در حال ویرایش بنای بر قبور (بخش)

===دیدگاه امامیه===

در فقه [[امامیه]] بنای بر قبور اولیای دین نه تنها مکروه نیست،<ref>الدروس، ج1، ص116.</ref> بلکه مستحب<ref>مصباح الفقیه، ج5، ص428.</ref> و مطابق سیره سلف و خلف مسلمانان<ref>مفتاح الکرامه، ج4، ص281؛ جامع المقاصد، ج1، ص450؛ مدارک الاحکام، ج2، ص150.</ref> به‌شمار می‌رود.

دستور ندادن پیامبر به ویرانی آرامگاه [[حضرت ابراهیم(ع)]] زمانی که خبر از فتح [[فلسطین]] داد<ref>احیاء المقبور، ص43.</ref> و عدم ویرانی آن بنا به دست مسلمانان در زمان فتح آن سرزمین و نیز ویران نکردن بناهای قبور پیامبران بنی‌اسرائیل به دست خلیفه دوم و دیگر مسلمانان،<ref>کشف الارتیاب، ص306-307.</ref> نشان دهنده استمرار این سیره است؛

روایات نهی کننده از این کار نیز حمل بر کراهت می‌شود. درست است که بر پایه حکم عقل، اطاعت از نهی واجب است، مگر در مواردی که قرینه بر جواز ترک وجود دارد<ref>اصول الفقه، ج1، ص148.</ref>؛ اما از آن جا که صیغه نهی برای حرمت یا کراهت وضع نشده و در هر دو مورد به‌کار رفته است، مفاد آن به مقتضای قرائن مشخص می‌شود.

====تعظیم شعائر====

در این مورد، شواهد و قرائن تاریخی و سیره پیوسته مسلمانان نیز ظهور نهی را در کراهت تعیین می‌کند. البته قبور بزرگان دین و اولیا و اوصیای الهی و صالحان و شهیدان از قلمرو این کراهت بیرون است؛ زیرا ساخت این قبور از شعائر دین به شمار می‌رود و بنای مسجد و قبه بر قبور ایشان چون موجب مشخص بودن قبور آن‌ها و زیارت آن می‌گردد،<ref>احیاء المقبور، ص42-43.</ref> تعظیم آنان<ref>کشف الارتیاب، ص305-306؛ احیاء المقبور، ص6، 20.</ref> و از مصداق‌های تعظیم شعائر دین قلمداد می‌گردد.

 

تعظیم شعائر که از تقوای قلوب شمرده شده: {{قلم رنگ|سبز|﴿وَ مَنْ یُعَظِّمْ شَعائِرَ اللهِ فَاِنَّها مِنْ تَقْوَی الْقُلُوبِ﴾}} ([[سوره حج]]، آیه 32)، مطلوب خداوند است و چیزی که مطلوب مولا باشد، دست کم استحباب دارد، نه کراهت.

====پیشگیری از بی‌احترامی====

افزون بر این، هرگاه کاری نزد مولا ناپسند باشد، ضد آن مطلوب وی خواهد بود. بنابراین، همان‌گونه که بی‌احترامی به اموات و نیز نشستن بر قبور و راه رفتن بر آن که موجب بی‌احترامی به آن‌ها است، نزد شارع نامطلوب شمرده می‌شود، احترام به اموات و هر کاری که موجب احترام به آن‌ها می‌گردد، مطلوب او خواهد بود. پس ساخت بنا بر قبور که موجب پیشگیری از بی‌احترامی به آن‌ها می‌شود، می‌تواند مطلوب شارع باشد.<ref>نک: احیاء المقبور، ص42-43.</ref>