در حال ویرایش اهل حرم (بخش)

==احکام اهل حرم==

اهل حرم در برابر [[اهل حل]] و آفاقیان از احکامی ویژه برخوردارند که مهم‌‌ترین آن‌ها عبارتند از:

===قبله===

از دید برخی فقیهان پیشین امامی<ref>المبسوط، ج1، ص77-78؛ المراسم العلویه، ص60-61؛ الوسیله، ص85.</ref> و [[اهل سنت]]،<ref>فتح العزیز، ج3، ص243؛ مواهب الجلیل، ج2، ص199.</ref> [[قبله]] ساکنان حرم با قبله افرادی که در مناطق دورتر سکونت دارند، متفاوت است. آنان بر پایه روایات<ref>من لا یحضره الفقیه، ج1، ص272؛ السنن الکبری، ج2، ص70.</ref> قبله اهل حرم را کعبه و قبله ساکنان مناطق دور را حرم می‌دانند.<ref>المعتبر، ج2، ص65.</ref> 

===استطاعت===

به باور همه فقیهان، یکی از شرایط وجوب حج، [[استطاعت مالی]] (زاد و راحله) است. اما به باور برخی از اهل سنت، استطاعت مالی درباره اهل حرم شرط نیست.<ref>الحاوی الکبیر، ج4، ص7؛ المنتقی، ج2، ص269؛ الاقناع، ج1، ص83.</ref> از دید برخی امامیان، وجود راحله (مرکب) برای ساکنان پیرامون [[مکه]] که بدون سختی امکان پیمودن راه را دارند، شرط نیست.<ref>تذکرة الفقهاء، ج7، ص51؛ مسالک الافهام، ج2، ص129؛ جواهر الکلام، ج17، ص252.</ref> با این حال، بسیاری از فقیهان امامی شرط استطاعت این افراد را داشتن راحله دانسته‌اند.<ref>الخلاف، ج2، ص246؛ کشف اللثام، ج5، ص96.</ref> 

===وظیفه اهل حرم در انجام حج===

[[خداوند]] در آیه 196 سوره بقره کسانی را که در پی انجام [[مناسک عمره]] به انجام حج بپردازند، به قربانی کردن فرمان می‌دهد و در ادامه می‌فرماید: {{قلم رنگ|سبز|ذَلِکَ لِمَنْ لَمْ یَکُنْ اَهْلُهُ حَاضِرِی الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ}}. مطابق این آیه، وظیفه انجام [[حج تمتع]] یا لزوم قربانی در تمتع، ‌بر پایه اختلافی که در مشار الیه کلمه «ذلک» وجود دارد،<ref>احکام القرآن، جصاص، ج1، ص358؛ کنز العرفان، ج1، ص299.</ref> ‌ویژه کسانی است که ساکن مکه و پیرامون آن (حاضری المسجدالحرام) نباشند.

در تفسیر «حاضری المسجدالحرام» سخنان گوناگون بیان شده؛<ref>نک: احکام القرآن، جصاص، ج1، ص360؛ تفسیر ماوردی، ج1، ص258.</ref> اما به گفته [[طبری]]، به باور همگان، اهل حرم از مصداق‌های آن به شمار می‌آیند<ref>جامع البیان، ج2، ص149؛ تفسیر ابن کثیر، ج1، ص401.</ref> و اساساً مفسرانی چون [[ابن‌عباس]] و [[مجاهد]]، مقصود از آن را تنها اهل حرم دانسته‌اند.<ref>احکام القرآن، جصاص، ج1، ص360؛ البحر المحیط، ج2، ص270.</ref> بر این اساس، حکم حج تمتع<ref>فقه الرضا، ص215؛ المقنعه، ص389؛ تذکرة الفقهاء، ج7، ص169.</ref> یا لزوم قربانی در آن<ref>الحاوی الکبیر، ج4، ص50؛ نک: احکام القرآن، جصاص، ج1، ص358.</ref> برای اهل حرم ثابت نیست و آنان به باور مشهور امامیان، موظف به انجام [[حج قران]] یا افرادند.<ref>الکافی، حلبی، ص191؛ غنیة النزوع، ص152؛ کشف اللثام، ج5، ص25.</ref> 

