در حال ویرایش بنی‌جماز (بخش)

==فرزندان جماز بن منصور==

جماز بن منصور بن جماز بن شیحه حسینی که نسبش با شانزده واسطه به امام سجاد(ع) می‌رسد، <ref>عمدة الطالب، ص338.</ref> فرزندانی داشت که در برخی از نوشته‌های معاصران نسل او نیز آل جماز خوانده شده‌اند. شفیع، علی و هبه که نسل آنان به ترتیب به [[آل شفیع]]، [[آل ابی‌الظهور]] و [[آل هبه]] شهرت یافتند، از فرزندان جماز هستند که برخی از آن‌ها به حکمرانی مدینه دست یافتند.<ref>موسوعة مکة المکرمه، ج1، ص134.</ref>

[[جماز بن منصور]] به عنوان سرسلسله این خاندان در 11 ربیع الثانی سال 759ق. حکمرانی مدینه را عهده‌دار شد و در ذی‌قعده همان سال درگذشت.<ref>المغانم المطابه، ج3، ص1186-1190.</ref> اما نسل وی بر مدینه حکمرانی داشتند؛ از جمله: جماز بن منصور بن جماز بن شیحة (حک: 759ق.)، [[هبة بن جماز]] (حک: 773-782ق.)، <ref>المغانم المطابه، ج3، ص1311.</ref> [[زیان بن منصور]] (حک: 759-760ق.)، عطیة بن منصور بن جمَّاز دو بار در سال‌های 759-773ق. و 782-783ق.، نصیر بن منصور بن جَمَّاز (حک: 783ق.) ، جَمَّاز بن هبة بن جَمَّاز در چند نوبت به سال‌های 783-811ق. به طور مشترک با محمد بن عطیة بن منصور و نیز جداگانه، محمد بن عطیة بن منصور (حک: 787-788ق.) ، [[هیازع بن هبه]] (حک: 789ق.)، علی بن عطیة بن منصور (حک: 789ق.)، ثابت بن نصیر بن جماز بن منصور (حک: 789-805 و 809ق.) و عُریر بن هیازع بن هبه (حک: 815ق.)  . <ref>التحفة اللطیفه، ج1، ص57-59؛ تاریخ امراء المدینه، ص295؛ المدینة المنورة فی العصر المملوکی، ص333-335.</ref>