در حال ویرایش اندونزی (بخش)

==کاهش و افزایش سفر به حج==
حج‌ اندونزی در میان سال‌های 1950-1965م. که هم‌زمان با دوران حکومت سوکارنو بر‌ اندونزی است، از هیچ جنبه‌ای گسترش نیافت و شمار حاجیان‌ اندونزی در این سال‌ها بسیار کاهش یافت. در قیاس با کشورهای همسایه در جنوب شرق آسیا چون [[تایلند]] و [[فیلیپین]]، این کاهش بسیار آشکار است.<ref>ضیوف الرحمن، ص277؛ ضیوف الرحمن، ص320.</ref> فقر شدید مردم و نبودِ یک مرکز مستقل و متمرکز برای اداره امور حج، از دلیل‌های این رویداد است. آمار گوناگون از شمار حاجیان در این سال‌ها ‌گزارش شده است که از آن جمله می‌توان به آمار [[التاریخ القویم]] در سال‌های 1951-1954م./1370-1373ق. اشاره کرد که شمار حاجیان‌ اندونزی را میان 1856 تا 13938 تن یاد کرده است.<ref>التاریخ القویم، ج2، ص235-236.</ref> روزنامه الندوه چاپ مکه شمار حاجیان‌ اندونزی را به سال 1964م./1383ق. برابر با 15207 تن یاد کرده است.<ref>خاطرات سفر مکه، ص220.</ref> 
اصلاحات سوهارتو در وزارت شؤون دینی و همچنین بهتر شدن اوضاع مالی و سیاسی مردم، از دلیل‌های افزایش بسیار و ناگهانی شمار حاجیان در سال‌های پس از 1970م. است. در این دوران، مدیریت حج در دولت متمرکز شد و باعث نظم و دقت بیشتر در اعزام حاجیان و افزایش شمار آنان گشت. شمار حاجیان به سال 1984م./1404ق. برابر با 40928 تن ‌گزارش شده است.<ref>مکتب اسلام، سال 24، ش8، ص25، «آمار حجاج بیت الله الحرام. </ref> این شمار همچنان رو به افزایش بود تا این که به سال 1986م. افزایشی چشم‌گیر در شمار حاجیان پدیدار گشت. در این هنگام که خصوصی‌سازی رو به افزایش بود، حج برای دولت به منبع عظیم درآمد تبدیل شد؛ به‌گونه‌ای که صنعت حج از صادرات اولیه‌ اندونزی، یعنی چوب، سودآورتر شد.<ref>ضیوف الرحمن، ص283-284.</ref> دومین رئیس جمهور انقلاب‌ اندونزی، سوهارتو، به سال 1991م. به حج رفت. در این سفر، خانواده او و برخی رجال کشوری نیز حضور داشتند. این سفر منشا بسیاری از تغییرات در نظام کشور‌ اندونزی گشت. بسیاری از سیاستمداران و دولتمردان‌ اندونزی نیز به سفر حج رفتند و از این سفر به عنوان عامل تبلیغ سیاسی استفاده ‌کردند.<ref>ضیوف الرحمن، ص269؛ ضیوف الرحمن، ص275؛ ضیوف الرحمن، ص301.</ref> حاجیان بیشتر از سه منطقه جاکارتا، جاوه و سوماترا به حج اعزام می‌شدند که در این میان، شمار حاجیان جاکارتا بیش از مناطق دیگر و شمار حاجیان جاوه و سوماترا به هم نزدیک بوده است. این نسبت، به دلیل‌های سیاسی و اقتصادی گاه دستخوش تغییر می‌شد. برای نمونه، در دوره سوکارنو، شمار حاجیان سوماترا از جاوه بیشتر و در دوره سوهارتو، شمار حاجیان جاوه از سوماترا افزون‌تر گشت.<ref>نک: ضیوف الرحمن، ص285-296.</ref> 

از ویژگی‌های حج‌ اندونزی، حضور گسترده زنان در این مراسم است. برپایه ‌گزارشی، در میان سال‌های 1968-1975م. 44% از حاجیان کشور‌ اندونزی را زنان تشکیل می‌دادند. این نسبت در بیشتر کشورها از مرز 33% نگذشته است. میانگین سن حاجیان‌ اندونزی میان سال‌های 1985 تا 1989م. 46 سال ‌گزارش شده است.<ref>ضیوف الرحمن، ص298-299.</ref> 
دولت عربستان سعودی به صورت رسمی و غیر رسمی، از نهضت‌های مذهبی‌ اندونزی حمایت‌ ‌کرده است. از آن جمله می‌توان به پرداخت حدود هشت میلیون دلار در سال 1978م. برای سازما‌‌ن‌دهی نهضت‌هایی چون نهضت العلماء و انجمن محمدیه اشاره کرد.<ref>two worlds of Islam، p 18.</ref>