در حال ویرایش انصار (بخش)

==انصار و پیامبر==
درباره حمایت انصار از پیامبر نیز ‌گزارش‌های فراوان در دست است. [[ابوایوب انصاری]] تا ساخته شدن مسجد، چند ماه یک طبقه از خانه خود را در اختیار پیامبر نهاد.<ref>الطبقات، ج1، ص172؛ انساب‌الاشراف، ج1، ص266-267.</ref> وی و برخی از انصار چون [[سعد بن عباده]]، [[سعد بن معاذ|سعد بن مُعاذ]] و [[عمارة بن حزم]] برای پیامبر غذا می‏‌فرستادند.<ref>الطبقات، ج8، ص163.</ref> نیز پیامبر مسجد مرکزی خود را در زمین‌های انصاریان خزرجی [[طایفه بنی‌نجار]] بنا کرد. به‌رغم میل آنان، پیامبر هزینه زمین را پرداخت کرد.<ref>السیرة‌النبویه، ابن‌کثیر، ج2، ص303؛ الطبقات، ج1، ص239.</ref> در نخستین مرحله به سال دوم ق. ابعاد این زمین، نزدیک 30 در 35 متر بود.<ref>التعریف بتاریخ، ص20.</ref> پنج سال بعد زمین‌هایی دیگر خریداری و به مساحت مسجد افزوده شد. این افزایش به دلیل گسترش [[اسلام]] و افزایش جمعیت مسلمانان رخ داد. در دوره خلافت [[عمر بن خطاب]]، وی بسیاری از زمین‌های پیرامون مسجد را خریداری کرد و شماری فراوان از انصار نیز زمین‌های خود را هدیه کردند.<ref>نک: التعریف بتاریخ، ص226-240.</ref> به سال 29ق. نیز انصار زمین‌‌هایی را برای گسترش [[حرم نبوی]] بخشیدند. 

افزون بر [[مسجد نبوی]]، دیگر مساجد مدینه چون [[مسجد قبا|قبا]]، [[مسجد ذوقبلتین|قبلتین]]، [[مسجد فضیخ|فضیخ]] و مسجدهایی که پیامبر در آن نماز ‌گزاردند، در زمین‌های اهدایی انصار بنا شد.

[[حارثة بن ‏نعمان]] چند خانه در اختیار مهاجران نهاد که برخی زنان و نیز دختر پیامبر، [[فاطمه(س)]] و [[علی(ع)]] در آن جای داشتند.<ref>الطبقات، ج8، ص166؛ المنتظم، ج3، ص87.</ref> زنان انصاری همسایه پیامبر، برای ایشان و همسرانش شیر می‌‏فرستادند<ref>الطبقات، ج1، ص401، 403.</ref> و برخی از آنان که زندگی ساده پیامبر را دیدند، برایشان رخت‌خواب و لباس بافتنی فراهم کردند.<ref>الطبقات، ج1، ص457.</ref> برخی نیز فرزندان خود را به خدمت‌کاری نزد ایشان فرستادند و برای شیردهی به [[ابراهیم بن محمد|ابراهیم]]، فرزند پیامبر(ص)، با یکدیگر رقابت می‏‌کردند.<ref>الطبقات، ج1، ص136.</ref> همچنین آنان در وفات پیامبر به سر و صورت خود می‌زدند و به دلیل شیون و ناله‌های بسیار، صدایشان گرفته بود.<ref>انساب الاشراف، ج1، ص574.</ref> 

انصار دلبستگی ویژه‌ای به پیامبر داشتند. برای نمونه، در [[نبرد احد]] (3ق.) هنگامی که جان پیامبر به‌خطر افتاد و به مدافعان خود وعده بهشت ‏داد، تنها انصاریان در دفاع از پیامبر به استقبال شهادت رفتند که مایه گلایه پیامبر از بیشتر مهاجران شد.<ref>صحیح مسلم، ج5، ص178؛ السنن الکبری، ج9، ص44.</ref> هنگام توزیع سهم پیامیر از خمس غنیمت‌های [[نبرد حنین|حنین]] (8ق.) میان تازه مسلمانان [[مکه]] (مؤلفة قلوبهم)، انصار در پی سخنان پیامبر که اعلام کرد با وجود فتح زادگاهش مکه، همراه ایشان به [[مدینه]] بازخواهد گشت، به این تقسیم پیامبر خشنود شدند.<ref>صحیح البخاری، ج4، ص59؛ الارشاد، ج1، ص145-146.</ref> ایشان چون انصار را راضی دید، جدایی ناپذیری خود از آنان را هر چند بر خلاف همه مردم باشد، تکرار کرد.<ref>الطبقات، ج2، ص251.</ref> این سخن نشان می‏‌دهد که ایمان و رفتار انصار نزد پیامبر در اواخر زندگانی ایشان از چه اعتباری برخوردار بوده است. ایشان سپس مسلمانان را سفارش کرد تا پس از حیاتش به انصار نیکی کنند<ref>الآحاد و المثانی، ج3، ص351؛ سنن الترمذی، ج5، ص371.</ref> و دشمنی با آن‌ها را نشانه [[نفاق]] دانست.<ref>صحیح البخاری، ج1، ص10؛ الآحاد و المثانی، ج3، ص328.</ref>