از بقعه امامزاده احمد(ع) در سیرجان
| نقش =
| کنیه =ابوجعفر
| زادروز =
| زادگاه =
| درگذشت =
| مدفن = [[ایران]] _ سیرجان
| محل زندگی =
| القاب = کمال‌الدین
| پدر = [[ابراهیم مجاب(ع)]]
| مادر =خدیجه بنت علی بن احمد بن امام موسی کاظم(ع)
| همسران =
| فرزندان =ابوعبدالله جعفر، ابومحمد حمزه، ابویحیی محمد، ابوالفضل احمد، ابومحمد عبدالله
| طول عمر =
| امامزاگان مشهور =
}}

'''امامزاده احمد بن ابراهیم(ع)''' یکی از چهار فرزند [[ابراهیم مجاب]] و از نوادگان [[امام موسی کاظم(ع)]] در حومه شهر سیرجان، قرار دارد که بین اهالی به کمال‌الدین مشهور است.

بنابر نقل مورخان انگیزه مهاجرت احمد به سیرجان به همراه برادرش علی، تبلیغ دین و ارشاد مسلمانان بوده است. قبر احمد بن ابراهیم در حومه شهر سیرجان، دارای بنایی تازه‌ساز و کرسی بلند است که اصل مرقد در اتاقی به ابعاد ١٠* ١٠ متر قرار دارد. در غرب بقعه، نزدیک در ورودی حرم، درخت سرو کهنسالی وجود دارد.

==معرفی اجمالی==

احمد، مکنّی به ابوجعفر و به زاهد مشهور بود. <ref>تحفة الازهار، ج٣، ص٢٨١؛ التذکرة، ص١46.</ref> «[[ضامن بن شدقم حسینی]]» درباره او می‌نویسد: امّه خدیجة بنت عمه علی بن احمد. کان صیناً خیراً وجیهاً، له ولد منتشر بالحائر وغیره، یعرفون ببنی احمد. <ref>تحفة الازهار، ج٣، ص٢٨١.</ref> مادرش خدیجه، دخترِ عمویش علی بن احمد بن امام موسی کاظم(ع) است. او مردی خویشتن‌دار، دین‌مدار، نیکوکار و محترم بود. فرزندان او در حائر و غیر از آن، به «بنی‌احمد» مشهورند.

«[[ابوسعیده موسوی]]»، احمد را نقیبی سرشناس و عابدی زاهد معرفی می‌کند. «یکنی السید احمد بابی جعفر، کان نقیباً وجیهاً وعابداً زاهداً». <ref>المشجر الوافی، ج١، ص٢٩6. </ref> «صاحب الشجرة المبارکة» از سکونت احمد در سیرجان خبر می‌دهد. <ref>الشجرة المبارکة، ص١٠٣.</ref> «[[ابوطالب مروزی]]»، از علمای انساب قرن هفتم هجری نیز با صراحت می‌نویسد: «احمد بالسیرجان، عقبه ببغداد والکوفة»؛ «احمد در سیرجان سکونت داشت و نسلش در [[بغداد]] و [[کوفه]] پراکنده بودند». <ref>الفخری، ص١6.</ref>
===هجرت به ایران===
«[[سلطان الواعظین شیرازی]]»، انگیزه مهاجرت احمد به سیرجان را به همراه برادرش علی، تبلیغ دین و ارشاد مسلمانان می‌داند.<ref>شبهای پیشاور، ص١٣٠.</ref> در حومه شهر سیرجان، آرامگاه باشکوهی به امامزاده احمد بن ابراهیم المجاب منسوب است که بین اهالی به کمال‌الدین مشهور است. <ref>مزارات کرمان، ج٢، ص ١٨٨ و ١٨٩.</ref>

«آیت‌الله شیخ محمد رحمتی» که خود اهل سیرجان و از علمای انساب است، در این‌باره می‌نویسد: قبری در حومه متصل به سیرجان به نام امامزاده احمد داریم که قابل انطباق بر احمد بن ابراهیم المجاب است. بی‌مناسبت نیست که یکی دو برادر با هم به سیرجان هجرت کرده و بقیه بعداً به آنان پیوسته‌اند.<ref>انجاز العدات، ص١٢٨.</ref>
===دیدگاه ابن عنبه===
با وجود آنکه ورود احمد بن ابراهیم به سیرجان مسلم بوده و در سیرجان قبری به او منسوب است، [[ابن عنبه]] او را از مهاجران به قصر [[ابن هبیره]] ذکر می‌کند و قبر وی را در آنجا می‌داند. <ref>عمدة الطالب، ص٢45.</ref> دیگر علمای انساب پس از ابن عنبه نیز همین دیدگاه را پذیرفته‌اند. <ref>مناهل الضرب، ص4٧4؛ بدایع الانساب، ص١4؛ المشجر الوافی، ج١، ص4٩6؛ اختران تابناک، ج١، ص566.</ref>

