در حال ویرایش بنی‌رمیثه (بخش)

==حکومت==
رمیثه سرسلسله این خاندان به طور متناوب هفت بار از 701 تا 746ق. به حکمرانی [[مکه]] رسید.<ref>اتحاف الوری، ج3، ص134؛ العقد الثمین، ج5، ص190.</ref> در حکومت او درگیری‌هایی میان وی و برخی از برادرانش که به صورت مشترک حکمرانی مکه را بر عهده داشتند، پدید آمد.<ref>الارج المسکی، ص121-122.</ref> رمیثه پس از شکایت برادرانش نزد ملک ناصر محمد بن قلاوون مملوکی (حک: 693-741ق.) از [[ممالیک مصر]]، به دست [[بیبرس|بَیبرس]] امیر الحاج مصریان دستگیر و در قاهره زندانی شد و به جای او برادرش شریف [[عطیفة بن ابی‌نمی|عَطیفة بن ابی‌نمی]] (حک: 719-734ق.) به حکمرانی رسید.<ref>اتحاف الوری، ج3، ص135؛ الرحلة الحجازیه، ص181.</ref>

[[رمیثه]] به رغم حمایت ممالیک مصر از برادرش عطیفه و ناتوانی ایلخانان مغول به دلیل گرفتاری در جنگ‏‌های داخلی از حمایت او، هم‌چنان در‌ اندیشه گرفتن انتقام از برادر و ممالیک بود. از این رو، به تحریک قبایل بر ضد برادرش پرداخت. نیز به نامه‌‏نگاری با اشراف مکه پرداخت که در این هنگام به دلیل گرایش سخت عطیفه به ممالیک مصر که به نابودی استقلال مکه و تضعیف حکمرانی آن انجامیده بود، به رمیثه علاقه‌مندتر بودند.

تلاش‏‌های رمیثه بر ضد برادرش در حدود سال 729 یا 730ق. به نتیجه رسید و او حکمرانی مکه را به دست آورد.<ref>تاریخ مکه، ص326-327.</ref>گویا وضع مالیات بر حاجیان شام و مصر از علل مخالفت حکمرانان مصر با برخی از اشراف می‌شد و آن‌ها را وادار به واکنش و دخالت در امور مکه می‌کرد.<ref>تاریخ مکه، ص327-328.</ref>البته ممالیک مصر در رقابت رمیثه با برادر دیگرش [[حمیضه|حُمیضه]] به پشتیبانی از رمیثه پرداختند و موجب تسلط وی بر مکه شدند. سپس حمیضه با پناهنده شدن به ایلخانان مغول در ایران، همراه سپاهی از مغولان وارد [[حجاز]] شد.<ref>العقد الثمین، ج4، ص239-240؛ غایة المرام، ج2، ص76-77؛ اتحاف الوری، ج3، ص155-158.</ref> اما امارتش بر مکه کوتاه بود<ref>اتحاف الوری، ج3، ص158-159؛ العقد الثمین، ج4، ص241.</ref> و دیگر بار رمیثه با پشتیبانی مصریان بر آن تسلط یافت.<ref>غایة المرام، ج2، ص64-65؛ اتحاف الوری، ج3، ص160؛ العقد الثمین، ج4، ص239.</ref>