در حال ویرایش بنی‌غفار (بخش)

==محل سکونت==

شاخه‌های بنی‌غفار بیشتر در جنوب [[مدینه]] یعنی در نیمه شمالی راه [[مکه]] به مدینه در مسیر راه تجارت جنوب به شمال [[قریش]] سکنا داشتند. موقعیت چاه‌های آب، منازل و سرزمین‌های آنان، حاکی از سکونت آنان در مناطق جنوب مدینه است.

از [[بدر]]، <ref>معجم ما استعجم، ج1، ص231؛ جامع البیان، ج4، ص99؛ تاج العروس، ج6، ص64، «بدر. </ref> قاحه (سُقیا)، <ref>اسد الغابه، ج3، ص264.</ref> شَبکه شَدَخ<ref>معجم ما استعجم، ج3، ص779؛ معجم البلدان، ج3، ص322، 328.</ref> یا شبکه جرح، <ref>النهایه، ج2، ص441؛ لسان العرب، ج7، ص21، «شبک. </ref> بُغیبِغه، غیقه و اذناب الصفراء<ref>معجم ما استعجم، ج2، ص659.</ref> به عنوان آب‌های مهم بنی‌غفار یاد شده است؛ آنان در مناطق صَفراء به ویژه دو تیره بنونار و بنوحراق، <ref>السیرة النبویه، ج3، ص262؛ معجم ما استعجم، ج4، ص1227؛ معجم البلدان، ج5، ص72.</ref> کراع الغَمیم محل نزول [[آیه تبلیغ]] ([[سوره مائده]]، 6) در هشت میلی عُسفان<ref>اسد الغابه، ج1، ص221؛ معجم البلدان، ج4، ص214، 443.</ref> و بَعال در نزدیکی عسفان<ref>معجم البلدان، ج1، ص452؛ تاج العروس، ج14، ص58، «بعل. </ref> پراکنده بودند.

از عمده‌ترین مراکز جمعیتی آن‌ها می‌توان به وَدّان، محل غزوه‌ای به همین نام<ref>السیرة النبویه، ج1، ص591؛ الطبقات، ج2، ص5.</ref> در هشت میلی ابواء<ref>معجم ما استعجم، ج3، ص1052؛ معجم البلدان، ج5، ص365-366؛ معجم قبائل العرب، ج3، ص890.</ref> و غَیْقَه<ref>الطبقات، ج4، ص185؛ نک: الثقات، ج3، ص355؛ معجم البلدان، ج4، ص222.</ref> اشاره کرد. به دلیل انتساب چاه رُوْمَه در وادی عقیق مدینه<ref>تاریخ المدینه، ج1، ص153؛ معجم البلدان، ج1، ص299-300.</ref> و اَضائه غفار (آبگیر مانندی در مدینه) به غفاریان، برخی از آن‌ها در آن‌جا مستقر بودند.<ref>معجم ما استعجم، ج1، ص164؛ فتح الباری، ج9، ص21.</ref>

غفاری‌ها از غیقه، میان مکه و مدینه، فراوان به مدینه رفت و آمد داشتند.<ref>الجرح و التعدیل، ج8، ص347؛ اسد الغابه، ج1، ص615.</ref>