در حال ویرایش بنی‌ساج (بخش)

==واژشناسی==
نسبت ساجی از زندگی آن‌ها در خانه‌هایی از نی مانند کپرنشینان امروزین، نشات گرفته است<ref>تجارب الامم، ج5، ص179، «پاورقی». </ref> پاره‌ای محققان ریشه نام‌هایی هم‌چون «دیوداد» و «دیودست» را در فرهنگ قوم و زبان سُغدی جستجو کرده و گفته‌اند که اینان پیش از فتح [[ماوراءالنهر]] به دست [[مسلمانان]] که دیو را بر خلاف [[زردشتیان]] می‌ستوده‌اند، پیرو یکی از آیین‌های کهن آریایی بوده‌اند<ref>نک: اران از دوران باستان، ص443.</ref> بر پایه دیدگاه دیگر، ساجیان اصالتاً از فرغانی‌های بودایی بودند و نام‌های نامانوس آن‌ها از سنت و فرهنگ این سرزمین‌ها گرفته شده است<ref>نک: مجمل التواریخ، ص369.</ref> نام دیوداد فرزند دیودست را به گونه‌های دیگر نیز آورده‌‌اند<ref>نک: صورة الارض، ج2، ص506؛ تاریخ ابن خلدون، ج3، ص363؛ وفیات ابن خلکان، ج6، ص415.</ref>

معرفی این خاندان با عنوان ساجدی به جای ساجی که در برخی از منابع معاصر آمده،<ref>زبده تاریخ کرد و کردستان، ج2، ص29.</ref> آشکارا خطا است. امیران ساجی، به ویژه یوسف، در دوران حکومت خود در شهرهایی هم‌چون اردبیل، مراغه، و بَردَعه آذربایجان دارالضرب داشتند که نشانه رونق اقتصادی در قلمرو آنان بود<ref>صورة الارض، ص353-354.</ref> اکنون در موزه دولتی ارمیتاز پترزبورگ سکه‌هایی از یوسف بن ابوساج موجود است که محل ضرب آن طی سال‌های 293 تا 312ق. در شهرهای بردعه، مراغه و اردبیل بوده است<ref>اران از دوران باستان، ص458.</ref>