گویند قبری در نواحی «مسیّب» از توابع استان [[کربلا]] به او منسوب است که پیش از این، به «قصر بن هبیره» شهرت داشته است. <ref>المشاهد المشرّفة، ج١، ص١١5.</ref> با این‌حال، این ادعا صحیح به‌نظر نمی‌رسد؛ زیرا قبر موجود در نواحی مسیب از آنِ ابوجعفر احمد بن ابراهیم بن محمد بن حمزة بن احمد بن ابراهیم مجاب بن محمد عابد بن امام موسی کاظم(ع) است که در نام پدر و جد با احمد مورد بحث ما تشابه اسمی و نسبی دارد. <ref>مزارات کرمان، ج٢، ص١٨٩.</ref> این شخص مدتی نقابت حائر را برعهده داشته است. <ref>المجدی، ص٣١5.</ref>
==فرزندان==
سیداحمد بن ابراهیم مجاب پنج فرزند دارد که عبارتند از:

الف) ابوعبدالله جعفر: به گفته «ابن شدقم»، سیدی جلیل‌القدر، عالمی فاضل، دانشمندی کامل و نیکوخصال بود. «[[تلعکبری]]» در سال 360 از وی سماع حدیث و اجازه روایت کسب کرده است. برخی بزرگان شیعه روایت او را حَسَن می‌دانند و باکی از نقل آن ندارند.

ب) ابومحمد حمزه: او سیدی جلیل‌القدر و بزرگوار بود که به نقل از برخی پژوهشگران در روستای تکیه چهارگنبد از توابع سیرجان مدفون است و به [[حمزة بن موسی(ع)]] شهرت دارد.

ج) ابویحیی محمد: او نیز مانند دیگر برادرانش، به زهد و تقوا معروف و دارای فرزندانی بود و به قول مشهور، در شهرک درب گنبد از توابع شهرستان کوهدشت مدفون است.

د) ابوالفضل احمد: وی به ابوعلی مطهر نیز شهرت دارد.

ه) ابومحمد عبدالله: او بدون فرزند وفات یافت. <ref>ر. ک: المجدی، ص٣١4 و ٣١5؛ تحفة الازهار، ج٢، ص٢٨١؛ المشجّر الوافی، ج١، ص4٩6؛ جامع الانساب، ص٢٣ و ٢4؛ التذکرة، ص١46؛ انجاز العدات، ص١٢٨ و ١٢٩؛ مزارات کرمان، ج٢، ص١٨٨ و ١٨٩؛ امامزاده محمد و سید ابوالوفاء کوهدشت، ص46.</ref>
==توصیف آرامگاه==
در حومه شهر سیرجان، مزار باشکوهی قرار دارد که به امامزاده احمد معروف، و به کمال‌الدین مشهور است. ساختمان بقعه، بنایی تازه‌ساز و کرسی بلند است که اصل مرقد در اتاقی به ابعاد ١٠* ١٠ متر قرار دارد. چهار زاویه اتاق را در ارتفاع 5/5 متری با ایجاد چهار گوشواره، به دایره تبدیل کرده‌اند و در نتیجه گنبد شلجمی و بلند بقعه را که قطر آن ١٠ و ارتفاع آن 15 متر است، بر آن استوار ساخته‌اند.

در زیارتگاه به‌سمت غرب باز می‌شود که با چهار پلکان به حرم راه می‌یابد. در جانب شرق و شمال نیز دری به نمازخانه راه دارد که در سالیان اخیر به بقعه افزوده شده است. در وسط اتاق، مرقد امامزاده قرار دارد که ضریحی مطلا و بسیار زیبا به ابعاد 4* 3 متر از آن محافظت می‌کند. در درِ ورودی ضریح، کتیبه‌ای قلمزنی شده و بر آن این متن نوشته شده است: «ضریح مطهّر حضرت امامزاده احمد بن ابراهیم بن محمد بن موسی بن جعفر(ع)، به همت هیئت امنا و نظارت اداره اوقاف شهرستان سیرجان در سال ١٣٨٣ ه. ش ساخته و نصب شده است. ساخت و قلمزنی سیدمحسن احمدی اصفهان». 


