در حال ویرایش اوقات نماز (بخش)

===استحباب تأخیر نماز===

5. در منابع فقهی، تاخیر نماز در پاره‌ای موارد مستحب شمرده شده است؛ از جمله: الف) تاخیر نماز از آغاز وقت به پایان وقت آن برای معذوران، مانند کسی که در آغاز وقت مکلف است با [[تیمم]] نماز ‌گزارد یا زن مستحاضه یا کسی که [[نماز قضا]] بر عهده ‌دارد که مستحب است اول نماز قضا را به جا آورد یا آن‌که طلبکار از او طلبش را خواسته و او توانایی پرداخت را دارد.<ref>فتح العزیز، ج2، ص212-213؛ الشرح الکبیر، ابن قدامه، ج2، ص83؛ المهذب البارع، ج1، ص299-300.</ref> برخی فقیهان تاخیر نماز را در این موارد واجب شمرده‌اند.<ref>مختلف الشیعه، ج1، ص375؛ جامع المقاصد، ج2، ص27.</ref> ب) تاخیر در برخی شرایط ویژه مانند به ‌جاآوردن [[نماز نافله]]، اقامه جماعت، افزایش شمار افراد در جماعت، و رفع نیاز به تخلی<ref>المبسوط، سرخسی، ج1، ص148؛ المجموع، ج3، ص58-59؛ المهذب البارع، ج1، ص299-300.</ref> که پشتوانه آن، احادیث<ref>سنن الدارمی، ج1، ص332.</ref> است.

6. بر پایه نظر فقیهان امامی، در پی هم خواندن نماز ظهر و عصر و همچنین مغرب و عشا بدون عذر صحیح است. پشتوانه آنان، افزون بر اثبات وقت مشترک میان این نمازها، حدیث‌های فراوان از [[سیره پیامبر]] از طریق [[شیعه]]<ref>الکافی، ج3، ص286؛ من لا یحضره الفقیه، ج1، ص287؛ علل الشرایع، ج2، ص321.</ref> و اهل سنت<ref>صحیح مسلم، ج2، ص152؛ سنن الترمذی، ج1، ص121؛ مسند احمد، ج1، ص223، 251.</ref> است. اما بیشتر فقیهان اهل سنت به پشتوانه نبودِ وقت مشترک میان این نمازها، این کار را بدون عذر صحیح ندانسته‌اند. تنها مالکیان در فرض به تاخیر افتادن نماز ظهر تا آخر وقت، این کار را صحیح می‌دانند؛ زیرا آخر وقت نماز ظهر و اوّل وقت نماز عصر مشترک است.

7. به باور همه فقیهان امامی<ref>العروة الوثقی، ج2، ص262، موسوعة الامام الخوئی، ج11، ص232.</ref> و اهل سنت<ref>المغنی، ج1، ص386؛ مواهب الجلیل، ج2، ص44-45؛ فتح العزیز، ج3، ص41-42.</ref> جز حنفیان، کسی که یک رکعت از نماز را در وقت معین آن ادا کند، نماز او صحیح و از نوع اداء است. امامیان و اهل سنت در این زمینه به حدیث‌های معتبر<ref>صحیح البخاری، ج1، ص145؛ صحیح مسلم، ج1، ص423؛ التهذیب، ج2، ص38.</ref> استناد کرده‌اند. اما حنفیان بر آنند که نماز باید کاملا در وقت خوانده شود تا نماز اداء تلقی گردد، مگر درباره نماز عصر که اگر بخشی از آن بیرون از وقت باشد، نماز صحیح خواهد بود.<ref>المبسوط، سرخسی، ج1، ص152.</ref> 

8. به باور مشهور فقیهان اهل سنت<ref>حاشیة رد المحتار، ج1، ص391-392؛ بلغة السالک، ج1، ص155؛ فتاوی اللجنة الدائمه، ج6، ص146-147.</ref> و برخی فقیهان امامی،<ref>منهاج الصالحین، ج1، ص467.</ref> با توجه به احادیث<ref>سنن ابی داود، ج2، ص319؛ المستدرک، ج4، ص492؛ صحیح مسلم، ج1، ص101.</ref> اوقات نماز در مناطق قطبی یا نزدیک به قطب که طول شبانه روز در آن‌جا از چند روز تا شش ماه است، بر پایه نزدیک‌ترین منطقه به آن‌جا ‌که شب و روز متعارف دارد، ‌سنجیده می‌شود. برخی فقیهان امامی به پشتوانه احادیث<ref>الکافی، ج5، ص257؛ التهذیب، ج6، ص381.</ref> به وجوب هجرت از مناطق قطبی به دیگر مناطق در صورت امکان باور دارند<ref>المسائل المستحدثه، ص177-178؛ تعالیق مبسوطه، ج5، ص207.</ref> و شماری دیگر ملاک تعیین وقت در مناطق قطبی را اوقات نمازِ مناطق متعارف و عادی می‌دانند.<ref>الف مسالة فی بلاد الغرب، ص96.</ref> برخی گفته‌اند که در طول مدت روز طولانیِ مناطق قطبی، ملاک اوقات نماز، حرکت خورشید از شرق به غرب و از غرب به شرق است و در طول مدت شبِ طولانیِ این مناطق، تاریکی کامل، شب؛ و تاریکی‌ همراه نور‌ اندک، ‌روز به شمار می‌رود؛ هم‌چنان‌که ساکنان این مناطق تلاش روزانه و خواب خود را با گردش خورشید تنظیم می‌کنند.<ref>سلسلة المسائل الفقهیه، ج26، ص59-62؛ بحوث فقهیة‌هامّه، ص85-87.</ref>