===میقات===

برخی فقیهان امامی، میقات اهل حرم را بدون تفصیل میان انواع مناسک، منزل آنان دانسته‌اند.<ref>المراسم العلویه، ص107؛ جواهر الکلام، ج18، ص118-119؛ مستمسک العروه، ج11، ص290.</ref> اما گروهی از امامیان، [[احرام]] از منزل را تنها در حج باور دارند و در عمره [[ادنی الحل]] را میقات می‌دانند. آنان بر این باورند که مجموع مناسک در هر احرام باید در [[حل]] و حرم صورت پذیرد و از آن‌جا که در حج، وقوف در عرفات هم‌چون بیرون از منطقه حرم است‌، ‌این غرض را تامین می‌کند، در عمره نیز با احرام از محدوده بیرون حرم باید این هدف را تامین کرد.<ref>تذکرة الفقهاء، ج7، ص204-205؛ کشف اللثام، ج5، ص217؛ العروة الوثقی، ج4، ص642.</ref> فقیهان مذاهب چهارگانه اهل سنت نیز به همین دلیل میان حج و عمره تفاوت گذاشته‌اند و میقات اهل حرم را برای عمره، ادنی الحل و برای حج، منزل خود آنان قلمداد نموده‌اند.<ref>الحاوی الکبیر، ج4، ص75؛ الشرح الکبیر، ج3، ص497؛ مواهب الجلیل، ج4، ص46.</ref> 

===طواف وداع===

هر چند [[حنفیان]]<ref>بدائع الصنائع، ج2، ص142.</ref> و [[حنبلیان]]<ref>المغنی، ج3، ص489؛ المبدع، ج3، ص232-233.</ref> و بیشتر [[شافعیان]]<ref>الحاوی الکبیر، ج4، ص212-213.</ref> [[طواف وداع]] را از واجبات حج شمرده‌اند، به تصریح شماری از آنان، طواف وداع بر اهل حرم واجب نیست.<ref>الانصاف، ج4، ص52؛ المغنی، ج3، ص489؛ بدائع الصنائع، ج2، ص142.</ref> 

===ذبح حیوان حل در حرم===

بر پایه نظر برخی اهل سنت، یکی از احکام ویژه اهل حرم آن است که در غیر حال احرام می‌توانند حیوانی را که در منطقه حل (خارج از حرم) صید شده، در حرم ذبح نمایند؛ در حالی که آفاقیان هر چند با مدتی اقامت در مکه [[احکام مسافر]] بر آنان جاری نباشد، حق ذبح چنین صیدی را ندارند؛ بلکه بر آنان لازم است به محض ورود به حرم، صید را ترک نمایند.<ref>حاشیة الدسوقی، ج2، ص79؛ حاشیة الصاوی، ج2، ص110؛ شرح مختصر خلیل، ج2، ص364.</ref> در برابر، فقیهان امامی بر پایه روایات<ref>من لا یحضره الفقیه، ج2، ص261-262.</ref> ذبح صید در حرم را جائز نمی‌دانند، هر چند در بیرون حرم صید شده باشد.<ref>منتهی المطلب، ج2، ص800؛ مستند الشیعه، ج13، ص323-324.</ref> 

===مصرف برخی انواع قربانی===

بر پایه [[فقه امامی]]<ref>تحریر الاحکام، ج1، ص107؛ تذکرة الفقهاء، ج8، ص297.</ref> و [[فقه حنبلی]]<ref>المغنی، ج3، ص462، 549.</ref> و شافعی،<ref>الام، ج2، ص238-239؛ فتح العزیز، ج7، ص499.</ref> برخی از انواع قربانی باید به مصرف مساکین حرم برسد. برای نمونه، [[کفاره صید]] که بر پایه آیه 95 [[سوره مائده]] باید به عنوان [[هدی]] به کعبه برسد، میان ساکنان اهل حرم توزیع می‌شود.<ref>الاستذکار، ج4، ص272.</ref> اگر بر اساس [[نذر]]، حیوانی در حرم قربانی شود، گوشت آن میان اهل حرم تقسیم می‌گردد.<ref>التنبیه فی الفقه الشافعی، ج1، ص85.</ref> 

البته مقصود از اهل حرم در این مسئله، افراد حاضر در حرم هستند و اقامت و سکونت در حرم، موضوعیتی در این مسئله ندارد.<ref>الشرح الکبیر، ج3، ص347؛ تحریر الاحکام، ج1، ص107؛ تذکرة الفقهاء، ج8، ص297.</ref>