در حال ویرایش اهل حدیث (بخش)

===امام اهل حدیث===

احمد حنبل (م. 241ق.) را که حدیث‌گرایی در روزگار او به کمال رسید، امام اهل حدیث خوانده‌اند.<ref>الانتقاء، ص107.</ref> او در هر مسئله چنانچه از حدیث و سنت صحابه مدرکی نمی‌یافت، از اجتهاد پرهیز می‌کرد و در پرداختن به مسائل فقهی بر شیوه پیشینیان بود.<ref>ابن حنبل حیاته و عصره، ص73.</ref> همچنین [[اسحق بن راهویه]] که از بزرگان اصحاب حدیث و تابع احمد حنبل بود و در حدیث به شناخت معانی الحدیث توجه داشت، همین روش را دنبال می‌کرد.<ref>الانتقاء، ص109.</ref> در سده‌های متاخر، [[ابن‌قیم جوزیه]]، ابن‌تیمیه (م. 728ق.) و بعدها [[محمد بن عبدالوهاب]] (م. 1206ق.) به عنوان جریان سلفی و تندرو در حدیث‌گرایی تابع مشرب احمد حنبل بوده‌اند. ابن‌تیمیه خود را مجتهد می‌دانست و از کسی تقلید نمی‌کرد.<ref>دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج3، ص172، «ابن تیمیه. </ref>