در حال ویرایش اوس (بخش)

==نفاق اوس==

پدیده [[نفاق]] در سال‌های نخست حکومت نبوی، میان خزرجیان نمود بیشتر داشت. اما به تدریج، به ویژه در پی تحکیم دولت رسول خدا به سال پنجم ق. و اسلام آوردن کافران اوسی، منافقان این قبیله تلاشی بیشتر نشان دادند که اوج آن را می‌توان در رویدادهای سال نهم ق. از جمله [[غزوه تبوک]] مشاهده کرد.

نخستین منافقان اوسی از طایفه بنی‌حارثه بودند. اینان که در یثرب پایین زندگی می‌کردند، به بهانه‌های واهی صحنه نبرد را در [[غزوه خندق]] ترک نمودند و از این رو، به نفاق متهم شدند. آیه 12-13 [[سوره احزاب]]<ref>جامع البیان، ج21، ص158؛ التبیان، ج8، ص323؛ الدر المنثور، ج6، ص575-579.</ref> به اینان اشاره دارد: {{قلم رنگ|سبز|... ویَستَـاذِنُ فَریقٌ مِنهُمُ النَّبی یَقولونَ اِنَّ بُیوتَنا عَورَةٌ وما هِی بِعَورَةٍ اِن یُریدونَ اِلّا فِرارا}}.

===عدم شرکت در تبوک===

منافقان اوسی در غزوه تبوک، به رغم دارایی و توانایی، از درخواست پیامبر(ص) برای شرکت در نبرد سر باز زدند. برخی اوسیان در محله بنی‌عبد الاشهل، راتج، در خانه‌ای گرد آمدند و دیگران را از شرکت در غزوه تبوک باز‌داشتند. به فرمان پیامبر، این خانه سوزانده شد.<ref>السیرة النبویه، ج2، ص517.</ref> شماری دیگر از اوسیان نیز در محلّه بنی‌عمرو بن عوف به چنین کاری دست زدند.<ref>السیرة النبویه، ج2، ص524-525.</ref> 

===مخالفت با کمک مالی===

پیامبر(ص) در این نبرد از مردم کمک مالی خواست. تنی چند از اوسیانِ مخالف با این امر به کسانی که کمک فراوانی می‌کردند [[تهمت]] [[ریا]] می‌زدند و کسانی را که کمک‌هایشان ناچیز بود تحقیر می‌کردند<ref>مجمع البیان، ج5، ص84.</ref> که آیه {{قلم رنگ|سبز|اَلَّذینَ یَلمِزونَ المُطَّوِّعینَ مِنَ المُؤمِنینَ فِی الصَّدَقاتِ و الذینَ لا یَجِدونَ اِلاّ جُهدَهُم فَیَسخَرونَ مِنهُم سَخِرَ اللهُ مِنهُم ولَهُم عَذابٌ اَلیم}} (سوره توبه، آیه79) بدان اشاره دارد. آیه 38 [[سوره توبه]] بیانگر عتاب الهی به منافقان و رسوا کننده نیت پنهان منافقان است و آنان را به عذابی دردناک وعده می‌دهد.

===ساخت مسجد ضرار===

بانیان [[مسجد ضرار]] نیز اوسی بودند.<ref>الطبقات، ج3، ص415؛ الدرر، ج1، ص257-258.</ref> آن‌ها می‌خواستند این مسجد را پایگاهی برای کارهای دشمنانه خود قرار دهند<ref>انساب الاشراف، ج1، ص283.</ref> که در پی بازگشت پیامبر(ص) از غزوه تبوک به سال نهم ق. و به فرمان ایشان سوزانده شد.<ref>الدرر، ص257.</ref> آیه 107 سوره توبه به همین رویداد اشاره دارد: {{قلم رنگ|سبز|والَّذینَ اتَّخَذوا مَسجِدًا ضِرارًا وکُفرًا و تَفریقـًا بَینَ المُؤمِنینَ واِرصادًا لِمَن حارَبَ اللهَ ورَسولَهُ مِن قَبلُ... }}.

هر طایفه اوسی مسجدی ویژه خود داشت. [[مسجد بنی‌ظفر]]، بنی‌عبد الاشهل، بنی‌انیف، بنی‌خطمه، بنی‌وائل و بنی‌امیة بن زید از این مساجد بودند. برخی مساجد چون مسجد فضیخ یا مسجد بنی‌قریظه در همان سرزمین‌های اوس ساخته شدند. از میان این مساجد، برخی به دلیل نماز‌گزاردن پیامبر در آن‌ها از اهمیتی بیشتر برخوردار بودند.<ref>وفاء الوفاء، ج3، ص32-73.</ref> به تدریج و در پی مهاجرت طوایف مدینه، بسیاری از این مساجد به ساختمان‌های متروک تبدیل شدند و رو به ویرانی نهادند. امروزه جز [[مسجد قبا]] نمی‌توان همان نام‌ها را بر برخی ساختمان‌ها و مساجد کنونی تطبیق کرد.<ref>المساجد الاثریه، ص10-15.</ref> با این حال، مساجد کنونی ذیل را می‌توان از مساجد سرزمین‌های اوسی برشمرد: مسجدی که در منطقه بنی‌ظفر وجود دارد که به نام بنی‌ظفر، بغله و مائده خوانده می‌شود. در منطقه بنی‌حارثه مسجدی هست که بدان [[مسجد مستراح]] (استراحتگاه پیامبر در پی[[نبرد احد]]) نیز گفته می‌شود. مسجد فضیخ و [[مسجد شمس]] نیز در سرزمین‌های اوسی ساخته شدند که هنگام محاصره بنی‌نضیر و بنی‌قریظه تعیین گشتند.<ref>نک: المساجد الاثریه.</ref> 

از چهره‌های شاخص اوسی می‌توان به [[عثمان بن حنیف]]<ref>الاخبار الطوال، ص141؛ انساب الاشراف، ج2، ص222.</ref> و [[سهل بن حنیف]]<ref>تاریخ خلیفه، ص108، 122؛ اسد الغابه، ج‌1، ص253.</ref> اشاره کرد که به ترتیب والی [[بصره]] و [[مدینه]] از سوی امام علی (علیه‌السّلام) بودند. [[عبدالله بن حنظله]] غسیل الملائکه نیز به سال 63ق. در رخداد [[حرّه]]، رهبری مردم مدینه را بر عهده داشت و به دست سپاه [[یزید]] به قتل رسید.<ref>الطبقات، ج8، ص284؛ تاریخ طبری، ج5، ص487.</ref>