در حال ویرایش بدرقه (بخش)

===سنت مشایعت در شهرهای مختلف===
در [[خراسان]]، اقوام و همسایگان در منزل زائر گرد می‌آیند و هدایایی همچون [[قرآن]]، زعفران و پسته مشهور به «سر راهی» را به امید یادکرد از ایشان هنگام زیارت، به او هدیه می‌کنند. آنان در اصطلاح «همپا» با حاجی تا مکانی معین همانند ایستگاه حجاج، امامزاده یا آغاز جاده اصلی، همراه چاووش‌خوانی او را بدرقه می‌کنند. <ref>http://www.mehrnews.com/fa/NewsDetail.aspx?NewsID=1173477</ref> 
در مناطق جنوبی ایران، مردم با شور و اشتیاق فراوان، منزل حاجی و خودروی حامل او را با پرچم‌های سبز و سفید می‌آرایند و وی را تا ترمینال حاجیان بدرقه می‌کنند. <ref>http://www.mehrnews.com/fa/NewsDetail.aspx?NewsID=1166791</ref> 
از رسوم نه چندان دور شهر [[تبریز]] آن بود که روز حرکت حاجیان، چاووش‌خوان پرچمی سیاه یا سبز به دست می‌گرفت و پیشاپیش بدرقه‌کنندگان به سوی مرکز شهر می‌رفت و شعر می‌خواند. <ref>http://www.mehrnews.com/fa/NewsDetail.aspx?NewsID=1184759</ref> 
در گلستان، ترکمن‌ها در اجرای رسم «حاجی صدقه و عمامه به سر»، یک ماه پیش از عزیمت حاجی در منزل او گرد می‌آمدند و اگر حاجی از عوام بود، دانشوران عمامه‌ای را که زائران پیشین آورده بودند، به نشانه قصد سفر حج بر سرش می‌گذاشتند. نیز همه خویشاوندان حاجی در روز ویژه در منزل او گرد آمده، همراه تبریک و دعا برای سلامت حاجی، از او می‌خواستند تا در حج نایب ایشان باشد. در روز حرکت حاجی نیز در مسجد محل اذان می‌گفتند تا مردم گرد آیند و زائر را بدرقه کنند. امروز این رسم رونقی کمتر دارد. <ref>http://www.mehrnews.com/fa/NewsDetail.aspx?NewsID=1159345.</ref>