در حال ویرایش ام حبیبه (بخش)

==زندگی ام حبیبه بعد از پیامبر==

از زندگی‌ ام حبیبه پس از پیامبر(ص) تا هنگام [[خلافت]] [[عثمان]]، جز میزان سهمیه او از بیت المال به دست عمر، آگاهی چندانی در دست نیست. بر پایه ‌گزارشی، وی هنگام محاصره عثمان به سال 35ق. در حالی‌که بر مرکب سوار بود، به قصد دیدار با او پیش آمد و چون از دیدار وی جلوگیری شد، ادعا کرد که قصد دارد وصایای [[بنی‌امیه]] را به عثمان یادآوری کند. اما محاصره کنندگان گفته‌های وی را نپذیرفتند.<ref>تاریخ طبری، ج3، ص417؛ البدایة و النهایه، ج7، ص150</ref>

===ماجرای قتل عثمان===

روایتی دیگر نشان می‌دهد که او در ایام محاصره به عثمان آب رسانیده و حتی بعضی از هواداران عثمان قصد داشته‌اند او را با هودج‌ ام حبیبه از محاصره نجات دهند.<ref>تاریخ المدینه، ج3، ص1312-1313</ref>به نوشته [[ابن شبّه]]، ‌ام حبیبه هنگامی که عرصه را بر عثمان تنگ دید، از حجره‌اش به [[امام علی|امام علی(ع)]] خطاب کرد: چرا به یاری عثمان نمی‌شتابی؟ امام پاسخ داد: عثمان، خود، چنین خواسته است.<ref>تاریخ المدینه، ج4، ص1214</ref>نیز آمده است که بنی‌امیه پس از قتل عثمان، از ترس انقلابیون به‌ ام حبیبه پناهنده شدند.<ref>الغدیر، ج9، ص198</ref>به گزارشی، ‌ام حبیبه پس از کشته شدن عثمان پیراهن خون‌آلود وی را همراه [[نعمان بن بشیر انصاری]] نزد برادرش [[معاویه]]، به [[دمشق]] فرستاد.<ref>مروج الذهب، ج2، ص389؛ انساب الاشراف، ج2، ص291؛ تاریخ الاسلام، ج3، ص539</ref>نیز در رویداد حمل جنازه عثمان به سوی [[مسجد‌النبی]] برای خاکسپاری، چون این اقدام با جلوگیری مردم روبه‌رو شد، ‌ام حبیبه برابر در مسجد توقف و تهدید کرد که اگر اجازه خاکسپاری عثمان داده نشود، موهای خود را پریشان خواهد کرد.<ref>الغدیر، ج9، ص210</ref>چون شب فرارسید، چند تن جنازه را به [[بقیع]] و سپس حُشّ کوکب بردند.<ref>تاریخ المدینه، ج4، ص1238-1240</ref>در عصر خلافت امیر مؤمنان(ع) هنگامی که [[محمد بن ابی‌بکر]]، کار‌گزار ایشان در مصر، به دست [[عمرو عاص]] به شهادت رسید، ‌ام حبیبه قوچی را بریان کرد و نزد [[عایشه]]، خواهر محمد بن ابی‌بکر، فرستاد تا از این راه شادمانی خود را از [[شهادت]] او اظهار و عقده‌گشایی کند.<ref>احادیث‌ام المؤمنین عایشه، ج1، ص350</ref>