در حال ویرایش بنی‌ساج (بخش)

==کسب موقعیت و  منصب==
در تحلیلی دیگر، موقعیت یافتن ساجیان را به‌کوشش خلافت عباسی برای کسب قدرت از طریق حاکمان و خاندان‌های محلی توانمند پیوند داده‌اند. گفته‌اند که ساجیان نمونه‌ای مهم از این‌گونه خاندان‌ها بودند که توجه خلفای عباسی را به خود جلب کردند. بدین‌سان، عباسیان بر سپاهی مرکب از آذربایجانیان و وابستگان به خاندان‏‌های فئودالی ساجی تکیه کردند<ref>تجارب الامم، ج5، ص9، «مقدمه. </ref>


آغاز گزارش‌ها از آمدن ساجیان به دستگاه خلافت عباسی، به 222ق. بازمی‌گردد که به موجب آن، ابوساج از سرداران افشین فرمانده سپاه خلیفه عباسی بود<ref>نک: تاریخ طبری، ج9، ص47؛ الکامل، ج6، ص472-473؛ اران از دوران باستان، ص443.</ref> و برای نبرد با [[بابک خرمدین]] از سوی [[معتصم]] (حک: 218-227ق.) به آذربایجان فرستاده شد و در راس دسته‌ای از سواران اُشروسِنی از خود دلیری نشان داد. ابوساج در سال224ق. فرماندهی سپاهی از دماوند را بر عهده داشته که برای نبرد با مازیار، حکمران محلی [[طبرستان]]، اعزام شد<ref>تاریخ طبری، ج9، ص86؛ دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج5، ص510.</ref> ابوساج در ماموریت سرکوب منکجور،حاکم [[ارمنستان]] شد<ref>تاریخ یعقوبی، ج2، ص475-478.</ref> و با تغییر خلیفه، به سبب خدماتش در سال 244ق. از سوی [[متوکل عباسی]] (حک: 232-247ق.) به بازرسی راه [[مکه]] مامور شد<ref>تاریخ طبری، ج9، ص210؛ الکامل، ج7، ص86.</ref>

در 249ق. ابوساج پس از سرکوبی شورش تَنوخِی‌ها در قِنَسرین در شمال [[سوریه]]، حکمران آن‌جا شد<ref>تاریخ یعقوبی، ج2، ص497.</ref>
در سال 251ق. ابوساج به کاخ ابن‌هبیره، تختگاه عاملان و راهداران در 12 فرسخی بغداد، رفت.

ساجیان به دنبال خدماتشان به دستگاه خلافت عباسی، از سال 276 تا 319ه. ق و بنا به قول دیگر، از سال 279 تا 317ه. ق، در آذربایجان، اران و گاه ارمنستان و حدود ری حکومت کردند.<ref>اران از دوران باستان، ص44٢؛ ر. ک: تاریخ ادبیات در ایران، ج١، ص٢١٧.</ref> ساجیان به‌صورت ظاهری، تابع و مطیع دستگاه خلافت بودند، اما آنها را از قدرتمندترین سلسله‌های ایرانی می‌توان به‌شمار آورد که در مقابل خلفا علم استقلال برافراشتند.<ref>ر. ک: فرهنگ جامع تاریخ ایران، ج١، ص4٣٩.</ref>