در شمال بقعه، زائرسرا و اتاق نگهبانان، سرویس‌های بهداشتی و کشتارگاه و آشپزخانه و انبار ظروف، به مساحت هفتصد متر مربع، قرار دارد. در غرب بقعه نیز ایوان باشکوه و مجللی در سه طبقه در حال ساخت است که ارتفاع آن به بیش از ١٨ متر می‌رسد. در دو طرف این ایوان، دو گلدسته به ارتفاع 15 متر در حال ساخت است.


در غرب بقعه، نزدیک در ورودی حرم، درخت سرو کهنسالی به قطر 6/5 و ارتفاع سی متر قرار دارد که به شماره 5١٧/٣، به ثبت درخت‌های کهن سازمان میراث فرهنگی رسیده است. در جنوب غربی بقعه که مدخل اصلی حرم است، دفتر نگهبانی آستانه قرار دارد. کاشی‌های این سردر را بانویی خیراندیش اهدا کرده است. زمین زیارتگاه حدود دو هزار متر است که بخش‌هایی از آن به‌تازگی به بقعه افزوده شده است. <ref>مزارات کرمان، ج٢ ص١٨٨ و ١٨٩؛ امامزاده محمد و سید ابوالوفا کوهدشت، ص46.</ref>
==پانویس==

{{پانویس}}

==منابع ==

{{منابع}}

{{برگرفتگی

|پیش از لینک = کتاب

|منبع = ابراهیم مجاب مدفون در حائر حسینی، محمدمهدی فقیه بحرالعلوم.

|پس از لینک = بخش «احمد بن ابراهيم مجاب»، ص28-32،

| لینک = http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/1459

}}
*'''انجاز العدات في احوال السادات'''، محمد رحمتي،١۴٢٠ه. ق - ١٣٧٨ه. ش.
*'''المشاهد المشرفة'''، السيد حسين ابوسعيدة، ط ١، بيروت، مؤسسة البلاغ، ١۴٣٣ه. ق - ٢٠١٢م.
*'''بدايع الانساب فى مدفن الأطياب'''، سيدمهدى بن مصطفى تفرشى (بدايع نگار)، تهران، چاپخانه عالى، ١٣١٩ه .ش.
*'''المجدي في انساب الطالبيين'''، علي بن محمد العلوي العمري، تحقيق: احمد المهدوي الدامغاني، ط ٢، قم، مكتبة آيةالله العظمي المرعشي النجفي العامة، ١۴٢٢ه. ق - ١٣٨٠ه. ش.
*'''تحفة الازهار و زلال الانهار'''، ضامن بن شدقم حسينى مدنى، تحقيق: كامل سلمان الجبورى، آيينه ميراث با همكارى كتابخانه تخصصى تاريخ اسلام و ايران، ١٣٧٨ه .ش.
*'''التذكرة فى أنساب المطهرة'''، جمال‌الدين ابى‌الفضل احمد ابن محمد بن مهنا حسينى عبيدلى، مكتبة آيت‌الله العظمى مرعشى نجفى، قم، ١۴٢١ه .ق.
*'''الشجرة المباركة فى انساب الطالبيه'''، امام فخر رازى، چاپ دوم، قم، كتابخانه آيت‌الله مرعشى، ١۴١٩ه .ق.
*'''عمدة الطالب فى انساب آل ابى‌طالب'''، جمال‌الدين احمدبن على بن الحسين بن على بن مهنا (ابن عنبه اصغرى داوودى حسينى)، لجنة احياء تراث، بيروت، منشورات دارالكتب الحياة، بى‌تا.
*'''مناهل الضرب فى انساب العرب'''، سيدجعفر الاعرجى نجفى حسينى، قم، كتابخانه آيت‌الله مرعشى، ١۴١٩ه .ق.
*'''الفخرى فى أنساب الطالبيين'''، عزيزالدين ابى‌طالب اسماعيل ابن الحسين بن محمدبن الحسين بن احمد المروزى الازورقاى، قم، كتابخانه آيت‌الله مرعشى، ١۴٠٩ه .ق.

{{پایان}}
{{امامزادگان ایران}}

[[رده:امامزادگان استان کرمان]]
[[رده:مزار فرزندان امام کاظم در ایران]]