در حال ویرایش اماکن تخییر (بخش)

==در اصطلاح فقه==

اصطلاح فقهی اماکن تخییر، مرکب از دو واژه اماکن (جمع مکان) و تخییر (وا‌گذاری حق انتخاب<ref>لسان العرب، ج4، ص266؛ تاج العروس، ج6، ص381، «خیر. </ref> به چهار مکان یعنی [[مکه]]، [[مدینه]]، [[مسجد جامع کوفه]]، و حائر حسینی اطلاق می‌شود که [[مسافر]] غیر مقیم در آن‌ها مخیّر است نمازهای چهار رکعتی را شکسته (قصر) یا تمام بخواند.<ref>البیان، ص78؛ مدارک الاحکام، ج3، ص311؛ ج4، ص305؛ العروة الوثقی، ج2، ص439؛ ج3، ص62.</ref>این حکم تنها در فقه امامی یاد شده و در فقه اهل سنت وجود ندارد. همچنین این تخییر ویژه نمازهای روزانه است و در روزه جاری نمی‌شود. بر پایه منابع روایی، امامان نماز خود را در مکه تمام می‌خواندند.<ref>التهذیب، ج5، ص428.</ref>