در حال ویرایش اندونزی (بخش)

==گزارش‌ محققان از مردم اندونزی در مکه==

با توجه به جمعیت بسیار حاجیان این سرزمین و اهمیت حج در تاریخ و سرنوشت سیاسی این کشور، حج‌‌گزاری و گزارش‌های پیرامون این موضوع، مورد توجه محققان به ویژه خاورشناسان بوده است. ازاین‌رو، مقالات و کتب گوناگون در این زمینه نگاشته شده است. در این میان، گزارش‌های سنوک هروخرونیه از مردم جاوه و‌ اندونزی در مکه، به عنوان بزرگ‌‌ترین گروه خارجی ساکن مکه از اهمیت و دقتی بالا برخوردار است. سنوک یک سال یعنی از سال 1884 تا 1885م. در [[حجاز]] بوده و شش ماه در [[مکه]] و شش ماه در [[جده]] زندگی ‌کرده است. وی در کتاب صفحات من تاریخ مکة المکرمة فی نهایة القرن الثالث عشر الهجری به پژوهشی دقیق درباره ساکنان جاوی مکه پرداخته و در پاره‌ای از موضوعات جزئیاتی ظریف به دست داده است.<ref>نک: صفحات من تاریخ مکه، ج2؛ مکه و مدینه از دیدگاه جهانگردان اروپایی، ص76-77.</ref> 

خاورشناس روسی، ویکتور سیچو، از دیگر محققانی است که درباره حج‌ اندونزی دست به قلم برده و پایان‌نامه خود را درباره نقش دولت شوروی در انتقال حاجیان این کشور نگاشته است. او برای ‌نگارش این مقاله، به اسناد و آگاهی‌های تازه در بایگانی وزارت خارجه انگلیس در هند دست یافت و برای تکمیل و مستند‌سازی این اسناد، تحقیقی گسترده را در موزه اقیانوس‌شناسی اودسا آغاز کرد، اگر چه بدان نائل نشد. او همچنین با کاپیتان کشتی روسی که به سال 1920م. بدین کار اشتغال داشت، مصاحبه کرد و این آگاهی‌ها را تکمیل و تایید کرد. تحقیق سیچو اگر چه از راه حج تازه برای حاجیان‌ اندونزیایی و شمال شرق آسیا پرده برداشت، آگاهی‌ها و گزارش‌های آن مورد تردید است.<ref>طرق الحج الآسیویه، ص361-367.</ref> 

روبرت بیانکی از محققان غربی است که در کتاب خود، [[ضیوف الرحمن]]، به مباحث سیاسی و اقتصادی حج چند کشور از جمله‌ اندونزی پرداخته است. وی به شمار حاجیان‌ اندونزی در اوضاع اقتصادی و سیاسی گوناگون توجه داشته و علل کاهش یا افزایش شمار حاجیان را در این دوره‌ها بیان کرده است. او ترکیب جمعیتی و ویژگی‌هایی چون جنسیت، سن، شغل و سطح تحصیلات حاجیان‌ اندونزی را بررسی نموده و جزئیاتی دقیق به تفکیک منطقه جغرافیایی و بیشتر به شیوه درصدی به دست داده است.<ref>نک: ضیوف الرحمن، ص298-300.</ref> 

نخستین سفرنامه‌نویس حج در ادبیات مالایو که به سال 1854م. به حج رفته، [[عبدالله بن قدیر مونشی]] است. وی در سفرنامه‌اش به مشکلات مسیر و سختی‌های دریانوردی اشاره کرده است.<ref>میقات حج، ش58، ص213، «سفر مردم نوسانتارا به مکه. </ref> در دهه‌های اخیر، سفرنامه‌نویسی جای خود را در ادبیات اسلامی این کشور باز کرده است. دانارتو، شاعر و ادیب‌ اندونزیایی، سلسله مقالاتی را با عنوان ‌ «حج‌‌گزاری مردی از جاوه» به سال 1983م. به چاپ رساند.<ref>ضیوف الرحمن، ص306.</ref> «حج سفر اشک‌ها: تجارب شخصی 30 نفر» مجموعه مصاحبه با طیفی گسترده از پیشه‌ها و گروه‌های گوناگون مردم‌ اندونزی، از دیگر نگاشته‌های از این دست درباره حج‌ اندونزی است.<ref>ضیوف الرحمن، ص307.</ref>