در حال ویرایش ایاد (بخش)

'''اِیاد''': قبیله‌ای عدنانی از متولیان [[کعبه]] بودند که نسبشان به ایاد بن نزار بن مَعْد بن عدنان می‌رسد، چون ایادیان در حفظ نسل و نسب خود اهتمامی نداشتند و در سرزمین‌های گوناگون در میان اقوام عرب و غیرعرب می‌زیستند، نسبشان گم شد و از آن‌ها چهار قبیله مالک، حُذاقه، یَقْدم و نزار شناخته شده‌اند. از القاب این قبیله الطبق یاد شده است. جرهمیان در پی رویدادی که مجبور به اخراج از [[مکه]] شدند [[حجرالاسود]] را از کعبه جدا و در محلی دفن کردند، همین موجب از دست رفتن [[تولیت کعبه]] از دست ایادیان و افتادن آن به دست خزاعه شد. در پی این رویداد ایادیان پراکنده شدند، گروهی به سرزمین خانق تَهامَه رفتند در آنجا ازدیاد نسل کردند، بنومعد چون از آنان ناخرسند بودند بر آنها شوریدند و آنان را پراکنده کردند، گروهی به [[یمن]] رفتند و جمعی نیز راهی [[طائف]] شدند. بسیاری از ایادیان نیز در [[عراق]] ساکن شدند. ایادیان با حکومت ساسانی رابطه‌ای دشمنانه داشتند و پادشاهان ساسانی در پی پیش‌گیری از تجاوزهای آنان به قلمرو خود یا سرکوب و اخراج آنان از منطقه عراق بودند. با ظهور [[اسلام]]، گروهی از آنان راهی [[روم]] شدند و شماری نیز در شهرهای [[حمص]] و [[انطاکیه]] و قنسرین و سرزمین‌های پیرامون پراکنده شدند.

جمعی از قبیله ایاد خدمت [[پیامبر(ص)]] رسیدند و ایشان از آنان درباره قس بن ساعده ایادی پرسید. وی از چهره‌های برجسته بنو ایاد بود که در [[روزگار جاهلیت]] در [[بازار عکاظ]] خطبه می‌خواند و مواعظی سودمند بیان می‌کرد.