در حال ویرایش بنی‌تیم (بخش)

==بنی‌تیم در دوران جاهلی==

مناسبات بنی‌تیم در دوران جاهلی از قرار زیر است.

===مذهب===

آن‌ها چون دیگر تیره‌های قریش، [[بت هبل|بت هُبل]] را می‌پرستیدند.<ref>اخبار مکه، ج1، ص65، 161؛ ج2، ص47.</ref>

===حج‌گزاری===

از چگونگی حج‌گزاری آنان گزارشی در دست نیست. با توجه به قریشی بودن ایشان، می‌توان حج‌گزاری قریش و تیمیان را یکسان دانست.

===شغل===

از آن‌جا که برخی نخلستان‌ها و [[چاه‌های مکه]] و بیرون از آن همچون چاه‌های [[چاه رم|رُمّ]]، [[چاه خم|خُمّ]]، [[چاه حفر|حَفَر]] و [[چاه ثریا|ثریا]]<ref>السیرة النبویه، ج1، ص149-150؛ معجم البلدان، ج2، ص77، 275، 389-390؛ ج3، ص70.</ref> به آن‌ها منسوب بود، می‌توان حدس زد که آن‌ها به باغداری و کشاورزی مشغول بودند.

===اقدامات===

از ایشان در برخی رویدادهای [[عصر جاهلی]] یاد شده که حاکی از جایگاه اجتماعی آن‌ها است. آورده‌اند که در بازسازی [[کعبه]] (5 سال پیش از [[بعثت]]) همراه [[بنی‌مخزوم]]، عهده‌دار ساخت دیوار میان [[رکن حجرالاسود]] و [[رکن یمانی]] شدند. در گزارشی دیگر آمده که ساخت دیوار پشتی خانه خدا ([[دبر البیت|دُبر البیت]]) بر عهده آن‌ها نهاده شد.<ref>اخبار مکه، ج1، ص161؛ المنمق، ص273؛ تاریخ طبری، ج2، ص288.</ref>

همچنین در [[نبرد فجار|نبرد فِجار]] (نبرد در ماه‌های حرام) به رهبری عبدالله بن جُدعان با [[قبیله هوازن|قبیله هَوازن]] جنگیدند.<ref>المحبر، ص179-180؛ المنمق، ص173-174.</ref>

بنی‌تیم در «[[حلف المطیبین|حِلف المُطَیّبین]]» که پس از چالش قبیله‌ای میان [[بنی‌عبدالدار]] و [[بنی‌عبد مناف]] برای تصاحب مناصب مکه صورت گرفت، با بنی‌عبد مناف، [[بنی‌زهرة بن کلاب]]، [[بنی‌حارث بن فهر]] و [[بنی‌اسد بن عبدالعزی]] هم‌پیمان شدند.<ref>السیرة النبویه، ج1، ص130-132؛ المنمق، ص52-53، 189-190؛ البدایة و النهایه، ج2، ص209-210.</ref>

برجسته‌ترین نقش اجتماعی بنی‌تیم پنج سال پیش از بعثت در [[پیمان حلف الفضول]] تجلی یافت. این پیمان در حمایت از مظلومان میان برخی تیره‌های قریش و در خانه عبدالله بن جدعان تیمی منعقد شد.<ref>السیرة النبویه، ج1، ص131، 133؛ الانشقاق، ج1، ص180؛ المنمق، ص52-53.</ref>

[[رسول خدا(ص)]] نیز در این پیمان حضور داشت و از آن به نیکی یاد کرده است.<ref>السیرة النبویه، ج1، ص131، 133؛ المنمق، ص52-53.</ref>

نیز بنی‌تیم در دوران جاهلی منصب اشناق (تعیین میزان دیات) را بر عهده داشتند. در آستانه ظهور [[اسلام]]، [[ابوبکر]] این مسؤولیت را بر عهده داشت.<ref>الاستیعاب، ج3، ص966؛ اسد الغابه، ج3، ص206.</ref>