در حال ویرایش اماکن تخییر (بخش)

'''اماکن تخییر''' اصطلاحی در فقه امامی، ناظر به چهار مکان [[مکه]]، [[مدینه]]، [[مسجد جامع کوفه]]، و حائر حسینی اطلاق می‌شود، که شخص [[مسافر]] مخیّر است نمازهای چهار رکعتی را شکسته (قصر) یا تمام بخواند و این حکم اختصاص به فقه امامی دارد و در فقه [[اهل سنت]] چنین حکمی وجود ندارد، همچنین این حکم مربوط به نمازهای روزانه است و در روزه جاری نمی‌شود. البته این حکم طبق مشهور فقهای [[امامیه]] است؛ ولی عده‌ای از فقها قائل به تمام خواندن نماز در حرم همه [[ائمه اطهار]] هستند، برخلاف عده‌ای دیگر که قائلند مسافر مثل همه جای دیگر باید نمازها را در این مکان‌ها هم شکسته بخوانند.

این حکم داری جزئیاتی است که فقها به آنها پرداخته‌اند از جمله؛ محدوده اماکن تخییر، استمراری بودن حکم تخییر، ساقط نشدن نوافل ظهر و عصر، قضای نماز فوت شده در اماکن تخییر، نیت نماز در اماکن تخییر، نماز جمعه در اماکن تخییر، شک در رکعات نماز در اماکن تخییر، وجوب نماز قصر در پاره‌ای موارد و  اقتدای مسافر به حاضر.