در حال ویرایش ایام تشریق (بخش)

==واژه‌‌شناسی==
«ایام تشریق» در اصطلاح مشهور فقهی به روزهای [[یازدهم ذی‌حجه|یازدهم]] تا [[سیزدهم ذی‌حجه]] گفته می‌شود. برخی مقصود از آن را روزهای دهم تا سیزدهم ذی‌حجه دانسته‌اند.<ref>زبدة البیان، ص278؛ مواهب الجلیل، ج4، ص273؛ جواهر الکلام، ج20، ص45.</ref> به شب‌های یازدهم تا سیزدهم ذی‌حجه نیز «لیالی تشریق» گفته می‌شود.<ref>کفایة الاحکام، ج1، ص357؛ الحدائق، ج17، ص292؛ جواهر الکلام، ج18، ص4.</ref>  

کلمه «ایام» جمع «یوم» به معنای روز<ref>لسان العرب، ج12، ص649، «یوم.</ref> و واژه «تشریق» از ریشه «شرق» و به معنای زیبا ساختن و نورانی کردن صورت، رو به سوی مشرق نمودن و خشک کردن گوشت در آفتاب<ref>العین، ج5، ص38؛ القاموس المحیط، ج3، ص249؛ لسان العرب، ج10، ص174، 176، «شرق.</ref> است. 

===ایام معدودات===

در [[قرآن کریم]]، از ذکر خداوند در «ایام معدودات» (روزهای معلوم) یاد شده است: {وَاذْکُرُوا اللهَ فِی اَیَّامٍ مَعْدُودَاتٍ} (بقره/2، 203) بر پایه احادیث<ref>الکافی، ج4، ص516؛ الاستبصار، ج2، ص299؛ السنن الکبری، ج5، ص228.</ref> و آرای بسیاری از مفسران<ref>جامع البیان، ج2، ص413-414؛ مجمع البیان، ج2، ص53؛ فقه القرآن، ج1، ص299.</ref> مقصود از آن، ایام تشریق است. ادامه آیه که به موضوع کوچ از [[منا]] در روزهای دوازدهم و سیزدهم پرداخته، تاییدگر همین نظر است:<ref>التفسیر الکبیر، ج5، ص210؛ تفسیر قرطبی، ج3، ص1.</ref> {{قلم رنگ|سبز|فَمَنْ تَعَجَّلَ فی‏ یَوْمَیْنِ فَلا اِثْمَ عَلَیْهِ وَ مَنْ تَاَخَّرَ فَلا اِثْمَ عَلَیْهِ}} وجه این نام‌‌گذاری را آن دانسته‌اند که شمار این روزها سه روز است که‌ اندک و شمردنی به شمار می‌رود.<ref>احکام القرآن، جصاص، ج3، ص305؛ فقه القرآن، ج1، ص300.</ref> همچنین بر پایه برخی روایات<ref>وسائل الشیعه، ج14، ص270-271؛ مستدرک الوسائل، ج10، ص129.</ref> و پاره‌ای تفاسیر<ref>نک: مجمع البیان، ج7، ص146؛ جامع البیان، ج17، ص194؛ الصافی، ج3، ص375.</ref> مقصود از «ایام معلومات» (روزهای معلوم) در آیه 28 [[سوره حج]] نیز ایام تشریق است: {{قلم رنگ|سبز|وَ یَذْکُرُوا اسْمَ اللهِ فی‏ اَیَّامٍ مَعْلُوماتٍ}}  

===نام‌های روزهای تشریق===

افزون بر عنوان «ایام تشریق» که بر مجموع این روزها دلالت دارد، هر یک از روزهای تشریق نیز نام‌‌گذاری ویژه دارد؛

* روز دهم: «[[یوم النحر]]» و «[[یوم الاضحی]]» (روز قربانی)<ref>المجموع، ج8، ص382؛ کتاب الحج، خویی، ج5، ص151.</ref> 
* روز یازدهم: «[[یوم القرّ]]» (روز جای گرفتن) که حاجیان در منا جای می‌گیرند<ref>السرائر، ج1، ص611؛ قواعد الاحکام، ج1، ص450.</ref>  و «[[یوم الرؤوس]]» یعنی روزی که مردم مکه سرهای قربانی‌ها را می‌خوردند.<ref>عمدة القاری، ج10، ص79؛ تاج العروس، ج8، ص301، «راس»؛ جامع احادیث الشیعه، ج12، ص194.</ref> 
* روز دوازدهم: «[[یوم النفر الاوّل]]» زیرا برخی حاجیان در این روز از منا کوچ می‌کنند.<ref>المجموع، ج6، ص442؛ التفسیر الکبیر، ج5، ص210.</ref> 
* روز سیزدهم: «[[یوم النفر الثانی]]» دیگر حاجیان در این روز از منا کوچ می‌کنند<ref>السرائر، ج1، ص611؛ کشاف القناع، ج2، ص570؛ روضة الطالبین، ج2، ص387.</ref> یا «[[یوم الصدر|یوم الصَدَر]]» که به معنای روز رجوع مسافر از مقصد خویش<ref>السرائر، ج1، ص613؛ لسان العرب، ج4، ص448؛ مجمع البحرین، ج2، ص592، «صدر.</ref> است. 

در پاره‌ای منابع، روز سیزدهم یا [[چهاردهم ذی‌حجه]] «یوم التحصیب» یا «یوم الحَصْبه»<ref>السرائر، ج1، ص592؛ مختلف الشیعه، ج4، ص274.</ref> نام گرفته و سبب آن استحباب فرود آمدن حاجیان در [[وادی محصب|وادی محصَّب]] در شب سیزدهم ذی‌حجه هنگام بازگشت از منا است.<ref>السرائر، ج1، ص592؛ الحدائق، ج17، ص136.</ref> شب سیزدهم نیز «[[لیلة التحصیب]]»، «[[لیلة الحصبه]]»<ref>السرائر، ج1، ص611؛ کشف اللثام، ج6، ص141؛ جواهر الکلام، ج19، ص175-176؛ ج20، ص44-45.</ref> و «[[لیلة الحصیب]]»<ref>منتهی المطلب، ج2، ص778.</ref> خوانده شده است.