در حال ویرایش ایاد (بخش)

== رابطه دشمنانه ایادیان با حکومت ساسانی ==
ایادیان با حکومت ساسانی رابطه‌ای دشمنانه داشتند و پادشاهان ساسانی در پی پیش‌گیری از تجاوزهای آنان به قلمرو خود یا سرکوب و اخراج آنان از منطقه عراق بودند. شاپور ذوالاکتاف برای رویارویی با شورش ایادیان<ref>انساب الاشراف، ج1، ص33.</ref>و برخی قبایل عرب، پادگان‌هایی در انبار، عین‌التمر و دیگر سرزمین‌های<ref>انساب الاشراف، ج1، ص33.</ref>ساخت و پس از چندی به اخراج آنان از عراق همت گماشت. رهبر این ایادیان، حارث بن اغر ایادی بود. آنان تابستان در جزیره و زمستان در عراق به سر می‌بردند.<ref>مروج الذهب، ج1، ص279؛ تاریخ ابن خلدون، ج2، ص205.</ref>یکی از ایادیان به نام لقیط که در زندان شاپور بود، قصد داشت با ارسال شعری ایاد را از حمله شاپور آگاه کند. اما نامه‌اش به آن‌ها نرسید و شاپور به آنان حمله کرد و همه را از عراق به قلمرو روم راند.<ref>تاریخ یعقوبی، ج1، ص226؛ مروج الذهب، ج1، ص280.</ref>گویا گروهی از آنان در قلمرو روم تا آنکارا در آسیای صغیر پیش رفتند و همان‌جا ساکن شدند. در این هنگام، رئیس آنان کعب بن مامه بود.<ref>تاریخ یعقوبی، ج1، ص225-226.</ref>بار دیگر ایادیان در روزگار انوشیروان ناحیه سواد را معرض غارت قرار دادند و انوشیروان برای دفع آن‌ها سپاهیان فراوان فرستاد که سبب کشته شدن و پراکندگی آنان گشت. گروهی از آنان غرق شدند و شماری به میان بنی‌تغلب رفتند و به آیین مسیحیت گرویدند. گروهی از آن‌ها نیز به صورت ناشناس به حیره رفتند و در آن‌جا ماندگار شدند و بسیاری از آن‌ها نیز به قلمرو غسانیان در شام رفتند.

=== سکونت در روم با ظهور اسلام ===
با ظهور [[اسلام]]، گروهی از آنان راهی روم شدند و شماری نیز در شهرهای [[حمص]] و [[انطاکیه]] و [[قنسرین]] و سرزمین‌های پیرامون پراکنده شدند و گروهی نیز به قبایل خثعم و تنوخ پیوستند.<ref>انساب الاشراف، ج1، ص33-34.</ref>آنان در آستانه ظهور اسلام در نبرد ذوقار که میان بنی‌شیبان، حامی نعمان بن منذر حاکم معزول حیره، وگروهی از سپاهیان خسرو پرویز درگرفت، با وجود این‌که به سپاه کسری پیوسته بود، در حمایت از آل‌منذر، از نبرد کناره گرفت.<ref>الاعلام، ج8، ص69.</ref>