در حال ویرایش بشیر بن سعد (بخش)

==بشیر در دوران پس از پیامبر==

وی در رویداد [[سقیفه]]، نخستین فرد از انصار بود که با [[ابوبکر]] بیعت کرد. آورده‌‌اند از آن جا که بشیر از سران [[خزرج]] بود، هنگامی که تمایل انصار را به [[سعد بن عباده]] دید، به او حسد ورزید و برای هموار نشدن کار او با ابوبکر بیعت کرد.<ref>الاحتجاج، ج1، ص72.</ref> در برخی منابع، نخستین شخص بیعت‌کننده را [[عمر]] و دومی را [[ابوعبیده]] و سومی را بشیر یاد کرده‌اند.<ref>شرح نهج البلاغه، ج6، ص18؛ الاحتجاج، ج1، ص72.</ref> 

بر پایه گزارش برخی منابع، هنگامی که [[امام علی(ع)]] را همراه [[زبیر]] و گروهی از [[بنی‌هاشم]] برای بیعت با ابوبکر به مسجد آوردند، حضرت در زمینه استحقاق خود برای خلافت سخن گفت. پس از سخنان او، بشیر این‌گونه عذر آورد که اگر انصار این سخنان را پیش از بیعت با ابوبکر می‌شنیدند، حتی دو تن هم به مخالفت با علی برنمی‌خاستند.

برخی محققان معاصر این گفتار بشیر را پر اهمیت دانسته و دانشمندان اسلامی را به تحقیق درباره آن فرا‌خوانده‌اند.<ref>الامامة و السیاسه، ج1، ص29؛ الاحتجاج، ج1، ص74؛ السقیفة و الفدک، ص63.</ref>
بشیر در روزگار خلافت ابوبکر، عمر را از گرفتن بیعت اجباری از سعد بن عباده، رئیس خزرجیان مدینه، برحذر داشت.<ref>الامامة و السیاسه، ج1، ص27؛ تاریخ طبری، ج3، ص222.</ref>