در حال ویرایش بالکان (بخش)

== روابط طلاب بالکان با دانشوران مجاور حرمین ==
درباره روابط علمی طلاب و محققان بالکان با دانشوران مجاور حرمین شریفین، آگاهی‌های فراوان در دست است. [[حسنبن تورخان|شیخ حسن]]، فرزند تورخان بن داود، معروف به شیخ کافی، زاده شده به سال ۱۵۴۴م. در شهر آق‌حِصار (نام قدیمی پروساتس در بوسنی) در [[مدینه]]، در محضر امام الحرمین [[شیخ میرغضنفر بن حسین]]، استاد سلطان عثمانی و استاد سلطان جلال‌الدین اکبر هند، کسب فیض نمود.<ref>Blistavi dragulj, p. 124-140.</ref> [[حسن بن مصطفی بوسنوی]] نیز در نیمه نخست سده سیزدهم ق. در مدینه ساکن بود و از شاعران نام‌آور اسلاو جنوبی به زبان عربی به حساب می‌آمد. وی سروده‌های فراوان پدر را به زبان عربی همراه خطبه‌های او در یک دیوان گرد آورده است. نوادگان او در مدینه هنوز بوسنوی نامیده می‌شوند.<ref>Rad bosanskohercegovačkih muslimana, p. 388.</ref>

برخی دانشوران بالکان به‌اندازه‌ای در راه علم‌اندوزی و تحقیق پیشرفت کرده بودند که در شهرهای بسیار مهم جهان اسلام و حتی مکه به منصب قضاوت گماشته شدند. برای نمونه، [[حسن بن سنان بیازیچ|حسن بن سنان بِیازیچ]] به سال ۱۰۵۳ق. /۱۶۴۳م. به‌عنوان قاضی شهر مکه منصوب گشت. وی نیز به سال ۱۰۴۸ق. / ۱۶۳۸م. در قسطنطنیه و ادیرنه به تدریس علوم دینی مشغول بود.<ref>Blistavi dragulj, p. 143-144.</ref> [[احمد افندی بیاضی‌زاده]] (درگذشت ۱۰۹۸ق) نیز در شهر مکه منصب قضاوت را برعهده داشت. او نخست در اَدیرنه و قسطنطنیه به تدریس مشغول بود و سپس در شهرهای حلب، بُروسه، مکه و قسطنطنیه قضاوت می‌نمود و قاضی عسکرهمه رومِلی (شبه جزیره بالکانِ در قلمرو حاکمیت و تصرف عثمانی‌ها) گشت. وی در اثر شناخته شده خود، موسوم به [[اشارات المرام من عبارات الامام]] دیدگاه‌های [[ابوحنیفه]] را در مباحث عقاید، گردآوری و شرح و تدریس نموده است.<ref>Rad bosanskohercegovačkih muslimana, p. 314.</ref>

[[علاءالدین علی‌دادا]]، اهل شهر موستار در هرزگوین به سال ۱۰۰۱ق. از سوی سلطان مرادخان سوم، به‌عنوان ناظر بازسازی مقام ابراهیم در [[مسجدالحرام]] گماشته شد. وی در همان سال رساله‌ای با نام [[تمکین المقام فی المسجدالحرام]] یا الرسالة المقامیة المکیة به رشته تحریر درآورد. او تحصیلات خود را در زادگاهش و سپس در استانبول پی‌گرفت و در آن شهر به طریقت خلوتیه پیوست. این کتاب به سال ۱۳۱۴ق. /۱۸۹۶م. در قاهره در ۲۰۴ صفحه بزرگ چاپ شده است.<ref>Blistavi dragulj, p. 234-236؛ Rad bosanskohercegovačkih muslimana, p. 339.</ref>