در حال ویرایش بنی‌عباس (بخش)

==اقدامات عباسیان در حرمین==

[[مکه]] و [[مدینه]] به‌عنوان دو کانون مهم مسلمانان اهمیتی ویژه داشتند و حاکمان این مناطق نیز از جایگاهی خاص برخوردار بودند. از این‌رو، خلفای عباسی برای تسلط بر این شهر و رسیدگی به امور آن مانند انتخاب کارگزار، تعمیر و نگهداری راه‌های مکه و مدینه و [[جامه کعبه]] اهتمام کافی نشان می‌دادند.

عباسیان تا جایی که قدرتشان اقتضا می‌کرد، خویشان خود را برای کارگزاری مکه و مدینه برمی‌گزیدند و در موارد فراوان تنها یک کارگزار برای این دو شهر نصب می‌کردند.

برپایه گزارش‌های تاریخی، تنها سه تن از خلفای عباسی به [[زیارت]] و [[حج]] [[خانه خدا]] مشرف شدند:

[[منصور عباسی|ابوجعفر منصور]] (حک: 136-158ق.) یک بار پیش از خلافت و پنج بار در 22 سال خلافت، [[مهدی عباسی|مهدی]] (حک: 158-169ق.) دو بار در 11 سال خلافت، و‌ [[هارون الرشید]] (حک: 170-193ق.) نُه بار در 23 سال خلافت.<ref>التحفة اللطیفه، ج1، ص53؛ التاریخ القویم، ج4، ص463.</ref> به نظر می‌رسد نهی‌ هارون از رفتن خلفای پس از خود به حج که دلیلش دانسته نیست، علت این امر باشد.<ref>تاریخ یعقوبی، ج2، ص434.</ref> 

عباسیان برای جلب نظر مسلمانان، کوشش‌های عمرانی بسیار در مکه و مدینه انجام دادند؛ از جمله: گسترش [[مسجدالحرام]] و [[مسجدالنبی]]، تزیین [[کعبه]] و طلاکاری دَرِِ آن، فرستادن هدایای ارزشمند برای آویختن در کعبه،<ref>اخبار مکه، ازرقی، ج1، ص225.</ref> فراهم کردن پرده برای کعبه،<ref>نک: سفرنامه حجاز، ص265؛ کعبه و جامه آن، ص97.</ref> تزیین [[مقام ابراهیم]]، تعمیر و مرمت [[چاه زمزم]]، گسترش [[مطاف]]، تعمیر [[حجر اسماعیل|حِجر اسماعیل]]، کشیدن چشمه و احداث برکه‌هایی در مکه.<ref>تحصیل المرام، ج1، ص146 به بعد.</ref>