در حال ویرایش برونئی (بخش)

==پیشینه تاریخی==
برونئی از سرزمین‌های پادشاهی کهن در مالایو است. تاریخ جدید آن به حاکمیت تجارت در ورودی رودخانه برونئی در سده هفتم یا هشتم م. برمی‌گردد که در سده نهم م. تحت حاکمیت امپراتور سریویجایا در سوماترا و سپس زیر سلطه پادشاهی ماجاپاهیت درآمد.<ref>جهان اسلام، ج1، ص409-413.</ref> مالایایی‌های برونئی در سده نهم م. یا احتمالاً از سده هشتم ق. به اسلام گرویدند.<ref>دائرة المعارف جهان نوین اسلام، ج1، ص682.</ref> با فروپاشی ماجاپاهیت در جاوه در سده پانزدهم م. برونئی مستقل شکل گرفت.

===ورود اسلام===

حضور اسلام در برونئی که دین هندو- بودا بر آن حاکم بود و تبدیل شدن آن به مرکز داد و ستد مهم منطقه و حضور بازرگانان مسلمان در این سرزمین نیز به این سده برمی‌گردد. بنیان‌گذار کشور سلطان‌نشین کنونی برونئی، حاکمی غیرمسلمان به نام آوانگ آلک بِتار بود که به اسلام گروید و خود را محمد نامید.<ref>Islam in Southeast Asia، P41.</ref>

===حاکمان===

بر پایه گزارشی رسمی، فرمانروایی سلطان محمد از سال 808ق./1405م. آغاز شد.<ref>Encyclopedia of the Peoples of Asia and Oceania، P124.</ref> در دوران پادشاهی شریف علی (1408م.)، سومین سلطان برونئی که بر پایه کتیبه باتو ترسله سده هجدهم م.<ref>http://kerajaannusantara.com/en/brunei-darussalam/makam-sultan-sharif-ali</ref> (لوح سنگی نسب نامه حکمرانان برونئی)، به [[امام حسن مجتبی(ع)]] نسب می‌برد، <ref>Brunei Sultan Haji Hassanal Bolkiah Mu'Izzaddin Waddaulah Handbook،P23.</ref> اسلام در این سرزمین گسترش یافت. به سال 1511م. با سرنگونی پادشاهی مالاکا در شمال سوماترا به دست پرتغال، پادشاهی برونئی پرچم‌داری اسلام را از مالاکا تحویل گرفت و تا سده هفدهم م. قدرت بی‌رقیب در جزیره بارنئا بود.

===جنگ داخلی و بحران قدرت===

پیدایش نبرد داخلی و بحران قدرت میان وارثان پادشاهی و نیز حضور قدرت خارجی-اروپایی در منطقه، اقتدار سیاسی و اقتصادی برونئی را به افول کشید. انگلیس با استفاده از این وضعیت، به سال 1306ق./1888م. برونئی را رسماً تحت الحمایه خویش کرد.<ref>Borneo، p219، World and Its Peoples Vol 9 – P 1194، Religions of the World، P414.</ref>

در این مدت، امور داخلی برونئی را نماینده سیاسی دولت انگلیس اداره می‌کرد و سلطان تنها مسؤولیت امور شرعی را برعهده داشت. به سال 1338ق./1959م. پس از جنگ جهانی دوم، انگلیسی‌ها قانون اساسی بروئنی را پذیرفتند و اختیار امور داخلی را به سلطان دادند.<ref>دائرة المعارف جهان نوین اسلام، ج1، ص682؛ نک: جهان اسلام، ج1، ص415.</ref>

این وضع تا سال 1984م. و اعلان استقلال سیاسی ادامه داشت. در این سال، برونئی به عضویت سازمان کنفرانس اسلامی و سازمان ملل متحد درآمد.<ref>رشد آموزش جغرافیا، سال10، ش37، ص51، «برونئی؛جهان اسلام، ج1، ص409-420.</ref> در تاریخ جدید برونئی، همه پادشاهان این کشور مسلمان بوده و مردم این کشور آداب و رسم‌های سنتی و دینی خود را حفظ کرده‌اند.