در حال ویرایش اندونزی (بخش)

==پیشینه حج‌‌گزاری==

درباره پیشینه حج‌‌گزاری‌ اندونزی پیش از استعمار هلند، آگاهی‌های دقیق در دست نیست. در سده هفدهم م. پادشاهان جاوه برای گرفتن اذن مقام سلطانی از [[شریف مکه]]، کاروان‌هایی را به [[مکه]] می‌فرستادند که از آن شمار هستند پادشاهان بانتن و ماتارام که به سال 1630م. کاروان‌هایی را بدین منظور به مکه فرستادند. کاروانی که از بانتن به مکه رفته بود، افزون بر دریافت مقام پادشاهی، هدایایی از جمله یک تکه [[پرده کعبه]] را همراه آورد. پادشاهانی که اجازه مقام سلطانی را از شریف مکه دریافت کرده بودند، به سلطنت خود اعتبار و شرعیت بخشیدند و باور داشتند که این کار برای آن‌ها نیرویی فراطبیعی ایجاد می‌کند.<ref>صفحات من تاریخ مکه، ج2، ص367؛ میقات حج، ش58، ص208-210، «سفر مردم نوسانتارا به مکه. </ref> در برابر، برخی مناطق‌ اندونزی گاه با گرفتن فتوا از مکه، حکومت برخی پادشاهان را نامشروع اعلان می‌کردند. از آن جمله، سلطنت چهار شاهزاده خانم است که یکی پس از دیگری بر منطقه آچه حکومت راندند و قدرت اداره امور را نداشتند.<ref>دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج1، ص127، «آچه. </ref> برخی پادشاهان‌ اندونزی نیز خود به مکه رفته و [[اعمال حج]] را به جای آورده‌اند که از آن جمله، سونان گونونگ جاتی، پادشاه و بنیان‌گذار اسلام در بانتن، است. وی در پی [[اعتکاف]] در مکان‌های مقدس‌ اندونزی، همراه پسرش رهسپار [[حج]] شد و سپس پسرش به [[مدینه]] رفت و در آن‌جا به تحصیل دانش پرداخت و به [[فرقه نقشبندیه]] پیوست.

مردم این کشور از دیرباز مکان‌هایی را در‌ اندونزی به [[حرمین شریفین]] مرتبط دانسته، بدان‌ها [[تبرک]] می‌جستند. برای نمونه، چاهی در شهر چی‌بولوکن در بانتن را به [[چاه زمزم]] متصل دانسته، باور داشتند که مولانا منصور از این چاه به مکه می‌رفته است. هنوز نیز برخی دانشوران‌ اندونزی بر این باورند و هر جمعه کنار این چاه می‌روند و [[نماز]] کنار چاه را در حکم نماز در [[مسجدالحرام]] می‌دانند. افزون بر آن، رفتن به برخی جاها در‌ اندونزی را در حکم رفتن به مکه دانسته، ثوابی همچون حج را برای آن باور داشتند که کوه چیرمای در کونینگان و کوه سنگی امپر در مادورا نمونه‌های آن هستند.<ref>میقات حج، ش58، ص210-211.</ref>