در حال ویرایش ام حبیبه (بخش)

===ماجرای قتل عثمان===

روایتی دیگر نشان می‌دهد که او در ایام محاصره به عثمان آب رسانیده و حتی بعضی از هواداران عثمان قصد داشته‌اند او را با هودج‌ ام حبیبه از محاصره نجات دهند.<ref>تاریخ المدینه، ج3، ص1312-1313</ref>به نوشته [[ابن شبّه]]، ‌ام حبیبه هنگامی که عرصه را بر عثمان تنگ دید، از حجره‌اش به [[امام علی|امام علی(ع)]] خطاب کرد: چرا به یاری عثمان نمی‌شتابی؟ امام پاسخ داد: عثمان، خود، چنین خواسته است.<ref>تاریخ المدینه، ج4، ص1214</ref>نیز آمده است که بنی‌امیه پس از قتل عثمان، از ترس انقلابیون به‌ ام حبیبه پناهنده شدند.<ref>الغدیر، ج9، ص198</ref>به گزارشی، ‌ام حبیبه پس از کشته شدن عثمان پیراهن خون‌آلود وی را همراه [[نعمان بن بشیر انصاری]] نزد برادرش [[معاویه]]، به [[دمشق]] فرستاد.<ref>مروج الذهب، ج2، ص389؛ انساب الاشراف، ج2، ص291؛ تاریخ الاسلام، ج3، ص539</ref>نیز در رویداد حمل جنازه عثمان به سوی [[مسجد‌النبی]] برای خاکسپاری، چون این اقدام با جلوگیری مردم روبه‌رو شد، ‌ام حبیبه برابر در مسجد توقف و تهدید کرد که اگر اجازه خاکسپاری عثمان داده نشود، موهای خود را پریشان خواهد کرد.<ref>الغدیر، ج9، ص210</ref>چون شب فرارسید، چند تن جنازه را به [[بقیع]] و سپس حُشّ کوکب بردند.<ref>تاریخ المدینه، ج4، ص1238-1240</ref>در عصر خلافت امیر مؤمنان(ع) هنگامی که [[محمد بن ابی‌بکر]]، کار‌گزار ایشان در مصر، به دست [[عمرو عاص]] به شهادت رسید، ‌ام حبیبه قوچی را بریان کرد و نزد [[عایشه]]، خواهر محمد بن ابی‌بکر، فرستاد تا از این راه شادمانی خود را از [[شهادت]] او اظهار و عقده‌گشایی کند.<ref>احادیث‌ام المؤمنین عایشه، ج1، ص350</ref>