در حال ویرایش بنی‌ساج (بخش)

==معرفی اجمالی==
خاستگاه اولیه ساجیان (بنی ساج)، آسیای میانه و به‌‌طور دقیق، ماوراء النهر بود.<ref>صورة الارض، ج٢، ص5٠6.</ref> برخی محققان، آنان را سُغدی و برخی دیگر، از فرغانی‌های<ref>ر. ک: اران از دوران باستان، ص44٣؛ مجمل التواریخ، ص٣6٩.</ref> ماوراء النهر دانسته‌اند.

بنی‌ساج از سال 276 تا 319ق. در آذربایجان، اَران و گاه ارمنستان و حدود ری حکومت کردند<ref>اران از دوران باستان، ص442؛ نک: تاریخ ادبیات در ایران، ج1، ص217.</ref> از امیران ساجی، منصب راهداری [[حرمین]] به ابوساج دیوداد بن دیودست (266ق.)، محمد افشین فرزند دیوداد (288 ق.)، و ابوالقاسم یوسف بن دیوداد (288ق.) رسید و حکومت [[آذربایجان]] تنها از آن دو تن اخیر شد و خود ابوساج به رغم نقش اساسی در برآمدن خاندانش، به این مهم دست نیافت.
ساجیان نخست در روستاهای جَنبَکاکِث و سویدَک در آسیای میانه سکونت داشتند<ref>صورة الارض، ج2، ص506.</ref> در این مناطق، مواد نخست سلاح‌های آهنین به دست می‏‌آمد و در فرغانه ساخته می‏‌شد و به سرزمین‌های دیگر تا [[بغداد]] صادر می‌گشت.<ref>ترکستان‌نامه، ج1، ص378.</ref>